Μια αγκαλιά και καλοκαίρι-Σάκης Αθανασιάδης

                                

 Μια αγκαλιά και καλοκαίρι

Πάνε μήνες που έχω χάσει

Της ζωής μου τα κουπιά

Και η βάρκα μου έχει κάτσει

Από ανέμους στη στεριά

Μες τη θάλασσα νομίζω είμαι ναυαγός

Τη ζωή μου δεν ορίζω

Μια η μέρα πάει μίσος

Μια με φέρνει πάλι φως

Καθισμένη σε μια στάση ήσουνα εσύ

Κι είπα να έρθω να σε φτάσω

Πριν η ομίχλη διαλυθεί

Μα όταν άπλωσες το χέρι

Ήσουνα απλά αληθινή

Με αγκαλιά το καλοκαίρι πάλι είχε ’ρθεί

Και η μοναξιά η άγρια, η άγρια η μάγισσα η κακιά

Τώρα ήταν θάλασσα με χάδια και είχε μάτια γαλανά

Απ’ τα κύματα του τέλους στη αληθινή ζωή

Μια αγκαλιά και καλοκαίρι είχε πάλι ΄ρθεί

Σάκης Αθανασιάδης 

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

Το Γέλιο των Τοίχων-Σάκης Αθανασιάδης

                           

    Το Γέλιο των Τοίχων

Πάλι φοβάμαι θα χαθώ

Τρέχω να φτάσω πριν νυχτώσει

Θέλω να ανοίξεις μια μεγάλη αγκαλιά

Θέλω να αφήσεις το φιλί σου να με σώσει

Στους έρωτές μου έμεινα πιστός

Αν και γελάνε οι τοίχοι με τα χρώματα

Έχω αφήσει στο καλάθι λογική

Της ευκαιρίας τα ονόματα

Σε ένα ακήρυχτο πόλεμο

Τα μάτια σου κοιτάζω για φεγγάρι

Την αμαρτία να είμαι Έλληνας το ξέρεις

Μα δεν μιλάς ποτέ γι’ αυτή το βράδυ

Σε ένα ακήρυχτο πόλεμο

Στη ψυχή μου αργά ξημερώνει

Οι αγάπες μου κοπέλες γυμνές

Που έχουν κρυφτεί στη μικρή την οθόνη

Πάλι νομίζω θα χαθώ

Τώρα που άνοιξε η καινούρια χώρα

Την αμαρτία να είμαι Έλληνας το ξέρεις

Μέσα απ’ τους στίχους μου και τώρα

Σάκης Αθανασιάδης

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

Αυγουστιάτικο Αστέρι- Σάκης Αθανασιάδης

Αυγουστιάτικο Αστέρι

Πέτα…μια πέτρα πέτα
Σ’ ένα αστέρι εδώ κοντά
Κι αν το χτυπήσεις ότι ζητήσεις
Θα το ’χεις μετά

Πέτα…μια πέτρα πέτα
Σε ότι φοβάσαι και βλέπεις μπροστά
Κι αν το χτυπήσεις να του ζητήσεις
Να φύγει μακριά

Αυγουστιάτικο αστέρι
Πέφτει κράτα μου το χέρι
Μη λυπάσαι το φιλί
Είναι η νύχτα μαγική

Αυγουστιάτικο αστέρι
Πέφτει κράτα μου το χέρι
Σε μια θάλασσα χρυσή
Βάλε χρώματα και εσύ

Πέτα…μακριά σου πέτα
Όλα τα πρέπει που κλέβουν χαρά
Πέτα…ψυχή μου πέτα…
Δωσ’ μου το χέρι να πάμε ψηλά

Σάκης Αθανασιάδης

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

Γαλάζια Αγκαλιά-Σάκης Αθανασιάδης

    Γαλάζια Αγκαλιά

Αν  θες να ’ρθείς ως το ναυάγιο
Μάθε πως έχει και η θάλασσα φωνή
Κίτρινη άμμος στο φως το άγιο
Μη σε σκεπάσει το γαλάζιο στη στιγμή

Αν κοιμηθείς κι έρθει σκοτάδι
Και ο βαρκάρης μας ξεχάσει στην ακτή
Θα γίνει η άμμος το ζεστό μας το κρεβάτι
Και ο αέρας στα φιλιά μας μουσική
             
Σε μια σπηλιά  αγκαλιά γαλάζια
Σε μια βουτιά η ζωή γυμνή
Κάπου μακριά αν κοιμάται η αγάπη
Θα την ξυπνήσεις και θα ’ρθεί

Μη φοβηθείς της νύχτας το άγριο
Και ένα ναυάγιο που μιλά
Η αγάπη πάντα με έναν άγιο
Θα ξαγρυπνάει στην αμμουδιά
Σάκης Αθανασιάδης

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

Πέφτεις μα εγώ Χτύπησα-Σάκης Αθανασιάδης

                       

Πέφτεις μα εγώ Χτύπησα

Τα μυστικά σου μάζεψα

Σπασμένα στο χαλί

Στα χώματα τα άφησα

Ο ήλιος για να βγει

Τα μυστικά που μάζεψα

Τα πέταξα μακριά

Κι ελεύθερο το σώμα σου

Το πήρα αγκαλιά

Πέφτεις μα εγώ χτύπησα

Πονάει η ψυχή

Τον πόνο σου τον ένιωσα

Στα μάτια μια στιγμή

Πέφτω μα εσύ χτύπησες

Πονάει η ψυχή

Τον πόνο μου τον ένιωσες

Στα στήθη μια στιγμή

Μη λαχταράς στον άνεμο

Τον μύθο της σιωπής

Μα την αλήθεια να ζητάς 

Σαν τη δροσιά να δεις

Σάκης Αθανασιάδης

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

Άγριες Δευτέρες- Σάκης Αθανασιάδης

      Άγριες Δευτέρες

Κάποιος φωνάζει για ένα τίποτα

Κι έτσι κυλάνε αδιάφορα οι μέρες

Η ιστορία να σβηστεί

Πρέπει να αδειάζει η ψυχή

Να κρύβονται οι σφαίρες

Άγριες Δευτέρες μου δαγκώνουν το κορμί

Πέφτουν οι ώρες και χτυπάνε τα ρολόγια

Τρέχω να φτάσω στην ψυχή

Μα όλο χτυπώ στα πέτρινα τα χρόνια

Ψάχνω του Άρη τη φωνή

Μες της Λαμίας τη βοή

Μα αυτή σβησμένη χρόνια

Η ιστορία για να ζει

Πρέπει να βλέπει η ψυχή

Να προσκυνά τα αιώνια

Να που ανταμώνουμε εδώ

Στις μέρες της αλήθειας

Μα εσύ ζητάς να μπεις ξανά

Στον κόσμο της συνήθειας

Σάκης Αθανασιάδης 

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

ΚΑΠΟΥ ΜΑΚΡΙΑ ΕΔΩ ΚΟΝΤΑ - ARPEGGIOSMP(DEMO)

Κάπου Μακριά Εδώ Κοντά

Τραγούδι, Σύνθεση: Γιάννης Βελίκης

 Στίχοι: Σάκης Αθανασιάδης                   

Θα ξενυχτήσω πάλι μόνος στο ποτάμι

Να σπαρταράω μες του μύθου μου το δίχτυ

Θα  σε φωνάξω για να βγεις απ’ την ομίχλη

Σαν την νεράιδα στο ολόγιομο φεγγάρι

Μόνο της νύχτας η αγκαλιά  αυτή σε έχει

Μέσα στα χρόνια μια πιστή φυλακισμένη

Αν καταφέρεις και με δεις θα είμαι ο  ξένος

Που μόνος ζει σε μια χώρα ερειπωμένη

Ένα φιλί σου θα κρατούσα πάλι

Στα χέρια μου να  το πετάξω

Σε ένα ολόγιομο φεγγάρι

Τον ουρανό χρυσό να βάψω

Το άρωμά σου θα κρατούσα πάλι

Τον χρόνο αν μπορούσα να αλλάξω

Θα έδινα και τη ζωή μου

Τη φυλακή σου στο λεπτό να κάψω

Θα σου αφήσω μόνο ένα μου σημάδι

Να με γνωρίσεις όταν φύγει η ομίχλη

Αν με ζητήσεις ένα σύννεφο με δείχνει

Κάπου μακριά εδώ κοντά

Του Δρόμου το Φως-Σάκης Αθανασιάδης

                             

    Του Δρόμου το Φως

Τα χρόνια κι αν περάσαν

Οι δρόμοι κι αν με χάσαν

Πάντα το φως που φτάνει

Είναι του δρόμου φως

Μέχρι ένα λιμάνι

Φτάνει η ψυχή μου φτάνει

Τότε που οι ψυχές ήταν φωτιές

Θέλω να πάω στη Γυάρο

Τα μαύρα μου να βάλω

Να φαίνεται πιο άσπρη η ψυχή

Θέλω να πάω στη Γυάρο

Τα μάτια μου να πάρω

Τους φίλους μου να βρω κάπου εκεί

Θα ’ναι και η Μαρία

Και οι φίλοι απ’ την Ασία

Θα ’ναι και οι ποιητές

Που δεν πετάξαν τη ψυχή

Θέλω να πάω στη Γυάρο

Τα μαύρα μου να βάλω

Να φαίνεται πιο άσπρη η ψυχή

Σάκης Αθανασιάδης

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

Το Καλάθι με τα Ψέματα-Σάκης Αθανασιάδης

  Το Καλάθι με τα Ψέματα

Σε μια αργία του μυαλού
Άνοιξα το καλάθι με τα ψέματα
Κι άκουσα τις πόρτες να μιλάνε
Κόκκινες έβλεπα τις σημαίες
Κόκκινα τα φύλλα στα δέντρα
Κόκκινα όλα.
Σε μια αργία του μυαλού
Άκουσα το γέλιο των τοίχων
Άγγιξα χιλιάδες φωνές.
Στην υγρασία των ματιών
Φώναζαν οι μουσικές στους δρόμους
Ο πόνος των βημάτων φώναζε
Πέθαιναν οι Έλληνες
Και πέθαιναν για πάντα
Όπως πεθαίνουν για πάντα οι φοβισμένοι
Σε μια αργία του μυαλού
Άνοιξα το καλάθι με τα ψέματα
Τη φωτιά βρήκα
Κι έκαψα όλες τις πόρτες.
Τυλιγμένος με λίγο ουρανό
Λαχτάρισα των πουλιών το τραγούδι
Μα είχε σβήσει ο ήλιος
Γιατί πέθαιναν οι Έλληνες
Και πέθαιναν για πάντα
Όπως πεθαίνουν για πάντα οι φοβισμένοι

Σάκης Αθανασιάδης

• o μικρός ήλιος κι άλλα όνειρα του δρόμου, β΄ έκδοση (2014)

Το Μαύρο-Σάκης Αθανασιάδης

             Το Μαύρο

Έχει κρυφτεί απ’ την αστυνομία

Μια οικογένεια εργατών στην εκκλησία

Την κυνηγούν οι άνθρωποι

Και τη χτυπούν θέλουν να φύγει

Αυτοί που πάντοτε

Στα όνειρα χρωστούν δεν είναι λίγοι

Μα η αγάπη, αγάπη μου δεν σταματά σε ένα φιλί

Δεν είναι δύση – ανατολή δεν έχει αργία

Ξύπνησε ο ήλιος και μαζευτήκαν πιστοί

Πολλοί πιστοί  που έλεγα να φύγω

Κι έριχναν σφαίρες

Που είχαν κρύψει στην ψυχή εδώ και μέρες

  

Μα η αγάπη, αγάπη μου δεν σταματά σε ένα φιλί

Δεν έχει δύση – ανατολή δεν έχει φράχτη

Μα η αγάπη, αγάπη μου δεν σταματά σε Κυριακή

Δεν προσκυνά το δυνατό, είναι το φως, είναι αγία

Είναι αυτό που λένε οι ποιητές, ελευθερία

Κάποιοι φωνάζανε πολύ πάρα πολύ

Να φύγουνε οι ξένοι

Και οι αστυνόμοι μόνο ακούγαν του παπά μας τη φωνή:

Να εφαρμοστούν οι νόμοι

Σε μια εκκλησία ήταν γυμνή απ’ το πρωί η κοινωνία

Πόσο σκοτάδι μπορεί να πάρει η ψυχή σε ένα βράδυ

Μέσα στο φόβο ενός παιδιού να κάνει τάμα

Το σύστημα μην γκρεμιστεί από ένα κλάμα

Σάκης Αθανασιάδης

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

Πέτρες και Φιλιά-Σάκης Αθανασιάδης

                                     

       Πέτρες και Φιλιά

Τα φανάρια των ματιών σου

Άναψαν ξανά

Και φωτιά πήρε ο δρόμος

Είπες φεύγω μη με ψάξεις πια

Στην αγάπη σου τέλειωσε ο χρόνος

Στο ποτάμι ρίχνω πέτρες και φιλιά

Να τα πάει ο Βαρδάρης Σαλονίκη

Όσα ζήσαμε τα βλέπω στα νερά

Σε μια θάλασσα τον παρελθόν μου ανήκει

Κι αν στο πάνω το ανάχωμα θα βγω

Κι αν αρχίσω τις φωνές κανείς δεν θα ’ρθει

Θα είμαι εγώ ο μόνος να ακούω την ηχώ

Η αγάπη όταν σβήνει πόνος θα ’ρθει

  

Κάνω βόλτες στα χωράφια τα ξερά

Να ακούσω του ανέμου τα τραγούδια

Σε μυρίζω μα είσαι μόνο μια σκιά

Σαν μια μέλισσα κρυμμένη στα λουλούδια

Σάκης Αθανασιάδης

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

Η Γυμνή Μέρα-Σάκης Αθανασιάδης

           Η Γυμνή Μέρα

Η σιωπή αν είναι χρυσός

Έλα να πάρεις ένα βάζο μια μέρα

Για μένα είναι άμμος ζεστή

Που καίει τα χέρια τα πόδια το βλέμμα

Αν μες το όνειρο ζει ο θεός

Και η αγάπη απλά είναι ψέμα

Τι πόνος να ψάχνω το φως

Αφού σκοτάδι θα υπάρχει πιο πέρα

Παίρνω τον γιό μου τον σηκώνω ψηλά

Δαγκώνουν τα σκυλιά τον αέρα

Σαν να πετάω χαρταετό μια Καθαρά Δευτέρα

Σε ένα κουστούμι που με δείχνει γιορτή

Κρύβω τον φόβο την αγάπη τον πόνο

Την αμαρτία την κρύβω κι αυτή

Με ξεροκόμματα που έχω για δρόμο

Γεμάτος κρίμα είμαι κι εγώ

Ενώ η οθόνη μου λερώνει τη μέρα

Τι πόνος να ψάχνω το φως

Σε μια χώρα που λατρεύει τη λέρα

Σάκης Αθανασιάδης

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

Ο Έλληνας Ξένος-Σάκης Αθανασιάδης

    Ο Έλληνας Ξένος

Ψεύτικα χαμόγελα και καλημέρες

Στο ασανσέρ για τη δουλειά κάθε πρωί

Απ’ την αγκαλιά σου ξανά στις άδειες μέρες

Ξανά σε αυτό τίποτα που μοιάζει με ζωή

Πέρασε η Δευτέρα  πάλι με φοβέρες

Πάλι με απουσία του ήλιου το πρωί

Γι’ αυτό ότι χτυπάει του δίνω κι άλλες σφαίρες

Μήπως το κουράσω κι έτσι εκτονωθεί

Πέρασαν οι μέρες λάσπες και φοβέρες

Μα η αφωνία δεν είναι η διαδρομή
Κάνω μια στάση το κόλπο αυτό θα πιάσει

Μες στην αγκαλιά σου στο άγνωστο νησί

Έκλεισα την πόρτα και είχα ήδη χάσει

Όλα τα λεφτά μου σε φόρους στη στιγμή

Κι έμεινα μονάχα ο Έλληνας ο ξένος

Σε μια ταινία που έχει διακοπή

Κάνω μια στάση το κόλπο αυτό θα πιάσει

Μες στην αγκαλιά σου στο άγνωστο νησί

Μόνο η αγάπη είναι αυτό το χάπι

Που γεννάει τα όνειρα σε μια μόνο στιγμή

Σάκης Αθανασιάδης 

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

Για το Σώμα μου δεν Ξέρω-Σάκης Αθανασιάδης

                        

   Για το Σώμα μου δεν Ξέρω

Μες τα χρόνια έχω σκάψει

Χώμα άγριο σκληρό

Και αυτό πάντα θυμάμαι

Δρόμο για να βρω

Να περάσω απ’ το μαύρο σε φώτα δυνατά

Και ο άνεμος να φέρνει θάλασσα κοντά

Στις πλατείες αν βρισκόμουν της ελευθερίας

Στη Τουρκία θα ήμουν τώρα ένας τραυματίας

Η ψυχή θα είχε σωθεί για το σώμα μου δεν ξέρω

Λίγο περισσότερο μαύρο

Λίγο περισσότερο απο χθες

Η ψυχή πάει να χαθεί για το σώμα μου δεν ξέρω

Μα αυτό που ξέρω είναι πως στα μάτια μου έχω πληγές

Γιατί ο άνεμος φέρνει οσμές

Από καμένες ψυχές και δρόμο δε βλέπω

Μα αυτό που ξέρω είναι πως στα μάτια μου έχω πληγές

Γιατί το μίσος βγάζει γύρω μου ρίζες

Και δεν μπορώ να δω πέρα απ’ το μαύρο

Δεν μπορώ να ακούσω της θάλασσάς  μου τις φωνές

Χτίζει πάλι η μοναξιά μου το δικό της κάστρο

Μα καπνό έχει ακόμα της ψυχής το άστρο

Να περάσει απ’ το μαύρο σε σύννεφα χρυσά

Και ο άνεμος να φέρνει θάλασσα κοντά

Σάκης Αθανασιάδης

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

Οι Ανάσες Εραστών-Σάκης Αθανασιάδης

       Οι Ανάσες Εραστών

Μπροστά εγώ πίσω η βροχή

Κι ανάμεσα μια έρημος πατρίδα

Κράτα καλά  τρέχω πολύ

Μη πέσουμε στου δήθεν την παγίδα

Πως να διαβάζω τα σημάδια του καπνού

Τα μονοπάτια  μου γεμίσανε αλάτια

Με χνώτα ενός μικρού αστού θεού

Και με προφήτες που έχουν σκόνη για τα μάτια

Τραβάω απ’ την πρίζα το καλώδιο

Σβήνω απ’ τον πίνακα τα λόγια των σοφών

Τόσοι πολλοί να μουρμουρίζουν λόγια ίδια

Φωτοτυπίες μες τη λάσπη των καιρών

Τραβάω απ’ την πρίζα το καλώδιο

Μες το σκοτάδι μου ο κόσμος των γυμνών

Κανένας δεν ακούγεται να λέει λόγια ίδια

Φτιάχνω τον κόσμο με ανάσες εραστών

Με σκόνη λες καταδικάζει

Ο χρόνος το άχρηστο παρόν

Και εμένα τρώει  το μαράζι

Στη σκόνη του να είμαι απών

Σάκης Αθανασιάδης

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

Κάπου στη Μέση Κάπου στο Πουθενά- Σάκης Αθανασιάδης

Κάπου στη Μέση Κάπου στο Πουθενά

Σε πόλεις που έχουν αστυνόμο για τον έρωτα

Θεά  γυμνή η μοναξιά θα έρχεται δίχως  χέρια

Σε πόλεις που έχουνε  ουλές στο σώμα από μαχαίρια

Θεά  γυμνή η μοναξιά θα σβήνει όλα τα σχέδια

Άγιος ο δρόμος  μου στις ήσυχες τις  μέρες

Θα με  φωνάζει να κρυφτώ στις καλησπέρες

Στο σώμα μου αντί φιλί θα στέλνει σφαίρες

Άγιος ο δρόμος  μου στις ξένες μόνο μέρες

Κάπου στη μέση κάπου στο πουθενά

Θα πέφτει μια βροχή μια αλήθεια θα ξυπνά

Κάπου στη μέση κάπου στο πουθενά

Δεν θα είναι αυταπάτη μα ανάγκη η αγκαλιά

Κάπου στη μέση κάπου στο πουθενά

Θα υπάρχει μια πηγή να πιω νερό που ξεδιψά

Κάπου στη μέση κάπου στο πουθενά

Το φόβο μου μπορώ να τον πετάξω στη φωτιά

Σε πόλεις που έχουν αστυνόμο για τον έρωτα

Θεά  γυμνή η μοναξιά θα έρχεται δίχως χέρια

Ψυχές θα λιώνουν σε παγκάκια καλοκαίρια

Άδεια θα μένουν τα χαρτιά σε όλα μου τα σχέδια

Μη με διατάζεις να κρυφτώ να μη ξυπνάω τις μέρες

Θεά  γυμνή μου μοναξιά τον τόκο έχεις πάρει

Μη με ζυγώνεις δεν μπορώ να δώσω άλλες μέρες

Θεά  γυμνή μου μοναξιά σκληρό μου μαξιλάρι

Σάκης Αθανασιάδης 

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

Τα Συρμάτινα Αστέρια-Σάκης Αθανασιάδης

          Τα  Συρμάτινα Αστέρια

Τα κόκκινα τα σύννεφα ο άνεμος τα παίρνει

Και τα πετάει στο βουνό σαν άχρηστα χαλιά

Τα όμορφα τα όνειρα ο ποταμός τα δέρνει

Και τα πετάει στη θάλασσα να σβήσει η φωτιά

Συρμάτινο το  σώμα μου κι αυτό μαζί τους πάει

Κι όλο γυρίζει μοναχό τις νύχτες σαν σκιά

Κάπου μαζί θα ειν’  κι ψυχή χαμένη μες το δάσος

Να κυνηγάει τον έρωτα σαν τα άγρια πουλιά

Ξημέρωσε νωρίς  κι απ’ την αγρύπνια

Φαντάστηκα τον ήλιο στην καρδιά

Να μου μαζεύεις πάλι τα λουλούδια

Να τα ανταλλάξεις με αγκαλιά

Το άγριο που είχα στη ψυχή αέρας θα είχε πάρει

Και  αγγέλους θα αντάμωνα στον ύπνο μου καλούς

Αν δε με άφηνες εδώ για ένα ακόμη βράδυ

Να κυνηγάω τα όνειρα στους άγριους ποταμούς

Συρμάτινα τα αστέρια μου συρμάτινες και οι μέρες

Ανάβουνε τις νύχτες μου μα σβήνουνε πρωί

Πέφτουν και χάνονται ξανά σταγόνες μες το δρόμο

Συρμάτινο το σώμα μου χωρίς ένα φιλί

Σάκης Αθανασιάδης

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

Τη Νύχτα που Μιλούσε το Φιλί-Σάκης Αθανασιάδης

                                 

Τη Νύχτα που Μιλούσε το Φιλί

Το ολόγιομο φεγγάρι θα έχει σβήσει 

Αν μες τα μάτια το χαμόγελο δεν έρθει

Κι αν στον έρωτα το σώμα μου δεν φεύγει

Το ολόγιομο φεγγάρι θα έχει σβήσει 

Θα τρέχω πιο μακριά από συνήθεια

Βουνά θα χτίζω και ποτάμια, δάση

Θα γίνω μηχανή και το κορμί θα χάσει

Αν τη ψυχή μου τη χτυπώ μέχρι να σπάσει

Τη νύχτα που μιλούσε το φιλί

Πετούσε η ψυχή για που δεν ξέρω

Το άστρο από ώρα ήταν εκεί

Μου χόρευες εσύ κι είχα το φως που θέλω

Αν μες το σώμα μου η ψυχή μείνει γυμνή 

Θα έχω ξεχάσει πως η γη δίνει ζωή

Η ελευθερία θα είναι ο σκύλος που φοβίζει

Και μηχανή θα μείνω που σαπίζει

Σάκης Αθανασιάδης

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)