Πετάω μια πέτρα στο νερό
Ακούω τον ήχο
Την πόρτα που κλείνει
Μετά τη σιωπή που μιλά
Κλείνω με χώμα τις πληγές
Κοιτάζω το τοίχο
Κανείς δεν γελά
Ούτε δακρύζω εγώ
Η μέρα που μεγάλωσα
Ήλιο είχε χρυσό
Που απότομα τον έκρυψαν
Τα ψεύτικα φιλιά
Κι όσες φορές παράτησα
Ψυχή για να ένα σώμα
Ήρθε σκοτάδι να μου πει
Ας μείνουμε αγκαλιά
Πέφτω κοιμάμαι αργά
Ξυπνάω νωρίς και δουλεύω
Παλεύω εντός μου καλά
Στο τέλος νικάω
Πετάω το χθες στο νερό
Καθαρίζω τη μέρα
Ανοίγω τo
βήμα
προχωρώ
Η μέρα που μεγάλωσα
Ήλιο είχε χρυσό
Που λίγο μόνο χάθηκε
Και τώρα είναι εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου