ΣΤΟ ΝΗΣΙ ΤΗΣ ΑΓΚΑΛΙΑΣ ΣΟΥ - ARPEGGIOSMP

Ένας ψεύτης ουρανός-Σάκης Αθανασιάδης

Ένας ψεύτης ουρανός
 

Σε έχει κουράσει ξέρω η συνταγή

Να είσαι μια μύγα στον παράδεισο

Ο μυστικός σου δείπνος να έχει βρώμικο ψωμί

Και όλο να βλέπεις κλειδωμένο το παράθυρο

Φίλα με φως φίλα με αγάπη

Έξω είναι ο ψεύτης ουρανός

Και το άγγιγμά του μια μεγάλη αυταπάτη

Φίλα με φως φίλα με αγάπη

Τα αεροπλάνα σαν κοιτάς στον ουρανό

Να κόβουνε στη μέση μαύρα σύννεφα

Θα κουβαλάνε τα όνειρά σου τα καλά

Να τα πετάνε στον αέρα σαν ασήμαντα

Φίλα με φως  φίλα με αγάπη

Έξω είναι ο κλέφτης ο καιρός

Και η φωνή του που ακούς μια απάτη

Φίλα με φως φίλα με αγάπη

Το χρυσαφένια ρούχα που κοιτάζεις στη σκηνή

Σε έχουν φωνάξει στη γιορτή τους σαν κατάδικο

Να τους πετάξεις χειροκρότημα για αμοιβή

Και οι οθόνες να μιλούν για το αθάνατο

Πως θα κερδίσω αγάπη μου τη νύχτα αυτή

Και θα σκοτώσω με το σώμα σου το θάνατο

Ο μυστικός μου δείπνος έχει βρώμικο ψωμί

Και  μόνο ελεύθερος να σιωπώ είμαι στο άδικο

Φίλα με φως  φίλα με αγάπη

Έξω είναι ο ψεύτης ουρανός

Μα το αντίδοτο στα ψεύτικα μόνο η αγάπη

Φίλα με φως  φίλα με αγάπη

Σάκης Αθανασιάδης

τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

Ο σκύλος της ελευθερίας-Σάκης Αθανασιάδης

Ο σκύλος της ελευθερίας

Γιατί δεν τραγουδούν  τα παιδιά

Γιατί η άνοιξη σαν ψεύτικη μοιάζει

Ξέρει κανένας να μου πει

Αυτή η σιωπή με τρομάζει

Γιατί μες τα μάτια η σβησμένη φωτιά

Γιατί παραδόθηκες και το όνειρο στάζει

Ακόμη και ο άνεμος φυσάει δυνατά

Αυτή η εποχή με τρομάζει

Βγάζω τη μάσκα να δεις την καρδιά

Και πες μου ποιος είμαι δεν με τρομάζει

Αυτό που φοβάμαι και το ξέρεις καλά

Είναι ο παράδεισος με σένα να μοιάζει

Έχω τα πάθη μου και ζω στη φωτιά

Κάνω το όνειρο με δρόμο να μοιάζει

Έχω το γιο μου μεγάλη αγκαλιά

Κι εσένα αυτό σε τρομάζει

Γιατί παραδόθηκες και πάει η καρδιά

Γιατί δεν κοιτάζεις το φως αν πλησιάζει

Αυτό που φοβάμαι και το ξέρεις καλά

Είναι το μέλλον με σένα να μοιάζει

Σάκης Αθανασιάδης   

                  οι ανάσες των εραστών (2014)

Η αράχνη που τραγουδάει-Σάκης Αθανασιάδης

Η αράχνη που τραγουδάει

Μόλις θα σταματήσει να περνάει

απ’ τα μάτια σου η θάλασσα

κι η βροχή δεν θα φτάνει στο μαξιλάρι μου

να το θυμάσαι καλά

θα απαγορευτεί ο έρωτας

Να το θυμάσαι καλά

μεθυσμένη θα ακούς μια οθόνη

να σε μαλώνει κάθε μέρα

χωρίς να ξέρεις πως η άνοιξη φεύγει

μαζί με τα χελιδόνια της

αφού θα βλέπεις διαφημίσεις

και σαν καλή μηχανή δεν θα έχεις φωνή να πεις τίποτα

Μόλις καρφωθούν τα παράθυρα

θα απαγορευτούν αμέσως τα φιλιά

και κάθε τι που μπορεί να φέρει τον θεό μέσα σου

κι εγώ που έμαθα να τρέχω μακριά απ' το σκοτάδι

δεν θα έχω μάτια να κοιτάξω την ψυχή μου

Όμως νομίζω θα είσαι καλά προστατευμένη

μόλις θα απαγορευτεί ο έρωτας

μακριά από αρρώστιες και πολέμους

μακριά από τον ήλιο, την βροχή και τον αέρα

μακριά απ’ το φως

μακριά απ’ τον δρόμο

θα ζεις μια ήσυχη ζωή

ακούγοντας την αράχνη που τραγουδάει στα κεραμίδια

Σάκης Αθανασιάδης Η βροχή χορεύει στα κεραμίδια (2022)

Γυμνή Περιοχή-Σάκης Αθανασιάδης

 Γυμνή Περιοχή

Τον έρωτα θα πληρώνεις
Στις νύχτες τους
Θα μιλάς σιγά
Τα μάτια θα κλείνεις
Θα φωνάζεις απών

Κλειστά παράθυρα
Θα κλέβουν τα μεσημέρια
Σε μια οθόνη θα μιλάς
Στον εαυτό σου
Φιλιά από σένα σε σένα
Ήσυχες μέρες

Σε πόλεις που έχουν αστυνόμους
Για τον έρωτα και τη μοναξιά
Σε πόλεις βαμμένες σαν εταίρες
Πόσες ανάσες σου ’χουν μείνει;
Σάκης Αθανασιάδης

• o μικρός ήλιος κι άλλα όνειρα του δρόμου, β΄ έκδοση (2014)

Ο πειρατής των ονείρων-Σάκης Αθανασιάδης

                 

Ο πειρατής των ονείρων

Χάλασα όλα μου τα παπούτσια

περπατώντας σε χιλιάδες όνειρα

μέσα στον ήλιο μέσα στην βροχή

ρωτώντας τον άνεμο

αν διψάς για ένα φιλί μου

Την πρώτη φορά που σε είδα στο όνειρο

ήσουν γυμνή και μάλωνες με τα κύματα

έτρεξα βιαστικά να σε αγκαλιάσω

μα τα μάτια σου φώναζαν πως πρέπει να φύγω

Είναι πολύ αργά να περπατήσουμε στην θάλασσα

σε λίγο ξημερώνει και τελειώνει το όνειρο

την άλλη φορά θα σου παραδοθώ

το αίμα σου να μην κρυώσει ποτέ, έλεγες

Αμέτρητες νύχτες έτρεχα μακριά απ’ το σώμα

και περίμενα σε άγνωστες θάλασσες να φανείς

να σε αρπάξω σαν πειρατής μα ποτέ σου δεν ήρθες

όμως θυμάμαι μια φορά ένα αστέρι που έπεσε

το έντονο φως του μου έκαψε τα μάτια

πονούσε η ψυχή μου για μέρες στην δουλειά

Χάλασα όλα μου τα παπούτσια

περπατώντας σε χιλιάδες όνειρα

παράτησα τις πόλεις ταξίδεψα στα χωριά

μέσα στην άνοιξη να σε συναντήσω

Ιδρωμένος ξυπνούσα το πρωί

κι αυτό που θυμόμουν κάθε φορά που ξυπνούσα

είναι πως σε έβλεπα γυμνή μέσα στο χιόνι

να τρέχεις μακριά να μην σε φτάσω

Μα τώρα που οι νόμοι κλειδώνουν τις πόλεις

αγόρασα καινούργια παπούτσια

να τρέχω μακριά απ’ τους χειμώνες

το αίμα μου να μην κρυώσει ποτέ

Σάκης Αθανασιάδης Η βροχή χορεύει στα κεραμίδια (2022)

Ένα γαρύφαλλο στο μπαλόνι-Σάκης Αθανασιάδης

                             

Ένα γαρύφαλλο στο μπαλόνι

Κάποτε έλεγα

θα ζωγραφίζεις την θάλασσα πεινασμένη από φως

στον καθρέπτη θα βλέπεις τις μέρες που χάθηκαν

κυνηγώντας λεφτά θα μολύνεις τα όνειρα

μα γελούσαν τα μάτια σου

την άνοιξη κοίταζαν να περνάει τα παράθυρα

μα δεν την έβλεπαν λερωμένη από τις μηχανές

Σήμερα θα κοιτάς

το ανθισμένο γαρύφαλλο στο μπαλκόνι

θα μιλάς δυνατά στα λίγα του δρόμου αυτοκίνητα

στα δωμάτια σαν αράχνη θα τρέχεις

αποκλεισμένη μέσα στο λίγο φως, στον λαβύρινθο του ονείρου

όμως το λίγο φως είναι ο αόρατος εχθρός μας

Κάποτε έλεγα

θα τρυπήσω ένα σύννεφο

να πλυθεί ξανά η ψυχή μου να αντέχει

μολυσμένες φωνές, χαλασμένα μάτια

μα απαντούσες πως σήμερα

εργοστάσια φτιάχνουνε χιόνι

και σε λίγο θα αγοράζουμε καλοκαίρι

τα χρήματα μόνο αυτά το μπορούν

Σήμερα θα μιλάς

στον καθρέφτη για τον ήλιο στο όνειρο

θα γυρίζεις τον δρόμο στην θάλασσα

το κορμί θα πονάει κλειδωμένο στους τοίχους

σήμερα που τα ρολόγια δεν μετράνε τον χρόνο

ίσως να καταλάβεις, χωρίς αγάπη

χωρίς τους στίχους των ποιητών

στο λίγο φως ο αόρατος εχθρός θα μεγαλώνει μέσα σου
Σάκης Αθανασιάδης Η βροχή χορεύει στα κεραμίδια (2022)

ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΟΧΘΗ - ARPEGGIOSMP.-ΣΑΚΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ

Τίποτα δεν είναι αδύνατο, τίποτα αν ζεις για άλλες ζωές-Σάκης Αθανασιάδης

Τίποτα δεν είναι αδύνατο, τίποτα αν ζεις για άλλες ζωές

 

Το μαχαίρι μου είπες, το μαχαίρι που τρυπάει το σύννεφο

Θα πρέπει να το ψάξεις στη σκόνη των δρόμων

Το καθαρό του το νερό που σπάει τα δόντια των νόμων

Θα πρέπει να το πιεις για να αλλάξεις

 

Τη ψυχή σου μου είπες, τη ψυχή σου που πηγαίνει στο σύννεφο

Θα πρέπει να την φτιάξεις με φωτιές

Στον άνεμο να αντέχει να καίει τις κραυγές

Τίποτα δεν είναι αδύνατο, τίποτα αν ζεις για άλλες ζωές

 

Από τότε γυρίζω στους δρόμους

Σημαδεύω τα σύννεφα και πετώ τη φωνή μου

Σημαδεύω τον εαυτό μου μα φοβάμαι να παραιτηθώ

Γιατί το όνειρο φωνάζει: Έλα πιάσε με, είμαι εδώ

Τίποτα δεν είναι αδύνατο, τίποτα αν ζεις για άλλες ζωές

 

Και ελπίζω πως θα βρω το μαχαίρι να τρυπήσω το σύννεφο

Το καθαρό του το νερό να μου φέρει πίσω τη ψυχή

Που φεύγει λίγο- λίγο απ’ το κορμί μου

Σάκης Αθανασιάδης
το γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων-2015