Τα παραμύθια της γιαγιάς που άκουγα παιδί
Μες τα ποτάμια του
βορρά
Ακούγεται η φωνή μου
Ακούγεται η φωνή μου
Κι ως το Βόσπορο η
καρδιά
Μυρίζει ανατολή
Μα είναι φορές που προσπαθώ
Να βρω μια πατρίδα
Που να πιστεύει πως
μπορώ
Να μείνω σε σκεπή
Μα πάντα πέφτω στο
κενό
Χάνεται κάθε ελπίδα
Η θάλασσα μαζεύεται
Πιο μέσα να χτιστεί
Απ’ τα ποτάμια του βορρά
Γνωρίζω τον χειμώνα
Που κατεβαίνει στην καρδιά
Να κλέψει το φιλί
Κι όσο λέω δεν μπορεί
Θα αλλάξει αυτή η εικόνα
Απ’ την ελπίδα κρέμομαι
Ο δρόμος μη χαθεί
Και τώρα κάθομαι κοντά
Στη θάλασσα να ακούσω
Τα παραμύθια της γιαγιάς
Που άκουγα παιδί
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου