Ο Αόρατος Δρομέας
Ο χρόνος φεύγει τρέχοντας μαζί του με τραβάει
Κι ένα αδύναμο κλαδί στην ερημιά πετάει
Μα περιμένω το βοριά που χρόνια με αγαπάει
Να με αρπάξει αγκαλιά να πάω όπου κι αν πάει
Δεν έχω φώτα μυστικά να δω ποιος με χτυπάει
Είναι οι ώρες μου βροχές κι αυτό με τυραννάει
Μα απ’ τις πολλές τις προσευχές και ο θεός ξυπνάει
Έρχεται δίνει εντολές ποτέ όμως δε ρωτάει
Κάνε τη μνήμη δύναμη και μπέρδεψε το χρόνο
Δεν σταματάει ο ποταμός το φράγμα πέφτει μόνο
Πάρε φωνή αδύναμη και πέτα την στο δρόμο
Κι όταν στη φέρει ένα παιδί αγκάλιασέ την μόνο
Κάνε τη μνήμη δύναμη και χτύπησε το φόβο
Δεν σταματάει η ζωή διψάει λίγο μόνο
Δεν έχω πέτρα για καρδιά να σπάω ότι με σπάει
Μείνε να δεις το τραύμα αυτό αν κλείνει ή αν θα με φάει
Είναι φορές που λέω εδώ ο χρόνος σταματάει
Μα ο αλήτης ο βοριάς στο άγνωστο με πάει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου