Ο φόβος των νικητών
Τον
έρωτα αν ψάχνεις μέσα στη μοναξιά
Και νομίζεις στο φως του έχεις πάει
Και μετά ξεχνάς τη διαδρομή και δεν είσαι καλά
Το ταξίδι σου δεν έγινε ποτέ
Το δρόμο αν ψάχνεις να βρεις
Εκεί που τρέχει το κορμί να φτάσει
Η ζωή μαραίνεται και ο έρωτας και η αγάπη
Και το φιλί αρμυρό θα μοιάζει σαν να είναι δάκρυ
Τη θάλασσα κοίτα το σώμα της το κόκκινο
Στον ήλιο που δύει σαν ερωμένη να φλέγεται
Το χώμα απλά κοίτα το χώμα αυτό που πατάς
Αρώματα που μοιράζει όταν η άνοιξη το επισκέπτεται
Και μη κοιτάς τις πόλεις που λιώνουν τα χρώματα
Για να φτιάξουν κι άλλα όπλα μοναξιάς
Το φόβο των νικητών μη ζήσεις
Αν πεις καλά είμαι εδώ στην ήσυχη ζωή
Και δεν πονάς όταν οι άλλοι κλαίνε
Θολά ποτάμια τα χρόνια θα σε φτάσουν
Στην έρημο θα σε παρασύρουν και θα διψάς
Το βουνό να κοιτάς το βουνό που γεννήθηκες
Κάτι θα βρεις από φως να μου φέρεις
Μια σταγόνα του ξέρεις μου φτάνει
Να πιστέψω κι εγώ στην ανάσταση
Σάκης Αθανασιάδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου