Το Γέλιο των Τοίχων
Πάλι φοβάμαι θα χαθώ
Τρέχω να φτάσω πριν νυχτώσει
Θέλω να ανοίξεις μια μεγάλη
αγκαλιά
Θέλω να αφήσεις το φιλί σου να με
σώσει
Στους έρωτές μου έμεινα πιστός
Αν και γελάνε οι τοίχοι με τα χρώματα
Έχω αφήσει στο καλάθι λογική
Της ευκαιρίας τα ονόματα
Σε ένα ακήρυχτο πόλεμο
Τα μάτια σου κοιτάζω για φεγγάρι
Την αμαρτία να είμαι Έλληνας το
ξέρεις
Μα δεν μιλάς ποτέ γι’ αυτή το
βράδυ
Σε ένα ακήρυχτο πόλεμο
Στη ψυχή μου αργά ξημερώνει
Οι αγάπες μου κοπέλες γυμνές
Που έχουν κρυφτεί στη μικρή την
οθόνη
Πάλι νομίζω θα χαθώ
Τώρα που άνοιξε η καινούρια χώρα
Την αμαρτία να είμαι Έλληνας το
ξέρεις
Μέσα απ’ τους στίχους μου και τώρα
Σάκης Αθανασιάδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου