Τα πουλιά κελαηδούν το όνομά σου φωνάζουν
Κάτω απ’ το δέρμα σου το ποτάμι κυλάει ορμητικά
Κάθε Μεγάλη Παρασκευή πέφτει κόκκινη βροχή στην ψυχή σου
Μα έμαθες να περπατάς από παιδί στα σύννεφα
Θυμήσου τις φορές που ήθελες να χάσεις δώρα
Να χάσεις λίγη αγάπη να την βρει ένα παιδί
Κι αν τίποτα δεν έχτισες που έχει αξία για να πουληθεί
Κατάφερες να φτιάξεις μια σφεντόνα
Να έχεις μαζί σου ένα όπλο
Όχι να πολεμήσεις τους κακούς αλλά για να θυμάσαι
Πως τίποτε δεν χάνεται την μνήμη σου αν δεν σβήσεις
Κάποτε θα ’ρθει το ποτάμι να σε βρει να δροσιστείς
Κάθε Μεγάλη Παρασκευή πέφτει κόκκινη βροχή στην ψυχή σου
Βουίζουν μηχανές ο δρόμος τρέχει
Ηλεκτρονικοί εραστές καμένοι στους υπολογιστές
Ιεροί πόλεμοι κι άλλα κόλπα εταιρειών
Κάθε δόγμα στα μάτια το μίσος δυναμώνει
Κοιτάξου στον καθρέπτη και πες εγώ πολέμησα
Πολέμησα να πρασινίσει η γη να μεγαλώσει ο ήλιος
Κι αν ήμουν λίγος οι λίγες μέρες αγάπης που άφησα
Ήταν μεγάλο πράγμα για μένα
Που μεγάλωσα μέσα στα τρύπια μου παπούτσια
Το δαχτυλίδι της ελευθερίας -Σάκης Αθανασιάδης (2020)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου