Η μέρα που μεγάλωσα- Σάκης Αθανασιάδης

Η μέρα που μεγάλωσα Πετάω μια πέτρα στο νερό Ακούω τον ήχο Την πόρτα που κλείνει Μετά τη σιωπή που μιλά Κλείνω με χώμα τις πληγές   Κοιτάζω το τοίχο Κανείς δεν γελά Ούτε δακρύζω εγώ Η μέρα που μεγάλωσα Ήλιο είχε χρυσό Που απότομα τον έκρυψαν Τα ψεύτικα φιλιά Κι όσες φορές παράτησα Ψυχή για να ένα σώμα Ήρθε σκοτάδι να μου πει Ας μείνουμε αγκαλιά Πέφτω κοιμάμαι αργά Ξυπνάω νωρίς και δουλεύω Παλεύω εντός μου καλά Στο τέλος νικάω Πετάω το χθες στο νερό Καθαρίζω τη μέρα Ανοίγω τo βήμα προχωρώ Η μέρα που μεγάλωσα Ήλιο είχε χρυσό Που λίγο μόνο χάθηκε Και τώρα είναι εδώ Σάκης Αθανασιάδης  το γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων-2015

Γάτες με πέταλα αλόγων-Σάκης Αθανασιάδης

Γάτες με πέταλα αλόγων

Στα κομμωτήρια ψυχών

στις ηλεκτρονικές τάξεις που καίνε το μυαλό

στις θρησκείες και το μίσος τους

στους εξαθλιωμένους του πλούτου

και σε όλες τις εταιρείες

που αγαπάνε τον πόλεμο και πουλάνε πατρίδα

πες όχι

πες όχι στον θάνατό σου

Σε αυτούς που παρακαλάνε γονατιστοί να σε σώσουν

μόλις πλησιάζουν οι εκλογές

ενώ έχουν έτοιμους  νόμους

να σου πάρουν και την τελευταία φέτα

από το ψωμί στο τραπέζι

σε αυτούς που βάζουν τα παιδιά σου

σαν εμπόρευμα στα τρένα

και τα στέλνουν εργάτες στην δύση

να καούνε στο κρύο

στα γυάλινα μάτια τους

που σε παρακολουθούν κάθε μέρα

μη βγεις απ’ κοπάδι

στους λύκους που δαγκώνουν

τα κορίτσια σου στο δρόμο

πες όχι

πες όχι στους σοφούς της μιας μέρας

Στα ηλεκτρονικά κλουβιά

στις γάτες με πέταλα αλόγων

στα γεμάτα με σκοτάδι μάτια

στον βασιλιά και τους διαδόχους του βασιλείου

στους αυλικούς που καθαρίζουν τον δρόμο

να περάσει η βασίλισσα

σε αυτούς που ποτέ τους δεν ίδρωσαν

γιατί κολυμπάνε στην δική σου θάλασσα

στους εργάτες που πεθαίνουν για την εξουσία

και σε αυτούς που πατάνε το αδύναμο σαν αποτσίγαρο

πες όχι

πες όχι στο όνομα των παιδιών σου\

Σάκης Αθανασιάδης Η βροχή χορεύει στα κεραμίδια (2022

 

Καμένη πόλη-Σάκης Αθανασιάδης

              

         Καμένη πόλη

Ουρλιάζουν μεθυσμένα αυτοκίνητα

Τρομάζω απ’ τις φυλές του τέλους

Ζω σε μια καμένη πόλη

Που κάτω απ’ τις στάχτες της θα βρεις αγγέλους

Μοιράζουνε αέρα κι ακίνητα

Και στήνουμε χορούς πετυχημένους

Λατρεύουνε να χτίζουνε τα σύνορα

Να μην περάσει ο θεός κουρελιασμένος

Ζω σε μια καμένη πόλη

Με καρφωμένα τα παράθυρα

Μη με ρωτάς γιατί αδειάζει η χώρα

Κοίτα την πόλη σου

Ξέρεις γιατί

Στην άκρη σκάβουνε το χώμα οι εργάτες

Τα μάτια μου σκεπάζουν κι αποχωρούν

Γυρίζουν πίσω κατουράνε σαν πελάτες

Χαμογελάνε πριν τις μπίρες τους να πιούν

Ζω σε μια καμένη πόλη

Μα κάτω απ’ τις στάχτες της θα βρεις αγγέλους

Που δεν πετάνε πια γιατί είναι φοβισμένοι

Αφού στην πόλη αυτή το φως πυροβολούν

Ζω σε μια καμένη πόλη με ιερούς πολεμιστές

Που φαρμακώνουν κάθε μέρα τις ψυχές

Μη με ρωτάς γιατί αδειάζει η χώρα

Κοίτα την πόλη σου

Ξέρεις γιατί

 Το δαχτυλίδι της ελευθερίας -Σάκης Αθανασιάδης (2020)

Με το φεγγάρι σκαλωμένο στο αγκίστρι-Σάκης Αθανασιάδης

Με το φεγγάρι σκαλωμένο στο αγκίστρι

Με ένα φακό παραπατάω μες την νύχτα

Ψάχνω το δρόμο για την θάλασσα

Με το κεφάλι μου γεμάτο από δίχτυα

Κι από γυναίκες που δεν άγγιξα

Από γυναίκες που μεγάλωναν για βέρες

Μες τα κλειστά τους τα παράθυρα

Με το κορμί τους να γεμίζουν τον καθρέπτη

Για ένα χαμόγελο στη θάλασσα

Με το φεγγάρι σκαλωμένο στο αγκίστρι

Ακούω μόνο την ανάσα μου

Ακούω πάλι τη φωνή σου να μου λέει

Θα ταξιδεύω με τα μάτια μου

Μα εδώ το κύμα με φωνάζει να ακούσω

Τα αηδόνια τα μεσάνυχτα

Θέλει κι αυτό να του θυμίσω

Τους άδειους δρόμους που περπάτησα

Με το φεγγάρι σκαλωμένο στο αγκίστρι

Βλέπω μια βάρκα μες την θάλασσα

Να ’χει μαζί της τα παράθυρα σπασμένα

Και τους καθρέπτες σας που χάλασα

 Το δαχτυλίδι της ελευθερίας -Σάκης Αθανασιάδης (2020)

                          

Μεγάλη ανατολή-Σάκης Αθανασιάδης

       Μεγάλη ανατολή

Κάθομαι εδώ και σκέφτομαι πως πέρασαν τα χρόνια

Πως έγιναν οι εραστές προσκυνητές

Πως έχτισαν τα όνειρα με δανεικά και τώρα

Ψάχνουν νερό για τη ψυχή με προσευχές

Ψάχνω να βρω τι έφταιξε και ταξιδεύω μόνος

Πως έγινες νοικοκυρά που κυνηγά σκιές

Ο έρωτας πως έπεσε στα δίχτυα της συνήθειας

Τα μάτια του πως έχασε σε άχρηστες ζωές

 

Πως περνάω εδώ, πως ζω, πως αντέχω

Μη με ρωτάς με σιωπή μιλάω στη βροχή

Το άρωμά σου φτάνει στην πρώτη της σταγόνα

Κι αυτό θα το ονομάσω αγάπη δυνατή

Κάθομαι εδώ κι σκέφτομαι τις πόλεις που περνάνε

Από τα μάτια μου μπροστά και τρέχουνε πολύ

Τι άφησαν στο παρελθόν που ήθελαν να πάνε

Μάλλον τα μάτια σου κοιτούν μεγάλη ανατολή

Σάκης Αθανασιάδης

νυχτερινές πατρίδες (2016)

 

Μη μου μιλάς για αηδόνια που κλαίνε-Σάκης Αθανασιάδης

Μη μου μιλάς για αηδόνια που κλαίνε

Κοίτα τα χρόνια πως φεύγουν

Και τον χειμώνα της άδειας ψυχής

Μη μου μιλάς για αηδόνια που κλαίνε

Η αγάπη κοιμήθηκε απόψε νωρίς

Θέλω ένα κήπο να φτιάξω

Που όταν διψάς θα ζητάς να τον δεις

Μέσα φωτιά θα πετάξω

Όταν κρυώνεις να ζεσταθείς

Μη μου μιλάς για αηδόνια που κλαίνε

Μη μου μιλάς για χαμένες βραδιές

Κοίτα με μόνο στα μάτια και πες μου

Για τις μικρές του κορμιού προσευχές

Θέλω μια λίμνη να φτιάξω

Που όταν θα μπεις την ψυχή σου να δεις

Γύρω αηδόνια να λένε

Η αγάπη κοιμήθηκε απόψε και πάλι νωρίς

Σάκης Αθανασιάδης
νυχτερινές πατρίδες (2016)

Ποτάμια με παραμύθια-Σάκης Αθανασιάδης

   Ποτάμια με παραμύθια

Γνώρισα πολλούς ανθρώπους

σε δρόμους μικρούς, σε δρόμους μεγάλους

θάλασσες με όνειρα, ποτάμια με παραμύθια

και «λίγους» σαν κι εμένα που έψαχναν για χρόνια

να βρουν την πέτρα που κλαίει

Γνώρισα όμορφους δρόμους

κι έμαθα πως ο όμορφος δρόμος

είναι αυτός που δεν μιλάει για ταξίδια

σε αυτή την άγια σιωπή φέρνει τα χείλη σου

και τα καλύτερα αστέρια, τα μάτια σου

Στο καθαρό φως δεν υπάρχουν για μένα σύνορα

γιατί μπορώ να πετάω

μακριά απ’ το σώμα, μακριά απ’ τα σίγουρα

να γυρίζω πίσω τα χρόνια

το σκοτάδι να κοιτάζω κατάματα

Να κοιτάζω μέσα στα θολά σας τζάμια

τις μέρες που περνάνε στην ψυχή σας

με μάσκες μαύρες ξυπόλητες

Μέσα στο λίγο φως να βλέπω

φυλακισμένους της τηλεόρασης

αγέλαστα μάτια σε σκονισμένες φωτογραφίες

να γεμίζουν με λεφτά το μυαλό τους

αφού δεν σκέφτηκαν ποτέ πως η ομορφιά δεν αγοράζεται

και πως αυτό που αγοράζεται

είναι καταδικασμένο να πεθάνει στην σκόνη

Γνώρισα θάλασσες με όνειρα, λίμνες με σύνορα

μα λίγες σαν κι εσένα

που δεν ήθελαν να ξεχάσουν

τα ποτάμια με τα παραμύθια που είχα στο μυαλό μου

 Σάκης Αθανασιάδης Η βροχή χορεύει στα κεραμίδια (2022)