Τώρα μπορεί να σε ρωτήσω τι είναι η αγάπη-Σάκης Αθανασιάδης

                                           

Τώρα μπορεί να σε ρωτήσω τι είναι η αγάπη

Τις πέτρες πετάω να ανοίξω το δρόμο

Περνάει η θάλασσα παραπατάω

Σταματάω, πίνω, μεθάω

Τώρα μπορεί να σε ρωτήσω τι είναι η αγάπη

Κάθε ταξίδι που τελειώνει γεμίζει με σκόνη

Μετά φοβάμαι πως το τέλος ζυγώνει

Φοβάμαι τη βροχή φοβάμαι τον αέρα

Φοβάμαι πως θα ’ρθεις μια ημέρα

Θα με φιλήσεις στοργικά σαν μια μητέρα

Θα μου πεις: Σε αγαπάω

Ο δρόμος με ρωτάει που τραβάω

Ο πόλεμος ξεκίνησε εκεί έξω

Φοβάμαι να του πω πως πάω

Στο νησί των μεθυσμένων εραστών να παίξω

Τις πέτρες πετάω να ανοίξω το δρόμο

Μέσα στο δάσος ένα αηδόνι ξυπνάω

Σταματάω, πίνω, μεθάω

Τώρα μπορεί να σε ρωτήσω τι είναι η αγάπη

Σάκης Αθανασιάδης

Ένα φεγγάρι κοιτάζει απ’ το παράθυρο (2018)

Κόκκινα Καρφιά-Σάκης Αθανασιάδης

                       
      Κόκκινα Καρφιά

Ένα ποτάμι μοναξιάς ο κόσμος

που τρέχει για να φτάσει στην αρχή

μέχρι που φεύγει ο καιρός και μένεις μόνος

να παραδώσεις την ψυχή σου να σωθεί

Σε μια στιγμή τα φώτα σβήνουν

και οι σκιές γίνονται άγγελοι γυμνοί

πίνουν καπνίζουν μα δεν δίνουν

αθανασία στη δική σου την ψυχή

Ένα καράβι της φωτιάς σε παίρνει

να σε οδηγήσει πάλι στην αρχή

μέσα στα σύννεφα η ψυχή να σπάσει

και να διψάσει αιώνια στη σιωπή

Γι’ αυτό κι εγώ αγάπησα της θάλασσας το σώμα

αγάπησα τον άνεμο, το χώμα

τα κόκκινα καρφιά που έχεις ξεχάσει

κι ότι ακόμα δεν ζητάει να το προσκυνώ

Σάκης Αθανασιάδης 

• οι ανάσες των εραστών (2014)

Ας μη γίνει ανάσταση-Σάκης Αθανασιάδης

      

Ας μη γίνει ανάσταση

Στάζει το αίμα της δημοκρατίας

Στα μάτια, στο δρόμο στις γειτονιές

Κάποια κουρέλια της ιστορίας

Κοιτάζουν ακόμα τις δικές τους ζωές

Ξυπνάς τα μεσάνυχτα ανοίγεις το ράδιο

Ρίχνεις στη φωτιά ένα ξύλο χοντρό

Μέσα στις φλόγες ακούς στο σταθμό

Το όνειρο αίμα θα στάζει

Φοβάσαι ακόμη την άνοιξη νέα

Φοβάσαι μη γίνει ανάσταση

Καλή η ελευθερία, η θάλασσα, η αγάπη

Μα πιο ωραία είναι τα λεφτά

Στάζει το αίμα της δημοκρατίας

Για ποιο λόγο άραγε μη το ρωτάς

Κάτσε απόψε το κορμί μου να φας

Ας μη γίνει ανάσταση

Φοβάσαι ακόμη τα όνειρα μοιραία

Φοβάσαι τη φτώχια μη δείξουν που ζεις

Καλή η προσευχή και η ιστορία ωραία

Μα πιο ωραία είναι τα λεφτά

Σάκης Αθανασιάδηςτο γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων-2015 

Γάτες με πέταλα αλόγων-Σάκης Αθανασιάδης

Γάτες με πέταλα αλόγων

Στα κομμωτήρια ψυχών

στις ηλεκτρονικές τάξεις που καίνε το μυαλό

στις θρησκείες και το μίσος τους

στους εξαθλιωμένους του πλούτου

και σε όλες τις εταιρείες

που αγαπάνε τον πόλεμο και πουλάνε πατρίδα

πες όχι

πες όχι στον θάνατό σου

Σε αυτούς που παρακαλάνε γονατιστοί να σε σώσουν

μόλις πλησιάζουν οι εκλογές

ενώ έχουν έτοιμους νόμους

να σου πάρουν και την τελευταία φέτα

από το ψωμί στο τραπέζι

σε αυτούς που βάζουν τα παιδιά σου

σαν εμπόρευμα στα τρένα

και τα στέλνουν εργάτες στην δύση

να καούνε στο κρύο

στα γυάλινα μάτια τους

που σε παρακολουθούν κάθε μέρα

μη βγεις απ’ κοπάδι

στους λύκους που δαγκώνουν

τα κορίτσια σου στο δρόμο

πες όχι

πες όχι στους σοφούς της μιας μέρας

Στα ηλεκτρονικά κλουβιά

στις γάτες με πέταλα αλόγων

στα γεμάτα με σκοτάδι μάτια

στον βασιλιά και τους διαδόχους του βασιλείου

στους αυλικούς που καθαρίζουν τον δρόμο

να περάσει η βασίλισσα

σε αυτούς που ποτέ τους δεν ίδρωσαν

γιατί κολυμπάνε στην δική σου θάλασσα

στους εργάτες που πεθαίνουν για την εξουσία

και σε αυτούς που πατάνε το αδύναμο σαν αποτσίγαρο

πες όχι

πες όχι στο όνομα των παιδιών σου\

Σάκης Αθανασιάδης Η βροχή χορεύει στα κεραμίδια (2022

 

Κόκκινη άνοιξη-Σάκης Αθανασιάδης

          

 Κόκκινη άνοιξη

Καθώς τα τρένα της φωτιάς εξαϋλώνονται

οι μεθυσμένοι του χρυσού

με ένα όπλο στο χέρι

στους δρόμους πολεμάνε το Σάββατο

Αυτή την κόκκινη άνοιξη

πέφτει η βροχή σαν αίμα στο χώμα

για να περάσεις απ’ το σκοτάδι της ψυχής 

αόρατος

γράμματα γράψε σε ένα θεό

που διαβάζει τα μάτια

μήπως σου πει πως μοιάζει ένας άγγελος

κι αν τελικά στην άλλη όχθη

ξυπόλυτος φτάσεις

αυτή την κόκκινη άνοιξη το αίμα που βράζει

και τα τρένα της φωτιάς τα τείχη θα σπάσουν

Αλλά καθώς η σιωπή του βουνού θα επανέρχεται

πολιτευτές θα ετοιμάζουν τους λόγους

κεριά θα ανάβουν  και θα προσεύχονται

η κόκκινη άνοιξη με μαύρο να λερωθεί

Σάκης Αθανασιάδης cop.2023

Μια μέρα Έλληνας-Σάκης Αθανασιάδης

                           

   Μια μέρα Έλληνας

Ήρθε πάλι ξαφνικά άνοιξη στη σκεπή

Της  λέω πήγα στη φωτιά  μα βρήκα  ένα κελί

Φύγε αν θες  πολύ μακριά η δύση μη σε βρει

Θα σου αρπάξει τη καρδιά ο ήλιος θα χαθεί

Κανείς δεν βλέπει σίδερα όλοι ζητούν φαί

Αγάπησαν το σήμερα το σώμα να σωθεί

Τα όνειρα που έγραφαν στα μάτια το πρωί

Τα έσβησαν και τα άφησαν στο χώμα  μη τα δεις

Στα χέρια μου έχω πληγές  με κόκκινα καρφιά

Το ψέμα ζει χίλιες ζωές μα μια η καρδιά

Τι να τις κάνω τις φωνές για τίποτα μου μοιάζουν

Ευνούχους βλέπω από χθες τους ίδιους με προχθές

Άκουγα για ανάσταση με κόκκινα φιλιά

Μα εγώ μέσα στο σώμα μου μυρίζω για καλά

Όλοι ζητούν στο δρόμο μου να πάρουν πληρωμή

Ευνουχισμένα  όνειρα για ένα κιλό ψωμί

Ήρθε πάλι ξαφνικά άνοιξη στη σκεπή

Της  λέω πήγα θάλασσα μα αλάτι βρήκα εκεί

Κάτι κουρτίνες κόκκινες που αρπάξανε φωτιά

Τα μάτια σου γυρεύουνε να κάψουνε κι αυτά

Το ψέμα ζει χίλιες ζωές μα εγώ μια φορά

Γι΄ αυτό ζητώ το αίμα σου να ζήσω αληθινά

Για ένα ξεροκόμματο  δεν προσκυνάω ξανά

Σηκώνομαι  απ’ το χώμα, τώρα…

Σάκης Αθανασιάδηςτο γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων-2015 

Το καλάθι με τα ψέματα-Σάκης Αθανασιάδης

Το καλάθι με τα ψέματα

Σε μια αργία του μυαλού
άνοιξα το καλάθι με τα ψέματα
κι άκουσα τις πόρτες να μιλάνε
κόκκινες έβλεπα τις σημαίες
κόκκινα τα φύλλα στα δέντρα
κόκκινα όλα
Σε μια αργία του μυαλού
άκουσα το γέλιο των τοίχων
άγγιξα χιλιάδες φωνές
Στην υγρασία των ματιών
φώναζαν οι μουσικές στους δρόμους
ο πόνος των βημάτων φώναζε
πέθαιναν οι Έλληνες
και πέθαιναν για πάντα
όπως πεθαίνουν για πάντα οι φοβισμένοι
Σε μια αργία του μυαλού
άνοιξα το καλάθι με τα ψέματα
τη φωτιά βρήκα
κι έκαψα όλες τις πόρτες
Τυλιγμένος με λίγο ουρανό
λαχτάρισα των πουλιών το τραγούδι
μα είχε σβήσει ο ήλιος
γιατί πέθαιναν οι Έλληνες
και πέθαιναν για πάντα
όπως πεθαίνουν για πάντα οι φοβισμένοι

Σάκης Αθανασιάδης

• o μικρός ήλιος κι άλλα όνειρα του δρόμου, β΄ έκδοση (2014)

Την Άνοιξη Ανθίζει η Καρδιά-Σάκης Αθανασιάδης

      Την Άνοιξη Ανθίζει η Καρδιά

Τρέχει ο χειμώνας μου μακριά, σχεδόν με βρίζει

Σαν κατεβαίνω στη καρδιά και μεγαλώνω

Αφού η αγάπη, αγάπη μου τον κόσμο μας ορίζει

Στείλε την άνοιξη να ανθίσει η καρδιά

Ανάβει ο άνεμος φωτιά η άνοιξη ζυγώνει

Τα ψεύτικα ιδανικά σκεπάζει με τα χρώματα

Έρχεται  αγάπη μου ο ήλιος και ενώνει

Ανοίγει πόρτες για να μπούμε στη φωτιά

Την άνοιξη ανθίζει η καρδιά, την άνοιξη...

Την άνοιξη ανάβει η φωτιά, την άνοιξη...

Ανάβει ο άνεμος φωτιά και η ψυχή αχνίζει

Πάλι η άνοιξη καράβια φέρνει χρώματα

Νερό που πέφτει στην καρδιά και η καρδιά δροσίζει

Ανάβει ο άνεμος φωτιά ο έρωτας να ζει

Έβρεχε ατέλειωτα με άδειες μέρες

Μα ένα βράδυ που σταμάτησε η βροχή

Πέταξα απ’ τα μάτια μου τις ξέρες

Και τη σκουριά που είχε φέρει η εποχή

Σάκης Αθανασιάδης

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

Βαγόνι Αθανασία-Σάκης Αθανασιάδης

      

            Βαγόνι Αθανασία   

Νοσταλγώ ένα σύννεφο πάλι να στύψω

Στη βροχή μου να χορέψω να βραχώ

Λαχταρώ με έναν ήλιο στο ποτάμι να παίξω

Τη ψυχή μου να δω στο νερό

Νοσταλγώ ένα άνεμο να αφήσω

Τον ήλιο να κρεμάσω σε σπιτάκι μικρό

Δεν θέλω πλέον τίποτε να χτίσω

Θέλω να βλέπω τα πουλιά στον ουρανό

Σπάω τον καθρέπτη μου ξανά μες το μυαλό μου

Μήπως μπορέσω έναν άνεμο να βρω

Να βγω από το σήμερα και να γυρίσω πίσω

Σε όλα τα βαγόνια μου που με έφεραν εδώ

Στο δάσος μου που έκαψαν κι έχτισαν το κορμί του

Που η αγάπη για το φως το έκανε εχθρό

Κι έζησε η θλίψη χωρίς την αναπνοή του

Και η αθανασία γυμνή στον ουρανό

• Σάκης Αθανασιάδης
  •  τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

Η μέρα του πολέμου-Σάκης Αθανασιάδης

                  

       Η μέρα του πολέμου

Είναι η μέρα του πολέμου σήμερα

μια ευκαιρία να σκοτώσεις ή να σκοτωθείς

μα αν θέλεις μέθυσε με ένα φιλί, με κρασί η με 

θάλασσα

να γυρίζουν πίσω τα μάτια σου

γιατί κανείς δεν σου έχει πει

σκότωσε για την αγάπη

σκότωσε για τον θεό

αλλά κάθε μέρα μάτια στο ψιθυρίζουν

Είναι η μέρα του πολέμου σήμερα

μα αν θέλεις άφησε το όπλο στο χώμα

ο ήλιος καίει τα μάτια

κανείς δεν βλέπει πως θέλεις να σωθείς

Αν θέλεις μέθυσε να πάρει το αίμα φωτιά

αν θέλεις μέθυσε να μην αναστηθείς

είναι η μέρα του πολέμου σήμερα

η μέρα που θα πρέπει να αποφασίσεις

αν γίνεις ο κανένας για μια εταιρία

Μέθυσε με ένα φιλί, με κρασί η με θάλασσα

να γυρίζουν πίσω τα μάτια σου

για να δεις πως οι μέρες του πολέμου είναι πολλές

και τα όπλα τους σημαδεύουν τους φτωχούς κάθε μέρα

Κρυμμένα καλά σε ραδιόφωνα, σε οθόνες, σε διαφημιστικά

σε τράπεζες που αγοράζουνε σιωπή, που κλέβουν την ανάσα σου

που κλέβουν το χρώμα απ’ τα μάτια παιδιών

με την απουσία σου τα στέλνουν σαν βαλίτσες στην ξενιτιά

εργάτες χωρίς φωνή να αρρωστήσει η  Ελλάδα στο κρύο

Είναι η μέρα του πολέμου σήμερα

αύριο όμως  μπορεί να είναι μια άλλη μέρα…

Σάκης Αθανασιάδης Η βροχή χορεύει στα κεραμίδια (2022)

                

Λίστα διαγραφής-Σάκης Αθανασιάδης

          

Λίστα διαγραφής

Σβήνω το φως ανάβω ένα κερί

να δω καθαρά την ψυχή του πατέρα

που χορεύει στα κεραμίδια

να δω καθαρά τα κορίτσια που έτρεχαν μακριά

να γλιτώσουν απ’ τα όνειρα

γιατί φοβόταν να ρίξουν στη φωτιά το σκοτάδι

Κάθε μέρα που περνάει

γίνεται πιο μικρή η θάλασσα

στα μάτια σας

πολλές φορές μέσα τους αντί για ουρανό

βλέπω αεροπλάνα να ψεκάζουν

το εξαθλιωμένο πλήθος

που έχει δραπετεύσει από τα σπίτια του

Απαγορεύεται να βάζεις σφαίρες στους στίχους

γιατί θα χάσουν την ασυλία  

αστυνόμοι δημοσιογράφοι που φυλακίζουν 

σώματα στους υπολογιστές

τα πετάνε σαν άχρηστο αρχείο στον κάδο

πριν τα διαγράψουν οριστικά

Mα εσείς γελάτε πίσω απ’ τις οθόνες

αγνοώντας πως είστε οι επόμενοι στην λίστα διαγραφής

όμως τα μάτια της νύχτας γνωρίζουν πως

μια μικρή φωτιά είναι αρκετή

να κάψει τα παράθυρα της μοναξιάς

Σάκης Αθανασιάδης Η βροχή χορεύει στα κεραμίδια (2022)

Μια μέρα σήκωσε απ’ το χώμα-Σάκης Αθανασιάδης

Μια μέρα σήκωσε απ’ το χώμα

Τρέχει η αγάπη μου μπροστά

 κι εγώ την κυνηγάω

λαχανιασμένος στη βροχή πάλι

παραπατώ

λάσπες γεμίζει το κορμί έμαθα να χαλάω

στο πρώτο σώμα που θα βρω κι άλλο την 

ψυχή

κανείς δεν μου είπε στη ζωή πως το κορμί πονάει

αν το μαχαίρι καρφωθεί στο βάθος της ψυχής

πληγές γεμίζει η καρδιά και μόνιμα ζητάει

να πέσει πάνω στη φωτιά να λυτρωθεί

Όλοι μου δίνουνε κρασί να καίγεται το αίμα

μα κάθε μέρα που περνά κρυώνω πιο πολύ

μια μέρα σήκωσε να δω μια μέρα σήκωσε απ’ το χώμα

κάπου να βρω να κρατηθώ ο άνεμος πριν βγει

φεύγουν τα σύννεφα μακριά μα εγώ τα ακολουθάω

ώσπου τα μάτια κουραστούν και γίνουν πάλι υγρά

φώτα γεμίζουν τη σιωπή μα φώτα δεν ζητάω

βλέπω μονάχα τον καπνό που βγάζει η καρδιά

Σάκης Αθανασιάδηςτο γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων-2015 

 

Εγώ δεν είμαι τίποτα-Σάκης Αθανασιάδης

 

Εγώ δεν είμαι τίποτα

Εγώ δεν είμαι τίποτα

τίποτα ακούς;

ούτε ένας βρεγμένος στίχος

τίποτα

τα μάτια μου καίνε απ’ την επανάληψη

μεγάλωσα περιμένοντας όνειρα

τα βράδια κοιμάμαι πάντα γυμνός

σκεπάζομαι με λέξεις, δεν κρυώνω

απ’ τον δρόμο τρέχω στον έρωτα

κι απ’ τον πόνο θα με βρεις

να σκάβω της σιωπής το χωράφι

διακοπές στο χωριό τίποτα

με τις Αμερικάνικες φωτοτυπίες

της γενιάς σου

εγώ δεν είμαι τίποτα

τίποτα ακούς;

Σάκης Αθανασιάδης

• o μικρός ήλιος κι άλλα όνειρα του δρόμου, β΄ έκδοση (2014)