Το δικό σου
αιώνιο ψέμα
Πετούσε η
ψυχή, κοιτούσε τη θάλασσα
Με φως του
φεγγαριού τα μάτια μου τα χάλασα
Μα κάθε
άνθρωπος στη γη που ξέρει από αυτά
Γνωρίζει της
αγάπης του το αίμα
Που όταν
τρέχει πονά
Χτυπάει τα
μάτια, το κορμί και τον αέρα
Και δεν
γνωρίζει πια που πάει ο δρόμος
Και μια μέρα
ζει το δικό του αιώνιο ψέμα
Έτσι κοιτάνε
τις φωτιές οι εραστές
Να καίνε τη
ψυχή τους στο σκοτάδι
Που
τριγυρνάει γυμνή και ξένη με το σώμα
Και δεν
γνωρίζουν γιατρειά με ένα χάδι
Έτσι μιλάνε
οι εποχές στους εραστές
Που αφήσουν
το κορμί τους στο χαλάζι
Να το
χτυπάει ο άνεμος, ο ήλιος, οι βροχές
Και τίποτα
πια να μη τους νοιάζει
Πετούσε η
ψυχή, κοιτούσε τις στάχτες
Το φως του
φεγγαριού εκεί, τα μάτια μου κλειστά
Μα κάθε
άνθρωπος στη γη που ξέρει από αυτά
Γνωρίζει την
αγάπη απ' το τέρμα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου