Στην
άμμο του καλοκαιριού να περπατάω
Σε μια στροφή ήσουν πεσμένη
Είχες δακρύσει και πονούσες
Σου άπλωσα το χέρι με κοιτούσες
Είπες βραχνά ευχαριστώ
Σηκώθηκες και πήρες το ποδήλατό σου
Μαζί και το μυαλό μου
Έγινες ξάφνου η θεά στο όνειρό μου
Σε έψαξα την άλλη μέρα να στο πω
Γιατί σε θυμάμαι θα ρωτάς
Γιατί στη σκόνη μου ξανά βουτάω
Δεν κάνεις λάθος έχω μείνει εκεί
Στην άμμο του καλοκαιριού να περπατάω
Γιατί σε θυμάμαι θα ρωτάς
Τόσο πολύ για σένα πια διψάω
Έχουν περάσει τόσα χρόνια
Η θάλασσά μας χάθηκε και τη στεριά κοιτάω
Στο όνειρό σου γαντζωνόμουν γυμνός
Απ’ τον ήλιο μου μη βγω και πάω
Ήταν ένα καλοκαίρι
μόνο φως
Που νόμιζα στον ουρανό πως περπατάω
Σηκώθηκες και πήρες τη βαλίτσα σου στο χέρι
Μαζί πήρες και τη ψυχή μου
Μεγάλωσα πολύ από τότε ξέρεις
Σε έψαχνα στις πόλεις να σε βρω
Σάκης
Αθανασιάδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου