Στρίβω
και πάλι αριστερά πριν απ’ το τελωνείο
Ακολουθώ
στον άδειο δρόμο
Τη ψυχή μου
που τρέχει μπροστά
Περνάω το
ποτάμι του δάσους τη καρδιά
Αέρας καυτός
μου φράζει το στόμα
Φτάνω ως το
σταθμό του τρένου
Ο ιδρώτας
του Αυγούστου κολλάει το μυαλό
Με
σημαδεύουν αστυνόμοι με όπλα
Σαν να
φωνάζουν τι γυρεύει αυτός εδώ
Σταματάει το
τρένο ακούω απ’ τα βαγόνια φωνές
Κλαίνε μωρά
σε ιδρωμένες αγκαλιές
Καίνε τα
μάτια των αγγέλων απ’ τις πολλές προσευχές
Βγάζουν
φωτιά που λιώνει τη μέρα
Το πλήθος
περπατάει αργά στις γραμμές
Να φτάσει τα
σύνορα, να τα σπάσει
Κάποιος
σηκώνεται, πέφτει, τρέχει μπροστά
Αστυνόμοι
κοιτούν μα δεν βλέπουν
Ο ήλιος
πέφτει νεκρός στο βουνό
Τα μάτια μου
γέμισαν χώμα
Κι είπα
απόψε να φτιάξω το τραγούδι αυτό
Να γυρίσεις
ψύχη μου στο σώμα
Σάκης Αθανασιάδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου