Μια ελεύθερη φυλακή -Σάκης Αθανασιάδης

 

              

  Μια ελεύθερη φυλακή

Καθαρό φως μόλις φύγει ο καπνός
άνοιξη θα ανοίξει τις πόρτες
θα γυρίσουν ξανά χελιδόνια αγκαλιά
μεγάλα μάτια χρώματα φωτιά
δεν θα είμαι πια η σκιά του καθρέπτη

Θα ακούω στο φως του ανέμου φιλιά
ένας ήλιος μεγάλος θα έρθει
να με πάει μακριά στο δικό σου νησί
την δική σου αγκαλιά
η ψυχή να μην πέφτει

Μα ότι κι αν πω δεν μπορώ να κρυφτώ
έχω χαθεί σε αριθμούς και σε πόρτες
μέρες μικρές σφαίρες πολλές
απαγορεύουν τα φιλιά οι οθόνες

Καθαρό φως μόλις φύγει ο καπνός
χωρίς μάσκα θα βγω
ζαλισμένος στους δρόμους
δεν θα είμαι μια ελεύθερη φυλακή
δεν θα είμαι η σκιά του καθρέπτη     

Σάκης Αθανασιάδης Η βροχή χορεύει στα κεραμίδια (2022)

ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ-Ο ΜΙΚΡΟΣ ΜΟΥ ΗΛΙΟΣ

Μια μάσκα κάθεται στο σαλόνι και περιμένει την άνοιξη -Σάκης Αθανασιάδης

                   

Μια  μάσκα κάθεται στο σαλόνι και περιμένει την άνοιξη

Κάτω απ’ το  μαξιλάρι μου

κρύβω το ποτάμι

που τραγουδάει την σιωπή μου

κρύβω τον άνεμο, την βροχή

κι ότι δεν μπορεί να πουλήσει

όσο- όσο το παρελθόν του

γιατί εδώ στον λαβύρινθο της επανάληψης

δύσκολα αναπνέω τα χρώματα

και φοβάμαι μην μολυνθούν τα μάτια μου

από γυάλινους υπεράνθρωπους

που δεν θέλουν τίποτε να αλλάξουν

και κατασκευάζουν θεούς

δίνοντας όπλα στους φτωχούς να τους σκοτώσουν

Κάτω απ’ το  μαξιλάρι μου

κρύβω τους κρεμασμένους

στα βαγόνια μετανάστες

γιατί κανείς δεν θέλει να τους βλέπει

τα πληγωμένα χέρια τους

που κλέβουν ήλιο απ’ το Πολύκαστρο

και ψάχνουν τον παράδεισο

στα εργοστάσια της Γερμανίας

Αλλά κι εσένα κρύβω που δεν άφησες

τη  θάλασσα να μιλήσει με τα μάτια μου

κι άργησε να τραγουδήσει

το ποτάμι την σιωπή μου

Θα μεγάλωσες πολύ  

που δεν θέλεις πια να αλλάξεις τον κόσμο

ή ίσως έχεις μολυνθεί

από τους γυάλινους υπεράνθρωπους

που δεν θέλουν τίποτε να αλλάξουν

εκτός από σπίτια κι αυτοκίνητα

και το μόνο που μπορείς να δεις σήμερα είναι

μια  μάσκα που κάθεται στο σαλόνι σου

και περιμένει την άνοιξη

Σάκης Αθανασιάδης Η βροχή χορεύει στα κεραμίδια (2022)

 

Χωρίς άδεια εξόδου- Σάκης Αθανασιάδης

     Χωρίς άδεια εξόδου

 

Αν υπάρχει ένας άγγελος μέσα μου

που καίει το αίμα και με φωνάζει πέτα ψηλά

για πρώτη φορά αυτό θα σας πω

υπάρχει κι ένας δαίμονας στο σώμα μου

παγωμένος σαν πέτρα που θέλει να με φάει

και με φωνάζει όλα είναι χαμένα

Γιατί εδώ δεν έρχεται η ανάσταση

είναι η ελευθερία που ξεκλειδώνει τις πόρτες

και φεύγει ντροπιασμένη

εδώ δεν είναι θάνατος η σιωπή

είναι οι ζαλισμένοι πολεμιστές της αγάπης

παραδομένοι στο φτηνό κρασί

που φωνάζουν τον θεό τους να φέρει τα όπλα

Τι να σας πω είναι η γιορτή του φόβου χρόνια τώρα

που έχει σβήσει απ’ την πατρίδα μου το φως;

είναι ο κόσμος που έχει για δάσκαλο

και για γιατρό την τηλεόραση

και με αφήνει ξυπόλυτο με ένα φακό

να ψάχνω το ποτάμι της αθανασίας;

Άγνωστα χρόνια και φοβάμαι

πως θα χαθώ για πάντα σαν τους σκλάβους μες τη νύχτα

απ’ την άνοιξη της φυλακής θα γίνω σκόνη

και το φεγγάρι θα κοιτάζω σε άδειους δρόμους

τους ποιητές θα κοιτάζω χωρίς ντροπή να το αδειάσουν από φως

Τι να σας πω φοβάμαι χρόνια τώρα

τα θαύματα που αγοράζονται με νομίσματα

τις κραυγές των αγέλαστων μισθοφόρων

αλλά ελπίζω πως κάποια στιγμή αυτό που δεν θα αγοράζεται

θα ονομάζεται αθάνατο φως 

γι’ αυτό περπατάω με ένα φακό στο σκοτάδι

χωρίς άδεια εξόδου, μακριά από μισθοφόρους

ψάχνοντας το δικό μου ποτάμι

Σάκης Αθανασιάδης Η βροχή χορεύει στα κεραμίδια (2022)