Κι ακόμα ψιθυρίζω να μη σας ενοχλώ- Σάκης Αθανασιαδης

Κι ακόμα ψιθυρίζω να μη σας ενοχλώ

 

Μεγάλωσα να αναγνωρίζω μόνο το μαύρο και λευκό

Έτσι έμαθα να με φοβίζουν τα άλλα χρώματα

Μεγάλωσα να ψιθυρίζω να μη σας ενοχλώ

Να μη χαλάω τον ύπνο σε άδεια σώματα

 

Μεγάλωσα για να γυρίζω στο σπίτι να κρυφτώ

Να κλείνω τα παράθυρα να μην καώ στον ήλιο

Συνήθισα να λέω κάνε υπομονή θα ’ρθει η αγάπη

Μεγάλωσα στα ψέματα με ψέματα

 

Μα τώρα πια αναγνωρίζω πως η ζωή είναι στιγμές

Που ανεβαίνεις πιο ψηλά αν θες η πέφτεις μια για πάντα

Γι’  αυτό άκουσέ με μια φορά

Η αγάπη αύριο δίχως τέλος

 

Κάποτε γίνεται αγκαλιά κάποτε βέλος

Πονάει πιο πολύ αν φύγει

Η αγάπη είναι δάκρυ είναι δρόμος

Είναι ένα σύννεφο που βρέχει ασταμάτητα ονόματα

Άλλοτε φέρνει φως άλλοτε φέρνει γκρίζα σύννεφα

 

Μεγάλωσα κι ακόμα ψιθυρίζω να μη σας ενοχλώ

Γι’ αυτό μαζεύω θάλασσα, ουρανό και χώμα

Ψάχνω να βρω ένα θεό

Που αγαπάει το μαύρο, το λευκό κι όλα τα χρώματα 

Έναφεγγάρι κοιτάζει απ’ το παράθυρο - Σάκης Αθανασιαδης (2018)

ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ - ARPEGGIOSMP-Τραγούδι: Γιάννης Βελίκης-Στίχοι: Σάκης Αθανασιάδης

Τραγούδι: Γιάννης Βελίκης. Στίχοι: Σάκης Αθανασιάδης. Σύνθεση - Κιθάρες: Γιάννης Βελίκης. Mix - Mastering - Ηχοληψία - Παραγωγή: Χρήστος Φολτόπουλος. Chris S.E.© Arpeggiosmp 2012© Experimental Music© Alternative Homestudio Production© Single Track Version 2012© Project by Arpeggiosmp Sessions© Internal Production Audiobook. Music Publisher: Arpeggiosmp©

ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ

Αν τα παπούτσια σου ο χρόνος έχει πάρει 

Τα μάτια κλείνω να σου ψάξω θάλασσα 

Να αρπάξω απ' τον αφρό της λίγα κύματα 

Καινούρια εκεί μήπως και βρω μηνύματα

 Τα χέρια απλώνεις για να βρεις στηρίγματα 

Μα ο αέρας την αγάπη έχει πάρει

 Στις προσευχές κουράστηκαν τα βήματα 

Και στο μυαλό σου φύτρωσε σιωπής σκοτάδι 

 Γιατί γελάω όταν σου λένε πάλι σε αγαπώ

 Γιατί γελάω όταν σου λένε πάλι ψέμα 

Γιατί εσύ νομίζουν είσαι άστοχο υλικό 

Και πίνεις μόνο της αγάπης το αίμα

 Γιατί γελάω όταν σου λένε σε αγαπώ 

Γελάω όταν το μέλλον βλέπουν τέρμα 

Γιατί το εφήμερο απ' το αιώνιο έχει ανάμεσα θεό

 Και εσύ γνωρίσεις των αγγέλων σου τα χέρια 

 Το μόνο που ήξερες ήταν να αγαπάς 

Να ψάχνεις φως στα μάτια τα μεγάλα

 Μα κόλλησαν οι μέρες σου κι αργά μιλάς 

Στα βήματα που ακούγονται στη σκάλα 

 Χάνεις την μπάλα και ψάχνεις τη σκάλα

 Ψηλά να ανέβεις να ρωτήσεις το θεό 

Που σταματάει η τιμωρία που πέφτει αργία 

Μα αυτός σου ρίχνει μόνο κεραυνό

 Γιατί γελάω όταν σου λένε πάλι σε αγαπώ 

Γιατί γελάω όταν σου λένε πάλι ψέμα 

Γιατί εσύ νομίζουν είσαι άστοχο υλικό 

Και πίνεις μόνο της αγάπης το αίμα 

 Γιατί γελάω όταν σου λένε σε αγαπώ 

Γελάω όταν το μέλλον βλέπουν τέρμα

 Γιατί το εφήμερο απ' το αιώνιο έχει ανάμεσα θεό 

Και εσύ γνωρίσεις των αγγέλων σου τα χέρια 

 Γιατί γελάνε όταν λες στον ήλιο θα καώ 

Σε κοροϊδεύουν όταν πέφτεις στη βελόνα 

Γιατί γελάνε σαν το φάρμακο το βλέπεις για εχθρό 

Αφού αιχμάλωτη σε έχουνε τα χρόνια

Στίχοι: Σάκης Αθανασιάδης

Είναι ωραία να φεύγεις-Σάκης Αθανασιάδης

Είναι ωραία να φεύγεις

Φύγε μακριά απ’ την αγάπη

φύγε μακριά απ’ τους σκονισμένους δρόμους της ψυχής μου

μην δεις τα καρφιά στο σώμα μου και τρομάξεις

Φύγε μακριά τώρα που έχεις ξυπνήσει

μην χαθείς μέσα σε όνειρα που δεν περπάτησες ποτέ

κι αν καμιά φορά βρεθείς αγκαλιά με το σκοτάδι

μην ζητήσεις για ένα βράδυ ανάσταση

γιατί δεν θα αντέξεις τον δρόμο ξυπόλητη

κι ανάσταση ζητούν όσοι αντέχουν τον πόνο της αγάπης

Φύγε μακριά απ’ το φεγγάρι

μην δεις κρεμασμένη στο φως την σκιά μου

γιατί θα χαθεί για πάντα εκείνο το καλοκαίρι

που σου κρατούσα το χέρι

Φύγε μακριά απ’ την σιωπή σου πήγαινε πιο πέρα

νάρκισσοι καίνε την θάλασσα

Τώρα μακριά, κοντά στο παράθυρο

νοιώθω το αίμα μου λευκό μες το φως

φύγε μακριά είναι ωραία να φεύγεις

αρκεί να μην ξέρεις που τελειώνει ο δρόμος

Σάκης Αθανασιάδης Η βροχή χορεύει στα κεραμίδια (2022)

Κάπου στη μέση κάπου στο πουθενά-Σάκης Αθανασιάδης

Κάπου στη μέση κάπου στο πουθενά

Σε πόλεις που έχουν αστυνόμο για τον έρωτα

Θεά  γυμνή η μοναξιά θα έρχεται δίχως  χέρια

Σε πόλεις που έχουνε  ουλές στο σώμα από μαχαίρια

Θεά  γυμνή η μοναξιά θα σβήνει όλα τα σχέδια

Άγιος ο δρόμος  μου στις ήσυχες τις  μέρες

Θα με  φωνάζει να κρυφτώ στις καλησπέρες

Στο σώμα μου αντί φιλί θα στέλνει σφαίρες

Άγιος ο δρόμος  μου στις ξένες μόνο μέρες

Κάπου στη μέση κάπου στο πουθενά

Θα πέφτει μια βροχή μια αλήθεια θα ξυπνά

Κάπου στη μέση κάπου στο πουθενά

Δεν θα είναι αυταπάτη μα ανάγκη η αγκαλιά

Κάπου στη μέση κάπου στο πουθενά

Θα υπάρχει μια πηγή να πιω νερό που ξεδιψά

Κάπου στη μέση κάπου στο πουθενά

Το φόβο μου μπορώ να τον πετάξω στη φωτιά

Σε πόλεις που έχουν αστυνόμο για τον έρωτα

Θεά  γυμνή η μοναξιά θα έρχεται δίχως χέρια

Ψυχές θα λιώνουν σε παγκάκια καλοκαίρια

Άδεια θα μένουν τα χαρτιά σε όλα μου τα σχέδια

Μη με διατάζεις να κρυφτώ να μη ξυπνάω τις μέρες

Θεά  γυμνή μου μοναξιά τον τόκο έχεις πάρει

Μη με ζυγώνεις δεν μπορώ να δώσω άλλες μέρες

Θεά  γυμνή μου μοναξιά σκληρό μου μαξιλάρι

Σάκης Αθανασιάδης

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

Ποτάμι που κυλάει ορμητικά-Σάκης Αθανασιάδης

Ποτάμι που κυλάει ορμητικά

Ήσουν δίπλα μου

Άκουγα την ανάσα σου

Μα δεν μπορούσα να σε δω

Μας χώριζαν οι τοίχοι

Ήσουν δίπλα μου

Ο δρόμος έφερνε την έρημο να δω

Την μοναξιά μου να αγαπήσω

Χάθηκε η αγάπη μου κάπου θα ταξιδεύει

Τα μάτια της θέλω να δω πνεύμα καλό του έρωτα

Δεν με λυπάσαι που με παρατάς σε ορμητικά ποτάμια

Να τρέχει να σωθεί η ψυχή απ’ το σώμα

Το σώμα μου που καίγεται με αυτή την απουσία

Άγιος ο έρωτας, άγριο ποτάμι που κυλάει

Στην ψυχή μου ορμητικά

Είπα έξω θα βγω μήπως σε συναντήσω

Στο δρόμο μια ακόμη φορά να μου χαμογελάσεις

Κι όταν σου μίλησα γέλασες κι είπες

Μια άλλη φορά όταν μπορώ δεν θα χαθούμε

Ήσουν δίπλα μου

Άκουγα την καρδιά σου να χτυπάει

Μα δεν μπορούσα μια λέξη να σου πω

Κι άρχισα ξαφνικά να κλαίω

Μου λείπεις τόσο σου το λέω

Τρυπώνω στο όνειρό σου λαθραία

Άλλοτε σε αγκαλιάζω, άλλοτε κλαίω

Σου χαϊδεύω τα μαλλιά, σου φιλώ τα στήθη

Εσύ κοιτάς τη θάλασσα που μοιάζει με φωτιά κι εγώ σου λέω

Άγιος ο έρωτας, άγριο ποτάμι που κυλάει

Στην ψυχή μου ορμητικά

Σάκης Αθανασιάδης

νυχτερινές πατρίδες (2016)

 

Η ψυχή που δεν πέφτει στο χώμα μεγαλώνει στο φως (Πρώτη δημοσίευση) Σάκης Αθανασιάδης

                                                                                                           (Πρώτη δημοσίευση)

Η ψυχή που δεν πέφτει στο χώμα μεγαλώνει στο φως     

        

Οι πρώτες σταγόνες της  ανοιξιάτικης βροχής

καίνε τα μάτια

ο ήλιος πέφτει πληγωμένος στο ποτάμι

περπατάω αργά ανάμεσα σε σπασμένα κλαδιά

σκαλώνει η ψυχή στα αγκάθια

αφήνει κομμάτια της στο χορτάρι

το σώμα γεμίζει λάσπες

που αντί οι λάσπες να λερώνουν καθαρίζουν την ψυχή

Πια σύνορα να περάσω να μην σπάσω

το βάζο που κρατάω στα χέρια μου

το βάζο μιας ολόκληρης ζωής αδελφέ μου

όταν αέρας υγρός φωνάζει ονόματα απουσίας

μέχρι να φτάσω στην όχθη του Αξιού

να σκορπίσω τις στάχτες σου στο νερό να ελευθερωθείς

Μέσα στη σιωπή μου βλέπω ένα παιδί να τρέχει

στην απέναντι όχθη να κυνηγήσει τον ήλιο

με μια σφεντόνα στα χέρια

εσένα βλέπω να κρατάς την σφεντόνα

που τίποτα δεν φοβήθηκες

και κοιτάζω στα θολά νερά όλα τα καλοκαίρια μου

τους χειμώνες μου όλους

μα χάνονται οι εικόνες και τελειώνουν τα χρώματα

μόλις οι στάχτες σου αρχίζουν το ταξίδι τους για την θάλασσα

αλλά αυτό το ταξίδι σου δεν είναι το τέλος

γιατί η ψυχή που δεν πέφτει στο χώμα μεγαλώνει στο φως

Σάκης Αθανασιάδης cop.2025

ΚΑΠΟΥ ΜΑΚΡΙΑ ΕΔΩ ΚΟΝΤΑ - ARPEGGIOSMP

 Τραγούδι, Σύνθεση: Γιάννης Βελίκης. Στίχοι: Σάκης Αθανασιάδης

 Κάπου Μακριά Εδώ Κοντά

                   

Θα ξενυχτήσω πάλι μόνος στο ποτάμι

Να σπαρταράω μες του μύθου μου το δίχτυ

Θα  σε φωνάξω για να βγεις απ’ την ομίχλη

Σαν την νεράιδα στο ολόγιομο φεγγάρι

Μόνο της νύχτας η αγκαλιά  αυτή σε έχει

Μέσα στα χρόνια μια πιστή φυλακισμένη

Αν καταφέρεις και με δεις θα είμαι ο  ξένος

Που μόνος ζει σε μια χώρα ερειπωμένη

Ένα φιλί σου θα κρατούσα πάλι

Στα χέρια μου να  το πετάξω

Σε ένα ολόγιομο φεγγάρι

Τον ουρανό χρυσό να βάψω

Το άρωμά σου θα κρατούσα πάλι

Τον χρόνο αν μπορούσα να αλλάξω

Θα έδινα και τη ζωή μου

Τη φυλακή σου στο λεπτό να κάψω

Θα σου αφήσω μόνο ένα μου σημάδι

Να με γνωρίσεις όταν φύγει η ομίχλη

Αν με ζητήσεις ένα σύννεφο με δείχνει

Κάπου μακριά εδώ κοντά

Ώσπου να φτιάξω μια θάλασσα να τραγουδάει το φεγγάρι- Σάκης Αθανασιάδης

                                                     

Ώσπου να φτιάξω μια θάλασσα να τραγουδάει το φεγγάρι

Από εσένα ακούω πως ο δρόμος μεγάλωσε

μα εδώ πέρα κοιτάζω τα φώτα που τρέχουν

κι αν στις λάσπες της μάχης τα πόδια μου αντέχουν

είναι γιατί έχω κοντά μου την θάλασσα

από εσένα περίμενα να είσαι διαφορετική

ένα φιλί σου κάθε πρωί

μα όσο περίμενα έμεινα μόνος

μα τώρα ξέρω καλά η βιομηχανία σε θέλει ηλεκτρονική

μια κούκλα αγκαλιά με τον καθρέπτη

μέλος σε στρατό της μοναξιάς να πατάς ότι πέφτει

με ένα τηλέφωνο στο χέρι να μιλάς για τον εαυτό σου

με τον εαυτό σου

Κι έτσι τώρα σου λέω πως ο δρόμος σου χάλασε

εγώ ο τελευταίος ψάχνω την χώρα

που η βάρκα της αγάπης άραξε μετά την καταιγίδα

κι αν δεν τη βρω θα έχει μείνει το ταξίδι

έτσι ζωγραφίζω ένα σπίτι στα κύματα

καρδιές στο σκοτάδι μέσα στην άμμο

γιατί κουράστηκα με την αντιγραφή ζωής

και θέλω μόνος μου να περπατήσω

ώσπου να φτιάξω μια θάλασσα να τραγουδάει το φεγγάρι

Σάκης Αθανασιάδης

Ένα φεγγάρι κοιτάζει απ’ το παράθυρο (2018)

Ναύπλιο-Σάκης Αθανασιάδης

                                    

                Ναύπλιο

Έτρεχε ο δρόμος είχα μείνει μόνος

Νόμοι κι άλλοι νόμοι για τη μοναξιά

Πάρε το κορμί μου σήκωσε τη ψυχή μου

Μάτια κουρασμένα με σκόνη η καρδιά

Έφτασα στο Ναύπλιο που λάτρεψες με πάθος

Έπιασα για σένα μια πρόχειρη φωλιά

Σου ζήτησα να έρθεις μα είπες είναι λάθος

Που θέλω να φιλήσω τα μάτια σου ξανά

Τι αμαρτία όταν τρέμεις τη βροχή

Λουλούδια πλαστικά όταν έχεις στα μπαλκόνια

Ο ήλιος μη φωνάξει τα αηδόνια

Πως να μιλήσω τι να σου εξηγήσω

Αφού έχεις μάθει να πεθαίνεις στα ποτά

Αφού είσαι καλά στην ηλεκτρονική ζωή σου

Ήρθε πρωί και θέλω μόνος μες το Ναύπλιο να δακρύσω

Τι να σου πω να καταλάβεις δεν μπορείς

Γεννάς ζωή που δεν μπορείς πλέον να δεις που πάει

Αφού έχεις μάθεις την αγάπη να πονάει

Πως να μιλήσω τι να σου εξηγήσω

Φύσησε ο αέρας έβγαλε φωνή

Η θάλασσα μου μύριζε το σώμα σου ας φύγω

Ζήτησα ένα τσιγάρο με εσένα στη βροχή

Αγάπη μου φοβήθηκες το αίμα σου μη γίνω

Σάκης Αθανασιάδης

νυχτερινές πατρίδες (2016)

Ο δικός μου ο πόλεμος-Σάκης Αθανασιάδης

Ο δικός μου ο πόλεμος

 

Ο δικός μου ο πόλεμος

δεν έχει αγγέλους χτυπημένους από σφαίρες

ούτε έχει μετανάστες κρεμασμένους

στα καλώδια της τηλεόρασης

o δικός μου ο πόλεμος

έχει νερό να πλυθούνε τα μάτια

κι έρωτα

να ξαναζήσουν ελεύθερα τα σώματα

Η δική μου η θάλασσα

δεν βάζει φωτιά στα νησιά της

αγαπάει όλους τους θεούς

που δεν μιλάνε για θάνατο

η δική μου η θάλασσα

έχει τα δικά της τραγούδια

με το αλάτι

κλείνει τις πληγές της ψυχής

Το δικό μου χωράφι

δεν έχει φυτά που ναρκώνουν

ούτε έχει μηχανήματα

που αναζητάνε τη νύχτα χρυσό

έχει χιόνι, έχει βροχή, έχει ήλιο

έχει παιδιά, έχει ερωτευμένους

έχει εμένα που φοβήθηκα

να μεγαλώσω ένα παιδί για σκλάβο

Ο δικός μου ο πόλεμος

έχει ραγισμένα μάτια

τραγούδια έχει με σφαίρες

κι αγαπάει όλους τους θεούς

που δεν μιλάνε για θάνατο

Σάκης Αθανασιάδης Η βροχή χορεύει στα κεραμίδια (2022)

Τώρα μπορεί να σε ρωτήσω τι είναι η αγάπη-Σάκης Αθανασιάδης

                                           

Τώρα μπορεί να σε ρωτήσω τι είναι η αγάπη

Τις πέτρες πετάω να ανοίξω το δρόμο

Περνάει η θάλασσα παραπατάω

Σταματάω, πίνω, μεθάω

Τώρα μπορεί να σε ρωτήσω τι είναι η αγάπη

Κάθε ταξίδι που τελειώνει γεμίζει με σκόνη

Μετά φοβάμαι πως το τέλος ζυγώνει

Φοβάμαι τη βροχή φοβάμαι τον αέρα

Φοβάμαι πως θα ’ρθεις μια ημέρα

Θα με φιλήσεις στοργικά σαν μια μητέρα

Θα μου πεις: Σε αγαπάω

Ο δρόμος με ρωτάει που τραβάω

Ο πόλεμος ξεκίνησε εκεί έξω

Φοβάμαι να του πω πως πάω

Στο νησί των μεθυσμένων εραστών να παίξω

Τις πέτρες πετάω να ανοίξω το δρόμο

Μέσα στο δάσος ένα αηδόνι ξυπνάω

Σταματάω, πίνω, μεθάω

Τώρα μπορεί να σε ρωτήσω τι είναι η αγάπη

Σάκης Αθανασιάδης

Ένα φεγγάρι κοιτάζει απ’ το παράθυρο (2018)