Μέσα στα Mάτια
σου να δω Ανατολή
Ξυπνάω Δευτέρες και μαζεύω τις σφαίρες
Για να χτυπήσω μια κάρτα πρωινή
Και ο ήλιος φεύγει και μένουν οι μέρες
Να μου θυμίζουν πως πληρώνεται η ζωή
Βγαίνω στο δρόμο σβήνω το χρόνο
Σβήνω απ’ τη σκέψη πως η κούραση θα βγει
Αυτό που ζητάω εσύ γνωρίζεις μόνο
Μέσα στα μάτια σου να δω ανατολή
Γιατί δε χάθηκα μες της ανάγκης τα άδεια μάτια
Γιατί δεν πήρα με ρωτάς φωνή προσκυνητή
Να λέω όλα είναι ίδια δεν αλλάζει τίποτα
Και να αφήνω τη ζωή μου στη σιωπή
Παίρνω ένα δρόμο που δε ξέρω που με βγάζει
Και δε γνωρίζεις να μου πεις ούτε και εσύ
Αυτό που ξέρω η ψυχή μου θα γεράσει
Αν μες τα μάτια σου ο ήλιος δεν θα βγει
Γιατί δεν κρύφτηκα από τον ήλιο και τη νύχτα
Γιατί δεν έχω μια ήσυχη προβλέψιμη ζωή
Να λέω δεν πειράζει δεν αλλάζω τίποτα
Γιατί τα μάτια μου θα έβλεπες πληγή
Ένα ποίημα λυρικό, μεστό, γεμάτο συναισθήματα και ευαισθησία. Μπράβο!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΖωή