Σαν μια συγνώμη ταπεινή για κείνο το Σαράντα-Σάκης Αθανασιάδης

                                               

Σαν μια συγνώμη ταπεινή για κείνο το Σαράντα

Την ευκαιρία άρπαξαν

Αγόρασαν σπίτι ακριβό

Όλα πηγαίναν όμορφα

Στο νέο αυτό αιώνα

Ολυμπιάδα έζησαν

Αθήνα μέσα στο χρυσό

Βεγγαλικά στα μάτια τους

Του Περικλή η χώρα

Ο ώρες τους περνούσανε

Χρηματιστήριο και ποτά

Με κοριτσάκια εύκολα

Που γνώριζαν στο κόμμα

Τα δανεικά τα σκέπαζαν

Με άλλα τόσα δανεικά

Απ’ το χωριό ξυπόλυτοι

Με φράγκα ήταν τώρα

Τα κάστρα όμως δεν χτίζονται

Αν έχεις άστοχα υλικά

Γκρεμίζονται απ’ τα σύννεφα

Πέφτουνε όπως τώρα

Η σκόνη τους απλώνεται

Από τη σιωπή ως τη σκλαβιά

Μεγάλωσα με τη φωτιά

Μα την αγγίζω τώρα

Με όλα αυτά που έβλεπα

Μου ήταν δύσκολα να πω

Η ανηφόρα αν άρχιζε

Ποιος θα τα καταφέρει 

Το βλέμμα είχε πια φθαρεί

Είχε χαλάσει η μουσική

Σκυλιά τη νύχτα γαύγιζαν

Με δάγκωνε η αγέλη

Όσο κι αν προσπάθησα

Να βοηθήσω μια στιγμή

Ψεύτικη κόκκινη άνοιξη

Η κάλπη είχε δώρα

Το αίμα μου το έστειλαν

Να πιούν οι φίλοι οι Δυτικοί

Σαν μια συγνώμη ταπεινή

Για κείνο το Σαράντα

Κι αυτό μόνο μου έμεινε

Αυτό που λέω σε ένα παιδί:

Στο χώμα αντί να σέρνεσαι

Στα σύννεφα περπάτα

Σάκης Αθανασιάδης

νυχτερινές πατρίδες (2016)