Βαγόνι Αθανασία- Σάκης Αθανασιάδης

   Βαγόνι Αθανασία  

Νοσταλγώ ένα σύννεφο πάλι να στύψω

Στη βροχή μου να χορέψω να βραχώ

Λαχταρώ με έναν ήλιο στο ποτάμι να παίξω

Τη ψυχή μου να δω μες  το νερό

Νοσταλγώ ένα άνεμο να αφήσω

Τον ήλιο να κρεμάσω σε σπιτάκι μικρό

Δεν θέλω πλέον τίποτε να χτίσω

Θέλω να βλέπω τα πουλιά στον ουρανό

Σπάω τον καθρέπτη μου ξανά, ξανά μες το μυαλό μου

Μήπως μπορέσω έναν άνεμο να βρω

Να βγω από το σήμερα και να γυρίσω πίσω

Σε όλα τα βαγόνια μου που με έφεραν εδώ

Στο δάσος μου που έκαψαν κι έχτισαν το κορμί του

Που η αγάπη για το φως το έκανε εχθρό

Κι έζησε η θλίψη χωρίς την αναπνοή του

Και η αθανασία γυμνή στον ουρανό

Σάκης Αθανασιάδης

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

Μπορεί να Ήσουνα κι Εσύ δεν Ξέρω-Σάκης Αθανασιάδης

                                    

Μπορεί να Ήσουνα κι Εσύ δεν Ξέρω

Είδα μια φωτιά στη θάλασσα

Άκουσα μια κραυγή

Μπορεί να ήσουνα κι εσύ δεν ξέρω

Μπορεί να ήτανε μονάχα μια ψυχή

Που ήθελε απλά να δροσιστεί

Πήρα μια χούφτα άμμο

Tη πέταξα μακριά στο νερό

Νόμιζα πως ήτανε ψέμα μα ήτανε αλήθεια

Όλες μου οι μνήμες είχαν σβήσει

Θα κάνω αυτό που θέλω

Αυτό που αγαπώ

Αυτό που μεγαλώνει τη ψυχή μου

Μπορεί να μείνω μόνος, μπορεί άδειος στο φως

Μπορεί και κάποιος να με βρίσει

Βρήκα ένα δρόμο ανέβηκα ψηλά

Είδα μια σπηλιά, ένα φως μικρό

Κάπου εκεί κοντά στεκόταν μια ψυχή

Μπορεί να ήσουνα κι εσύ δεν ξέρω

Σάκης Αθανασιάδης 

οι ανάσες των εραστών (2014

Μα Ζεις για την Αγάπη-Σάκης Αθανασιάδης

Μα Ζεις για την Αγάπη

Αφήνω το φως στη βροχή

Και ψάχνω στη ψυχή τα επόμενα

Το έβλεπα πως θα έρθει η στιγμή

Πως και φωτιά θα αρπάξουν τα χώματα

Αντάλλαξες τον έρωτα με τη σιωπή

Φοβάσαι να ζήσεις μα μιλάς για αγάπη

Αυτό που σε αγνοεί το φοβάσαι πιο πολύ

Τρέχεις να το σκοτώσεις μα μιλάς για αγάπη

Αντάλλαξες  τον άνεμο με ηλεκτρονικά ναρκωτικά

Κι έτσι ζεις για πάντα φοβισμένος μα ζεις για την αγάπη

Σαν πέτρα σφηνωμένη σε ένα βράχο

Χωρίς ποτέ, ποτέ να πληγωθείς μα ζεις για την αγάπη

Γυρίζω με ένα άδειο σακί

Στις πλατείες και μαζεύω ονόματα

Τα ρίχνω τη νύχτα στο χαρτί

Μαύρα μου βγαίνουν τα χρώματα  

Αντάλλαξες τον έρωτα με το «πήδημα»

Γιατί έμαθες να βρίζεις τη ζωή

Γιατί έμαθες τα όνειρα να τα σκοτώνεις

Γιατί σε έμαθαν να μην ελπίζεις

Mα ζεις για την αγάπη

Σάκης Αθανασιάδης

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

Η Γυμνή Μέρα-Σάκης Αθανασιάδης

   Η Γυμνή Μέρα

Η σιωπή αν είναι χρυσός

Έλα να πάρεις ένα βάζο μια μέρα

Για μένα είναι άμμος ζεστή

Που καίει τα χέρια τα πόδια το βλέμμα

Αν μες το όνειρο ζει ο θεός

Και η αγάπη απλά είναι ψέμα

Τι πόνος να ψάχνω το φως

Αφού σκοτάδι θα υπάρχει πιο πέρα

Παίρνω τον γιό μου τον σηκώνω ψηλά

Δαγκώνουν τα σκυλιά τον αέρα

Σαν να πετάω χαρταετό μια Καθαρά Δευτέρα

Σε ένα κουστούμι που με δείχνει γιορτή

Κρύβω τον φόβο την αγάπη τον πόνο

Την αμαρτία την κρύβω κι αυτή

Με ξεροκόμματα που έχω για δρόμο

Γεμάτος κρίμα είμαι κι εγώ

Ενώ η οθόνη μου λερώνει τη μέρα

Τι πόνος να ψάχνω το φως

Σε μια χώρα που λατρεύει τη λέρα

Σάκης Αθανασιάδης

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

Της Αγκαλιάς Νερό -Σάκης Αθανασιάδης

                          

Της Αγκαλιάς Νερό

Θυμάμαι μια μέρα σου είπα

Πάμε κάπου μακριά

Γιατί εδώ

Το ποτήρι της ζωής μας είναι λίγο

Στης μέρας μου το γκρίζο

Θέλω να βλέπω καθαρά

Την τύχη μου να ορίζω

Να αντέχω μέρες τη φωτιά

Πως είναι δρόμος η ζωή γνωρίζω

Και κάθε μέρα περπατά

Κι αν το ποτήρι της ζωής μου λίγο

Θα έχω χάσει τη καρδιά

Στης μέρας μου το γκρίζο

Θέλω να βλέπω καθαρά

Της αγκαλιάς νερό να πίνω

Και να  ψηλώνω με φιλιά

Της αγκαλιάς νερό να πίνω

Nα καίω του φόβου τα κλαδιά

Με ένα χαμόγελο να λέω τώρα

Θα κολυμπήσω στα βαθιά

Στη σκέψη πως θα πέσω  

Καμία νίκη δεν μετρά

Τη θάλασσά σου έχω σώμα

Που με χαϊδεύει απαλά

Πως είναι άγριος ο καιρός το ξέρω

Και η αγάπη ακριβή πηγή

Μα αν είσαι δίπλα μου αντέχω

Κι αυτή την άγρια εποχή

Σάκης Αθανασιάδης 

• οι ανάσες των εραστών (2014)

Η Κόκκινη Θάλασσα-Σάκης Αθανασιάδης

   Η Κόκκινη Θάλασσα

Κόκκινη θάλασσα στου ήλιου τα παιγνίδια

Κοιτάζω τα σύννεφα μήπως περνάς κι αν με θυμάσαι

Το πρώτο αστέρι έπεσε του Αυγούστου

Μα δεν μου άφησες καμιά ευχή να σε προδώσω

Κι όμως στα μάτια μου έχω την άμμο από τα ταξίδια

Γυρίζω πίσω στο ποτάμι για να πάρω

Λίγο νερό για τις πληγές μου στη ψυχή
Και να πληγώσω με τα μάτια μου το χάρο

Πριν ταξιδέψω στης πατρίδας τη σιωπή

Αυτό που σου έμαθαν να αγαπάς

Είναι μια φυλακή μέσα στους τοίχους

Να λες σε όλα ναι να μη μιλάς

Να μουτζουρώνεις τη φωνή σου μες τους ήχους

Αυτό που σου έμαθαν να αγαπάς
Είναι μια καρδιά χωρίς τους χτύπους

Μες τη σιωπή να ζεις και να γερνάς

Να κολυμπάς μέσα στα κύματα τους μίσους

Κοιτάζω τα σύννεφα να μουτζουρώνουν το φεγγάρι

Το λεωφορείο για το μέλλον στο γκρεμό

Άμα πονάς και αν με θυμάσαι

Το πρώτο αστέρι έπεσε και είμαι εδώ

Σάκης Αθανασιάδης 

• οι ανάσες των εραστών (2014)

Κάπου στη Μέση Κάπου στο Πουθενά-Σάκης Αθανασιάδης

Κάπου στη Μέση Κάπου στο Πουθενά

Σε πόλεις που έχουν αστυνόμο για τον έρωτα

Θεά  γυμνή η μοναξιά θα έρχεται δίχως  χέρια

Σε πόλεις που έχουνε  ουλές στο σώμα από μαχαίρια

Θεά  γυμνή η μοναξιά θα σβήνει όλα τα σχέδια

Άγιος ο δρόμος  μου στις ήσυχες τις  μέρες

Θα με  φωνάζει να κρυφτώ στις καλησπέρες

Στο σώμα μου αντί φιλί θα στέλνει σφαίρες

Άγιος ο δρόμος  μου στις ξένες μόνο μέρες

Κάπου στη μέση κάπου στο πουθενά

Θα πέφτει μια βροχή μια αλήθεια θα ξυπνά

Κάπου στη μέση κάπου στο πουθενά

Δεν θα είναι αυταπάτη μα ανάγκη η αγκαλιά

Κάπου στη μέση κάπου στο πουθενά

Θα υπάρχει μια πηγή να πιω νερό που ξεδιψά

Κάπου στη μέση κάπου στο πουθενά

Το φόβο μου μπορώ να τον πετάξω στη φωτιά

Σε πόλεις που έχουν αστυνόμο για τον έρωτα

Θεά  γυμνή η μοναξιά θα έρχεται δίχως χέρια

Ψυχές θα λιώνουν σε παγκάκια καλοκαίρια

Άδεια θα μένουν τα χαρτιά σε όλα μου τα σχέδια

Μη με διατάζεις να κρυφτώ να μη ξυπνάω τις μέρες

Θεά  γυμνή μου μοναξιά τον τόκο έχεις πάρει

Μη με ζυγώνεις δεν μπορώ να δώσω άλλες μέρες

Θεά  γυμνή μου μοναξιά σκληρό μου μαξιλάρι

Σάκης Αθανασιάδης 

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

Την άλλη Μέρα στη Λαμία ο Ξένος -Σάκης Αθανασιάδης

                                

Την άλλη  Μέρα στη Λαμία ο Ξένος

Τα λόγια μου ακούγονταν  βραχνά

Απ’ τον αέρα της άνοιξης κρυμμένα

Όμως τα μάτια μου ταξίδευαν  μακριά

Στα δάση, τα βουνά τα μαγεμένα

Και σκέφτηκα πως κάτι θα γίνει

Και η άνοιξη πάλι θα μοιραστεί

Ο άνεμος έφερνε  στα μάτια μου σκόνη

Το χθες που τελείωνε να ’ρθεί  η αρχή

Μες τη βροχή καιγόταν το σώμα

Και είχες τελειώσει πατρίδα κι εσύ

Την άλλη  μέρα στη Λαμία ο ξένος

Που ο δρόμος του έχει στη μέση κοπεί

Κρατούσα στα χέρια ένα παιδί σαν χαμένος

Μια ομίχλη στο βλέμμα πυκνή

Λόγια ρηχά λιτανείες και αγρύπνιες

Στολίδια και μπόμπα ποτά

Πουθενά η ψυχή στις άψυχες νύχτες

Και η άνοιξη να φτάνει  ξανά

Σάκης Αθανασιάδης 

• οι ανάσες των εραστών (2014)

Τα Συρμάτινα Αστέρια-Σάκης Αθανασιάδης

              Τα  Συρμάτινα Αστέρια

Τα κόκκινα τα σύννεφα ο άνεμος τα παίρνει

Και τα πετάει στο βουνό σαν άχρηστα χαλιά

Τα όμορφα τα όνειρα ο ποταμός τα δέρνει

Και τα πετάει στη θάλασσα να σβήσει η φωτιά

Συρμάτινο το  σώμα μου κι αυτό μαζί τους πάει

Κι όλο γυρίζει μοναχό τις νύχτες σαν σκιά

Κάπου μαζί θα ειν’  κι ψυχή χαμένη μες το δάσος

Να κυνηγάει τον έρωτα σαν τα άγρια πουλιά

Ξημέρωσε νωρίς  κι απ’ την αγρύπνια

Φαντάστηκα τον ήλιο στην καρδιά

Να μου μαζεύεις πάλι τα λουλούδια

Να τα ανταλλάξεις με αγκαλιά

Το άγριο που είχα στη ψυχή αέρας θα είχε πάρει

Και  αγγέλους θα αντάμωνα στον ύπνο μου καλούς

Αν δε με άφηνες εδώ για ένα ακόμη βράδυ

Να κυνηγάω τα όνειρα στους άγριους ποταμούς

Συρμάτινα τα αστέρια μου συρμάτινες και οι μέρες

Ανάβουνε τις νύχτες μου μα σβήνουνε πρωί

Πέφτουν και χάνονται ξανά σταγόνες μες το δρόμο

Συρμάτινο το σώμα μου χωρίς ένα φιλί

 Σάκης Αθανασιάδης

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

Ο Ξυπόλυτος Απρίλης- Σάκης Αθανασιάδης

Ο Ξυπόλυτος Απρίλης

Μη με ρωτήσεις να σου πω

Σε ένα σύννεφο αν χαθώ

Αιώνια αγάπη αν θα μείνεις

Μη με ρωτήσεις να σου πω

Μέσα στο  όνειρο αν βρεθείς

Και είσαι γυμνή τι θα απογίνεις

Περνούν οι μέρες, τα χρόνια, η ζωή

Μα μένει μόνο στην ψυχή μου η αγάπη

Μια φωτιά καίει μέσα μου γιατί 

Μου δείχνει το κρυφό το μονοπάτι

Πόλεις αλλάζω μα φωτιά έχω στο αίμα

Να περιμένω τον ξυπόλητο Απρίλη

Να μου πετάξει του χειμώνα μου το δέρμα

Να μου φωνάξει: Η πτώση τέρμα

Μη με ρωτήσεις να σου πω

Μακριά απ’ το σώμα αν πετώ

Και αν στα όνειρά σου ταξιδεύω

Δεν θα ρωτήσω να μου πεις

Όταν στον ύπνο σου με δεις

Αν με αγκαλιάσεις ή κρυφτείς

Όταν θα μοιάζω με Απρίλη φλογισμένο

Σάκης Αθανασιάδης

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

Ο Σκλάβος του Αιώνα-Σάκης Αθανασιάδης

                  

Ο Σκλάβος του Αιώνα

Αφού μισείς του έρωτα τη χώρα

Σου φταίω εγώ κι όλα γενικά

Έχεις λατρέψει πια τη δύση

Και ετοιμάζεσαι να φύγεις μακριά

Δεν φταίει ο άνεμος που έρχεται τα βράδια

Ούτε η θάλασσα που λέει τα μυστικά

Αν δεν μπορείς να ζεις σε αυτή τη μπόρα

Φταίει το μυαλό σου που το πήρε η φωτιά

Αν δεν μπορούν να σου μιλήσουν πια τα χρόνια

Που σε έφεραν εδώ που περπατάς

Θα είσαι ο σκλάβος του αιώνα…

Δεν φταίει ο ήλιος το πρωί όταν γελάει

Ούτε η πανσέληνος που στέλνει τα φιλιά

Αν δεν μπορείς να ζεις σε αυτή τη χώρα

Είναι γιατί έχει φύγει η ομορφιά

Έχεις λατρέψει πια τη δύση

Και μου μιλάς μονάχα Αγγλικά

Αφήνεις τα όνειρα που είχες χτίσει

Σε μηχανήματα και τρικ λογιστικά

Έχει πιστέψει πως θα σβήσει

Κάθε πατρίδα στη καρδιά

Όσα το φως σου έχει χαρίσει

Τα θεωρείς όλα φτηνά

Σάκης Αθανασιάδης 

• οι ανάσες των εραστών (2014)

Η θάλασσα τα Μάτια της Ανοίγει στη Bροχή-Σάκης Αθανασιάδης

Η θάλασσα τα Μάτια της Ανοίγει στη Bροχή

Η θάλασσα τα μάτια της ανοίγει στη βροχή

Και με φωνάζει να σταθώ για μια φορά γυμνός

Να αφήσω λίγο τη ψυχή και να τη δω να τρέχει

Ελεύθερη στα κύματα και στο γαλάζιο φως

Όσοι πιστέψαν πως μπορεί να πάρουν τη ζωή της

Με τη οργή της πάλεψαν πριν σπάσουν τα μυαλά

Και η φωτιά τους έσβησε στο σώμα της για πάντα

Γιατί η θάλασσα είν’  καλή μόνο για λευτεριά

Η θάλασσα τα μάτια της ανοίγει όταν βρέχει

Μες τα νερά ο κεραυνός σαν γίνεται καπνός

Η θάλασσα τα μάτια της ανοίγει όταν φυσάει

Στο πρώτο μαύρο σύννεφο να ρίξει λίγο φως

Αυτή που είναι αθάνατη δεν θα είναι η ψυχή μου

Αν με το θάνατο ο χρόνος σταματά

Μα η ψυχή της θάλασσας που χρόνο δεν μετράει

Και ούτε φοβάται πως θα σβήσει η καρδιά

Η θάλασσα τα μάτια της ανοίγει όταν βρέχει

Και οι σταγόνες της βροχής χαϊδεύουν τα πουλιά

Γιατί μια αθάνατη ζωή στα απλά έρωτα έχει

Σε αντίθεση με τους θνητούς που θέλουν τα πολλά

Σάκης Αθανασιάδης 

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

ΓΙΑΤΙ Η ΑΓΑΠΗ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ - ARPEGGIOSMP(DEMO)

                Γιατί η Αγάπη Μάτια μου

Τραγούδι, Σύνθεση: Γιάννης Βελίκης

Στίχοι: Σάκης Αθανασιάδης

Φτάνεις  πρωί απ’ τη δουλειά με μάτια κουρασμένα

Πριν φύγω εγώ και πάω σε αυτή να γίνω σαν κι εσένα

Βάρδια που τελειώνει την αυγή τα μάτια θα σου σπάσει

Μέσα στη νύχτα το κορμί κι  αυτό θα το διψάσει

Πήρε η νύχτα πληρωμή ξεχρέωσε και τη μέρα

Σε μια ψιχάλα που θα ’ρθεί για να τα βγάλω πέρα

Στο δρόμο σκέφτομαι ξανά καράβια που έχω πάρει

Και στης Λαμίας τα στενά ψάχνω να βρω τον Άρη

Περνάει ο καιρός αγάπη μου στα μάτια πέφτει η πόλη

Λίγο κρασί πίνει η ζωή κι όμως κρατάει τιμόνι

Πατάει γκάζι στην εθνική μονάχα όταν θυμώνει

Γιατί η αγάπη μάτια μου πονάει αν μένει μόνη

Έχει πατρίδα σύννεφα που ζουν στην αμαρτία

Και την τρομάζεις άμα λες πως είναι πάντα αγία

Γιατί η αγάπη μάτια μου δεν θέλει να μιλάει

Βγάζει φωνή με σιωπές και πονηρά γελάει

Σου πήρε η νύχτα τη φωνή σε μια ακόμη βάρδια

Μονάχη σε μια κλινική και σου έκλεψε τα χάδια

Μονάχη σε μια κλινική σε μια ακόμη βάρδια

Μα της αγάπης Έφη μου δεν σου έκλεψε τη βάρκα

Περνάει ο καιρός αγάπη μου στα μάτια πέφτει η πόλη

Λίγο κρασί πίνει η ζωή κι όμως κρατάει τιμόνι

Πατάει γκάζι στην εθνική μονάχα όταν θυμώνει

Γιατί η αγάπη μάτια μου πονάει αν μένει μόνη

Όμως Εγώ θα στο Πω-Σάκης Αθανασιάδης

                     

 Όμως Εγώ θα στο Πω

Πάνω στα βράχια να κάθεσαι

Τη θάλασσα να κοιτάζεις

Να έρχεται η άνοιξη

Τα μάτια σου να βγάζουν φωνές

Στο βουνό να περπατάς

Τα χρώματα να διαβάζεις

Της άνοιξης να ζητάς το φιλί

Για να πιστέψεις

Πως είναι πατρίδα ακριβή το χώμα που πατάς

Όταν σκοτώνουν μια θάλασσα, ένα ποτάμι, ένα δάσος

Και πρέπει να σωπαίνεις

Φοβάμαι πως έχεις χαθεί στα σύννεφα του λάθους

Πως είσαι κι εσύ αιχμάλωτος μιας εποχής

Που παράγει κονσέρβες θανάτου

Όμως εγώ θα στο πω για μια ακόμη φορά

Αν δεν μπορείς να αγαπήσεις

Τη λίμνη, το δάσος, τη θάλασσα

Αν δεν μπορείς να αγαπήσεις

Τη μεγάλη σου μάνα τη γη

Τα παιδιά σου απλά τα μισείς

Και τα μάτια τους εσύ τα λερώνεις

Μόλις βραδιάζει και δεν μπορείς να μιλήσεις

Στην άνοιξη που σε κοιτά

Γιατί τα μάτια σου βλέπουν λεφτά στον ουρανό

Αντί για αστέρια

Νομίζω πως πρέπει να φοβηθείς

Τις ψυχές που πετάνε φωτιά

Η εποχή δεν είναι λάθος

Λάθος είναι ο δρόμος που πας

Και σου απαγορεύει να δεις

Σου απαγορεύει να ζήσεις τα χρώματα

Κι όταν κοιμάσαι

Τίποτε άλλο δεν μπορείς να σκεφτείς

Τίποτε άλλο πέρα απ’ το κέρδος

Σάκης Αθανασιάδης 

• οι ανάσες των εραστών (2014)

Μίλα με τη Σιωπή-Σάκης Αθανασιάδης

                        

  Μίλα με τη Σιωπή

Τρέχεις επάνω στο  βουνό

Τα σύνορα σου να τα χάσεις

Στα χέρια σου κρατάς σταυρό

Μια τιμωρία μακρινή

Πως να περάσεις τη στροφή

Της νύχτας το άγριο σεντόνι

Ξέρεις θα αργήσει να φανούν

Τα όνειρα που είχες μικρή

Γλιστράει πάλι η ψυχή μες τα νερά του φόβου

Αφού υπάρχουν άρχοντες τυφλοί πάντα εμπρός

Κι αν έχει μείνει ο φύλακας τα όνειρα θα φεύγουν

Να χαμηλώσουν σύννεφα να φέρνουν λίγο φως

Ξέρω θα αργήσεις  για να μπεις

Στης άνοιξης το σώμα

Μα αν ήμουνα βροχή εγώ θα ερχόμουνα κοντά

Να σου δροσίσω το κορμί στο άνυνδρο το χώμα

Να ανθίσει λίγο η ψυχή στου νότου τη φωτιά

Μονάχα σώματα δειλών χτυπάνε τον αέρα

Στην  αποθήκη των ψυχών τελειώνουν σαν κεριά

Κι αυτή η εικόνα έρχεται στο βλέμμα κάθε μέρα

Κι ας λες πως ονειρεύεσαι τα άγρια τα βουνά

Ξέρω θα αργήσει  να φανεί

Η  άνοιξη που σώζει

Γι’ αυτό λοιπόν μη λες πολλά

Μίλα με τη σιωπή

Σάκης Αθανασιάδης 

• οι ανάσες των εραστών (2014)

Για το Σώμα μου δεν Ξέρω - Σάκης Αθανασιάδης

Για το Σώμα μου δεν Ξέρω

Μες τα χρόνια έχω σκάψει

Χώμα άγριο σκληρό

Και αυτό πάντα θυμάμαι

Δρόμο για να βρω

Να περάσω απ’ το μαύρο σε φώτα δυνατά

Και ο άνεμος να φέρνει θάλασσα κοντά

Στις πλατείες αν βρισκόμουν της ελευθερίας

Στη Τουρκία θα ήμουν τώρα ένας τραυματίας

Η ψυχή θα είχε σωθεί για το σώμα μου δεν ξέρω

Λίγο περισσότερο μαύρο

Λίγο περισσότερο απο χθες

Η ψυχή πάει να χαθεί για το σώμα μου δεν ξέρω

Μα αυτό που ξέρω είναι πως στα μάτια μου έχω πληγές

Γιατί ο άνεμος φέρνει οσμές

Από καμένες ψυχές και δρόμο δε βλέπω

Μα αυτό που ξέρω είναι πως στα μάτια μου έχω πληγές

Γιατί το μίσος βγάζει γύρω μου ρίζες

Και δεν μπορώ να δω πέρα απ’ το μαύρο

Δεν μπορώ να ακούσω της θάλασσάς  μου τις φωνές

Χτίζει πάλι η μοναξιά μου το δικό της κάστρο

Μα καπνό έχει ακόμα της ψυχής το άστρο

Να περάσει απ’ το μαύρο σε σύννεφα χρυσά

Και ο άνεμος να φέρνει θάλασσα κοντά

Σάκης Αθανασιάδης

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)