Στρατιώτης σοκολάτας
Γυρίζω μες την σκόνη τα ίχνη σου
να βρω
Μια μέρα ακόμα που η σιωπή σου
καίει το αίμα
Αυτό το καλοκαίρι δεν είναι για
γιορτή
Είναι να φτάσεις πιο ψηλά ή να
χαθείς στο ψέμα
Ανοίγω τα παράθυρα να τυλιχτώ στο
φως
Μια μέρα ακόμα που η σιωπή σου με
τρομάζει
Περνάει ανάμεσά μας ακόμη ο
ποταμός
Λεύκες κι αναχώματα και η σιωπή να στάζει
Αν με ρωτήσεις κάποτε τι ήμουνα εγώ
Τι έγιναν οι γέφυρες που ήθελες
να φτιάξω
Θα σου απαντούσα βιαστικά δεν
είμαι το καλό
Κι εσύ απλά θα πίστευες πως
ήθελα να χάσω
Τα μάτια σου στο φως ήταν να δω
Μα εσύ κλειδώθηκες σε
σκουριασμένο τρένο
Στρατιώτης σοκολάτας στον ήλιο τον
καυτό
Δεν έχω τίποτα να πω θα περιμένω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου