Κλείνω παράθυρα και αφήνω
Τα φώτα πάντα ανοιχτά
Να μη περάσει μες τη νύχτα
Ο οπαδός της στα κρυφά
Ότι αγάπησα το βλέπω
Μέσα στη λάσπη να ζητά
Λίγη βοήθεια και του δίνω
Και έτσι με μένα είμαι κοντά
Δεν με πειράζει που είναι ξένος
Ο γείτονάς μου ο φτωχός
Αν θα μιλάει άλλη γλώσσα
Αν είναι ή όχι χριστιανός
Δεν με πειράζει που δεν έχω
Παρέα να με προσκαλεί
Φοβήθηκα να είμαι μέλος
Με ομοιόμορφη στολή
Κλείνω παράθυρα και φτύνω
Το μαύρο φως που μου εξηγεί
Τι είναι Έλληνας αλήθεια
Τι είναι ελεύθερη ζωή
Αυτά που αγάπησα τον βλέπω
Φανατικά να τα χτυπά
Ελεύθερος νοιώθει μονάχα
Όταν τα χώνει μαχαιριά
Σάκης Αθανασιάδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου