Οι Μεθυσμένοι της
Κυριακής
Λίγα τραγούδια η δική μου ουτοπία
Χιλιόμετρα αιώνια που ζητάνε αγκαλιά
Σαν μεθυσμένοι Κυριακή στη επαρχία
Που μένουν μονάχοι με ένα λάθος στην καρδιά
Με διόδια τα όνειρα περνάω για χρόνια
Για να κοιτάζω καλοκαίρια κρυφά
Για σένα να κάνω χιλιόμετρα αιώνια
Κι ας πέφτουν στο δρόμο μου χιλιάδες καρφιά
Με διόδια τα όνειρα περνάω για χρόνια
Για να βρεθώ στη δική σου αγκαλιά
Για σένα να κάνω χιλιόμετρα αιώνια
Για να ανάψω τη φωτιά στη καρδιά
Τη νύχτα τα δέντρα μου μοιάζουνε χέρια
Και μου θυμίζουν τη δική σου αγκαλιά
Μα τώρα ο χρόνος είναι έρημος δρόμος
Πέτρες να ρίχνει στο όνειρο κι αυτό να πονά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου