Για το Σώμα μου δεν Ξέρω
Μες τα χρόνια έχω σκάψει
Χώμα άγριο σκληρό
Και αυτό πάντα θυμάμαι
Δρόμο για να βρω
Να περάσω απ’ το μαύρο σε φώτα δυνατά
Και ο άνεμος να φέρνει θάλασσα κοντά
Στις πλατείες αν βρισκόμουν της ελευθερίας
Στη Τουρκία θα ήμουν τώρα ένας τραυματίας
Η ψυχή θα είχε σωθεί για το σώμα μου δεν ξέρω
Λίγο περισσότερο μαύρο
Λίγο περισσότερο απο χθες
Η ψυχή πάει να χαθεί για το σώμα μου δεν ξέρω
Μα αυτό που ξέρω είναι πως στα μάτια μου έχω πληγές
Γιατί ο άνεμος φέρνει οσμές
Από καμένες ψυχές και δρόμο δε βλέπω
Μα αυτό που ξέρω είναι πως στα μάτια μου έχω πληγές
Γιατί το μίσος βγάζει γύρω μου ρίζες
Και δεν μπορώ να δω πέρα απ’ το μαύρο
Δεν μπορώ να ακούσω της θάλασσάς μου τις φωνές
Χτίζει πάλι η μοναξιά μου το δικό της κάστρο
Μα καπνό έχει ακόμα της ψυχής το άστρο
Να περάσει απ’ το μαύρο σε σύννεφα χρυσά
Και ο άνεμος να φέρνει θάλασσα κοντά
Σάκης Αθανασιάδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου