Τα όμορφα τα
σύννεφα μιλάνε με βροχή
Ρίχνει μια
αλλιώτικη βροχή, καίει το σώμα
Η μέρα στα
λιβάδια του θεού δεν φώτισε ακόμα
Ακούω του
ανέμου τη φωνή στη κόκκινη νύχτα
Τα βήματα
ακούω ενός αγγέλου κοντά
Χορεύουνε
σκιές, ξεχασμένες ζωές, σκάνε στον τοίχο
Ξημέρωνε κι
ακούω της μέρας τη φωνή
Ο ήλιος
τελειώνει την τελευταία σκιά με κόκκινο χρώμα
Η μέρα στα
λιβάδια του θεού δεν φώτισε ακόμα
Κάθισα δίπλα
σε ένα δέντρο έκαιγε ο αέρας
Άκουσα την
ανάσα του δάσους όταν είδα φωτιά
Έτρεξα
μακριά να σωθώ δεν ήμουν ο μόνος
Ήμουν κι εγώ
όπως οι άλλοι γυμνός
Έπεσα μα
είμαι καλά κάπου αράζω
Ήθελα να
ανέβω ψηλά να μάθω να διαβάζω
Του άνεμου
σου τα μυστικά, τη θάλασσα σου να κοιτάζω
Ήξερες πως
έχει βαρύ φορτίο η μνήμη
Σε αυτούς
που ζητούν λευτεριά και δεν γίνονται κτήνη
Φέρνει μια
άλλη ζωή ο αέρας τη νύχτα
Κάθεσαι για
ώρες σκυφτός, ο άγγελος σου λέει καληνύχτα
Σηκώνεσαι το
άλλο πρωί, βγαίνεις στο δρόμο
Παίρνεις τη
ψυχή του μαζί, αλλάζεις ζωή
Σάκης
Αθανασιάδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου