Μεγάλωσα κι εγώ στα παραμύθια-Σάκης Αθανασιάδης

                                  

Μεγάλωσα κι εγώ στα παραμύθια

Μεγάλωσα ένα μικρό παιδί

Μα άντρα το συνάντησα στο δρόμο

Είχε την κιθάρα του στον ώμο

Ένοιωσα τα μάτια μου υγρά

Ποτέ δεν το περίμενα πως θα ’ρθει μια στιγμή

Πατέρας πως θα γίνω μοιάζει ψέμα

Τις μέρες μου θα χόρταινα με παιδικές τροφή

Θα άρχισα να μοιράζομαι το αίμα

Μα έτσι βρίσκει τρόπο η ζωή

Φωτιά να μεγαλώνουνε τα μάτια

Την πέτρα αν χτυπάς να πληγωθεί

Να τρέχει αίμα από αυτή μες τα κομμάτια

Μεγάλωσε κι άντρας το παιδί

Μεγάλωσα κι εγώ στα παραμύθια

Τις πόλεις τις σιχάθηκα γεράσανε πολύ

Σκυφτές να προσκυνούν από συνήθεια

Σάκης Αθανασιάδης

νυχτερινές πατρίδες (2016)

Να μου μιλάς αν είσαι μόνη-Σάκης Αθανασιάδης

Να μου μιλάς αν είσαι μόνη

Τώρα μου λες αν σε θυμάμαι

Στα όνειρά μου αν σου μιλώ

Αν σε κρατώ σφιχτά απ’ το χέρι

Στα σύννεφά μου όταν πετώ

Τώρα μου λες  εγώ νομίζω

Πως το ταξίδι με ζητά

Να βγω απ’ την έρημο να ζήσω

Μια αγάπη σαν φωτιά

Σου είχα χαρίσει ένα σταυρό

Να τον φοράς αν είσαι μόνη

Να λες η αγάπη αν είναι χιόνι

Μέσα στο ψέμα δεν θα μπω

Σου είχα χαρίσει ένα σταυρό

Να μου μιλάς αν είσαι μόνη

Να λες η αγάπη δεν κρυώνει

Κι ας πέφτει πάντα στο νερό

Τώρα μου λες  εγώ νομίζω

Πως είμαι σύννεφο ψηλά

Που κάθε μέρα το τρυπάει

Ένα αστέρι την καρδιά

Μόλις αγγίζεις το σταυρό μου

Αρπάζω δυνατή φωτιά

Να ξέρεις γράφω αυτές τις λέξεις

Και κάθε μνήμη με πονά

     Σάκης Αθανασιάδης

     οι ανάσες των εραστών (2014)

Το χιονισμένο παράθυρο-Σάκης Αθανασιάδης

                       

Το χιονισμένο παράθυρο

Μα έτσι μόλις βγουν

Απ’ τους φράκτες τα όνειρά μου

Στο σκοτάδι το άγριο λύκοι θα τα δουν

Κάπου ακούω για φωτιές

Μα εδώ η καρδιά τελειώνει

Πιο κρύες είναι οι φωνές

Απ’ των βουνών το χιόνι

Μες τη μεγάλη παγωνιά

Είπαν θα συνηθίσω

Θα ζω παρέα με το χιονιά

Κι εσένα θα σε αφήσω

Μα έτσι μόλις βγουν

Απ’ τους φράκτες τα όνειρά μου

Στο σκοτάδι το άγριο λύκοι θα τα δουν

Μα έτσι δεν θα βρουν

Φως τα μάτια μου να πάρουν

Γελαστές οι σφαίρες θα χτυπούν

Κάπου διαβάζω για πουλιά

Που ακολουθούν τον ήλιο

Στο χιονισμένο το παράθυρο

Ποτέ δεν τραγουδούν

Κι αυτοί μου λένε εδώ ξανά

Στη μοναξιά να αρχίσω

Χιόνι να βάζω στη καρδιά

Χρυσά φλουριά

Σάκης Αθανασιάδης

νυχτερινές πατρίδες (2016)

Αγάπη λες-Σάκης Αθανασιάδης

                     

   Αγάπη λες

Αγάπη λες

Το σώμα σου αν ξεδιψά

Και το άλλο σώμα που κοιτάς γυμνό

Που πήρε το δικό σου

Ήταν φορές που άφησα

Τη νίκη να περάσει

Γιατί δεν ήθελα να δω μπροστά

Το δάκρυ να κυλά

Όμως μπορεί ο ουρανός

Ο γκρίζος να κοιτά να θέλει να με φτάσει

Να μου χαρίσει μια ζεστή

Για πάντα αγκαλιά

Αγάπη λες

Το σώμα σου αν ξεδιψά

Και το άλλο σώμα που κοιτάς γυμνό

Που πήρε το δικό σου

Αγάπη λες

Το θάνατο που προσπερνά

Που σε αφήνω να χτυπάς

Να μεγαλώνει το εγώ σου

Ήταν φορές που έχασα τα αστέρια

Τα μάτια μου ματώσαν στο θυμό μου  

Που χάρισα το τελευταίο μου ρούχο

Και πήρα αγκαλιά ένα πιστόλι

Αγάπη λες

Το αίμα που σου έδωσα

Και κράτησες για πάντα για δικό σου

Σάκης Αθανασιάδης
νυχτερινές πατρίδες (2016)

ΚΑΠΟΥ ΜΑΚΡΙΑ ΕΔΩ ΚΟΝΤΑ

 
ΚΑΠΟΥ ΜΑΚΡΙΑ ΕΔΩ ΚΟΝΤΑ

σύνθεση-τραγούδι:
Γιάννης Βελίκης

στίχοι: Σάκης
Αθανασιάδης

Θα ξενυχτήσω πάλι μόνος στο ποτάμι

Να σπαρταράω μες του μύθου μου το δίχτυ

Θα σε φωνάξω για να βγεις απ' την ομίχλη

Σαν την νεράιδα στο ολόγιομο φεγγάρι

Μόνο της νύχτας η αγκαλιά αυτή σε έχει

Μέσα στα χρόνια μια πιστή φυλακισμένη

Αν καταφέρεις και με δεις θα είμαι ο ξένος

Που μόνος ζει σε μια χώρα ερειπωμένη

Ένα φιλί σου θα κρατούσα πάλι

Στα χέρια μου να το πετάξω

Σε ένα ολόγιομο φεγγάρι

Τον ουρανό χρυσό να βάψω

Το άρωμά σου θα κρατούσα πάλι

Τον χρόνο αν μπορούσα να αλλάξω

Θα έδινα και τη ζωή μου

Τη φυλακή σου στο λεπτό να κάψω

Θα σου αφήσω μόνο ένα μου σημάδι

Να με γνωρίσεις όταν φύγει η ομίχλη

Αν με ζητήσεις ένα σύννεφο με δείχνει

Κάπου μακριά εδώ κοντά

Μια λάσπη μονάχα στο αίμα-Σάκης Αθανασιάδης

                            

Μια λάσπη μονάχα στο αίμα

Tο σκοτάδι όταν γίνει νέο φως

Η γη θα ερημώσει από το μίσος

Θα κλαίνε οι σταυροφόροι με λυγμούς

Παρέα με αντίπαλους πολεμιστές

Ξαπλωμένοι στα κουρέλια της βιομηχανίας.

Αυτοί που μιλάνε πολύ για ειρήνη

Για πόλεμο ετοιμάζονται τη νύχτα

Κι αυτοί που σκοτώνουν για να ζει ο θεός τους

Είναι μια λάσπη μονάχα στο αίμα

Καλά κρυμμένες πέτρες στις τσέπες της δύσης

Στο πλαστικό της φαγητό που ονόμασαν πολιτισμό.

Αυτοί που μιλάνε για ασφάλεια

Τον φασισμό έχουν στο βλέμμα, μαύρο το αίμα τους

Κι αυτοί που όλο λένε η αγάπη θα ’ρθεί

Τον εαυτό τους λατρεύουν στον καθρέπτη.

Κάποτε όταν το σκοτάδι γίνει νέο φως

Οι σταυροφόροι θα κλαίνε

Παρέα με αντίπαλους πολεμιστές

Γιατί την ειρήνη μισούν σαν το θάνατο.

Αλλά μέχρι τότε οι σφαίρες θα καίνε

Θα πετάνε οι ψυχές των παιδιών σαν χαρτιά στη Μεσόγειο

Για να μεγαλώνουν οι θρησκείες-εταιρείες

Τα εργοστάσια πολέμου, οι βιομηχανίες μεταλλαγμένων ψυχών.

Αλλά μέχρι τότε θα μεγαλώνει ο βασιλιάς θάνατος

Η αγάπη θα περιμένει τις σφαίρες

Και θα μαραίνεται ο ήλιος στη ψυχή σου

Σάκης Αθανασιάδης

νυχτερινές πατρίδες (2016)

Η αποθήκη των θεών -Σάκης Αθανασιάδης

                                  

 Η αποθήκη των θεών

Έπινα κρασί κάτω απ’ τον ήλιο

Κι ήρθε ο πατέρας μου εκεί να πιει μαζί μου

Ρακένδυτος και νηστικός στο φως

Λίγο καμένος με αθάνατη φωτιά

Τρέχει ο δρόμος τρέχει

Άνθρωποι μαλώνουν η φτώχια λιώνει

Πρώτα τα μάτια μετά τη ψυχή

Ένα κουρέλι ποιος να σταματήσει να το δει

Ο βασιλιάς χρυσός τους έχουν πει και το πιστέψαν

Αιχμάλωτοι των άγριων καιρών

  

Ντρέπομαι τόσο μου λέει ψιθυριστά

Τη μέρα που σου έδωσα τα υλικά του μίσους

Περνάνε τα σύννεφα περνάει η μουσική

Περνάει η ζωή χωρίς αγάπη

Χωρίς έρωτα αιώνια θα γυρνάς

Δραπέτης των νεφών

Σάκης Αθανασιάδης

νυχτερινές πατρίδες (2016)