Ένας μικρός αγέλαστος Απρίλης
Πέρασα πρωί έξω απ’ το σχολείο
έμοιαζε ξανά βυθισμένο πλοίο
μες την σιωπή μεγάλωσε ο χειμώνας
κρύψε το παιδί στον ήλιο μην καεί
Έφυγα μακριά πήγα στο ποτάμι
έκλεισα καλά την τρύπια στην καρδιά
όλη η φωτιά στη θάλασσα να φτάσει
η άνοιξη αργεί ίσως να πουληθεί
Χάρτινα φιλιά κι ο βοριάς χτυπάει
το σώμα με ραβδί σπάει την ψυχή
μες την σιωπή βαριές οι αλυσίδες
κάτι σαν ζωή σπίτι φυλακή
Μόνο για φτωχούς τα όνειρα που κάνεις
πριν αυτά καούν σε νόμους και χαθούν
παρέλαση σοφών η σκόνη χθες που είδες
μόνο μια βροχή δεν σπάει την σιωπή
Πέρασα ξανά έξω απ’ το λιμάνι
θάλασσα φωτιά κάηκε η καρδιά
φώναζε το φως ήθελε να με πάρει
με αγέλαστο Απρίλη δεν πάω πουθενά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου