Η Κόκκινη Μάγισσα
Τη μνήμη μου θα έσβηνες πριν κάποιος
Μου πει πως τη στιγμή αυτή τελειώνεις
Έρχεται ξάφνου αέρας σάπιος
Γίνεται ο δρόμος κόκκινος και λιώνεις
Τα όνειρά μου έκρυψες μα λάθος
Δεν ζήτησα η μάγγισα να γίνεις
Που να ’ξερα ο άσχετος πως πάθος
Τον ναυαγό είναι να βρίσκεις να τον πνίγεις
Μια μουσική είναι η αγάπη που όταν κλείνει
Γίνεται ο ήλιος σου φακός κι ύστερα σβήνει
Μια αναπνοή που το φιλί όταν σε αφήνει
Σιγά-σιγά τα χείλη σου τα κλείνει
Δεν ζήτησα η μάγγισα να γίνεις
Που να ’ξερα ο άσχετος πως πάθος
Τον ναυαγό είναι να βρίσκεις να τον πνίγεις
Μια μουσική είναι η αγάπη που όταν κλείνει
Γίνεται ο ήλιος σου φακός κι ύστερα σβήνει
Μια αναπνοή που το φιλί όταν σε αφήνει
Σιγά-σιγά τα χείλη σου τα κλείνει
Τα όνειρά που έκρυψες στο χώμα
Κάθε πρωί τα μάζευα απ’ τη σκόνη
Φεύγω με αυτά στις τσέπες τώρα
Η διαδρομή μου σε μια Κίρκη δεν τελειώνει
Σάκης Αθανασιάδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου