Η αράχνη της Μακεδονίας-Σάκης Αθανασιάδης

                                       

Η αράχνη της Μακεδονίας

Μόλις κατέβηκα στο νότο είχα δει

Χιλιάδες μάτια που τη νύχτα είχαν ζήσει

Τους δρόμους διάβαζα να μάθω τη ζωή

Απ’ το βορρά όταν έφευγα τον ήλιο είχα βρίσει

Τρέχανε άνθρωποι να πιάσουν την καλή

Αγάπαγαν τον ουρανό μετά τον εαυτό τους

Αγάπαγαν πολύ Χριστό μα και χρυσό

Έτσι μου ήταν δύσκολο να μπω στο όνειρό τους

Κάποτε γνώρισα τον έρωτα κι εγώ

Aπ’ τα ξενύχτια του μεγάλωσε η ψυχή μου

Μα έμεινε ο έρωτας μισός

Γιατί  έπρεπε να φτιάξω τη ζωή μου

Κουράστηκε η αγάπη μου και ζήτησε κρασί

Είπε να βγει απ’ το σώμα μου μια μέρα να μεθύσει

Να βγει απ’ το σώμα μου που ήταν φυλακή

Τι αμαρτία ο έρωτας να μη μπορεί να ζήσει

Όταν σταμάτησα το χρόνο για να μπω

Σε ένα βιβλίο να εκδοθώ κάπου η φωνή να ζήσει

Ήρθες εσύ και μου είπες σε αγαπώ

Τι αμαρτία ο έρωτας να μη μπορεί να ζήσει

Ήταν η άνοιξη ιδρώτας και φωτιά

Μα τον χειμώνα έπεσα στο χιόνι της αλήθειας

Σπίτι δουλειά και τίποτα μετά

Μια αράχνη στην παγίδα της συνήθειας

Σάκης Αθανασιάδης
νυχτερινές πατρίδες (2016)