Η Γυμνή
Πανσέληνος
Αν και παράθυρο στο δρόμο έχω με φως
Εσύ μου λες πως είμαι ήχος για τη νύχτα
Που τρέχει και χτυπάει σαν παιδί
Και κλαίει για της γιαγιάς τα παραμύθια
Βουτάω γυμνός στη
θάλασσα
Αν με ξυπνήσει μια πανσέληνος με αλήθεια
Και στα νερά της αγκαλιάζω ήχο, φως
Μαζεύω τα άστρα και τα βάζω μες τα δίχτυα
Ρίχνω ένα βέλος στο σκοτάδι
Κόβω ένα αστέρι και η νύχτα ξεψυχά
Κι εσύ που βλέπεις μόνο μαύρο το φεγγάρι
Ρίξε ένα βέλος να ανάψει ξαφνικά
Ζήτα απ’ το ολόγιομο φεγγάρι
Να σου μιλήσει έστω μόνο μια φορά
Ρίξε ένα βέλος ένα μόνο στο σκοτάδι
Και θα ακούσεις τη φωνή του από μακριά
Εγώ που γνώρισα τις στάχτες του βαρδάρη
Και πόσο αξίζει για ένα όνειρο να ζεις
Αν με ξυπνήσει μια πανσέληνος το βράδυ
Μέσα στη θάλασσα να ψάξεις να με βρεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου