Κι ας είναι όπως
λένε Χριστούγεννα που αναπνέει η καρδιά
Πέφτουν τα χρώματα στα μάτια
Γίνεται κόκκινη η νύχτα
Ένα δέντρο φωτεινό αγγίζει ουρανό
Μα αυτό που μένει το πρωί είναι της μοναξιάς τα πόδια
Στης πόλης τα χαλάσματα να μυρίζουν βαριά
Κι ας είναι όπως λένε Χριστούγεννα που αναπνέει η καρδιά
Νομίζω δεν θα είσαι εκεί
Τους άρχοντες να δεις να αποφασίζουν
Τις ενοχές τους σαν δικές σου ενοχές να δεχθείς
Να παραδοθείς στη λάσπη του καιρού
Αν πιστεύεις πως μπορείς
Κάτι απ’ τον κόσμο σου να αλλάξεις
Κάτσε κοίτα τη ζωή σου απ’ την αρχή
Κι αυτό που πέφτει και χτυπάει
Εδώ κοντά στη γειτονιά σου
Που μπορεί να είμαι εγώ μπορεί να είσαι εσύ
Αν πιστεύεις πως μπορείς
Μέσα απ’ το μαύρο τζάμι να περάσεις
Πέτα μακριά τα όπλα που σου δίνουν για να χάσεις
Το πάθος για ελεύθερη φωνή
Τώρα που ξέχασες που μένεις
Και που πηγαίνεις δεν ρωτά κανείς
Την οδό αστέγων θα τη βρεις
Κι αν το θες θα πεις στον εαυτό σου
Πως πάντα πρέπει να αναπνέει η ψυχή
Σάκης Αθανασιάδης
το γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων-2015
το γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων-2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου