Την άλλη Μέρα
στη Λαμία ο Ξένος
Τα λόγια μου ακούγονταν βραχνά
Απ’ τον αέρα της άνοιξης κρυμμένα
Όμως τα μάτια μου ταξίδευαν μακριά
Στα δάση, τα βουνά τα μαγεμένα
Και σκέφτηκα πως κάτι θα γίνει
Και η άνοιξη πάλι θα μοιραστεί
Ο άνεμος έφερνε στα μάτια μου σκόνη
Το χθες που τελείωνε να ’ρθεί η αρχή
Μες τη βροχή καιγόταν το σώμα
Και είχες τελειώσει πατρίδα κι εσύ
Την άλλη μέρα στη Λαμία ο ξένος
Που ο δρόμος του έχει στη μέση κοπεί
Κρατούσα στα χέρια ένα παιδί σαν χαμένος
Μια ομίχλη στο βλέμμα πυκνή
Λόγια ρηχά λιτανείες και αγρύπνιες
Στολίδια και μπόμπα ποτά
Πουθενά η ψυχή στις άψυχες νύχτες
Και η άνοιξη να φτάνει ξανά
Σάκης Αθανασιάδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου