Θέλω να ζήσω στο σώμα σου μια μέρα- Σάκης Αθανασιάδης

                                   

Θέλω να ζήσω στο σώμα σου μια μέρα

Νομίζω  όταν κλείσει αυτή η πόρτα

Δεν θα έχει που να πάει η ψυχή μου

Θα κάνει βόλτες στη βροχή και θα κρυώνει

Γιατί έμαθε απ’ την αναπνοή σου να περπατάει στα σύννεφα

Μα όταν κλείσει η πόρτα θα έχω μαζί μου ένα αντικλείδι

Να ξεκλειδώνω την καρδιά σου κάθε νύχτα

Θα έχω βρει ένα αστέρι να μου λέει είσαι δική μου

Γιατί αν σε χάσω θα έχω χάσει την αγάπη

Θέλω να ζήσω στο σώμα σου μια μέρα

Να βλέπω ότι βλέπεις και πιο πέρα

Μέσα απ’ τα άδεια σώματα τον καθαρό αέρα

Να γίνω μουσική, βροχή, μια μέλισσα

Να δω αν έχεις ξεχάσει την αγάπη

Τα πρέπει της γενιάς σου μεγάλωσαν σε πέτρες

Και χάλασαν τα μάτια σου που βλέπανε καλά

Κι όταν εσύ αποφάσισες να τα περάσεις βέρες

Τότε κι εγώ αποφάσισα να φύγω μακριά 

Αλλά εγώ θέλω να ζήσω στο σώμα σου μια μέρα

Να δω αν με ξέχασες ή αν το αίμα μου κυλάει στο κορμί σου       

Ένα φεγγάρι κοιτάζει απ’ το παράθυρο - Σάκης Αθανασιαδης (2018)

Η γυμνή μέρα-Σάκης Αθανασιάδης

  Η γυμνή μέρα

Η σιωπή αν είναι χρυσός

Έλα να πάρεις ένα βάζο μια μέρα

Για μένα είναι άμμος ζεστή

Που καίει τα χέρια τα πόδια το βλέμμα

Αν μες το όνειρο ζει ο θεός

Και η αγάπη απλά είναι ψέμα

Τι πόνος να ψάχνω το φως

Αφού σκοτάδι θα υπάρχει πιο πέρα

Παίρνω τον γιό μου τον σηκώνω ψηλά

Δαγκώνουν τα σκυλιά τον αέρα

Σαν να πετάω χαρταετό μια Καθαρά Δευτέρα

Σε ένα κουστούμι που με δείχνει γιορτή

Κρύβω τον φόβο την αγάπη τον πόνο

Την αμαρτία την κρύβω κι αυτή

Με ξεροκόμματα που έχω για δρόμο

Γεμάτος κρίμα είμαι κι εγώ

Ενώ η οθόνη μου λερώνει τη μέρα

Τι πόνος να ψάχνω το φως

Σε μια χώρα που λατρεύει τη λέρα

Σάκης Αθανασιάδης

·        τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

Η μέρα που μεγάλωσα-Σάκης Αθανασιάδης

Η μέρα που μεγάλωσα

Πετάω μια πέτρα στο νερό

Ακούω τον ήχο

Τη πόρτα που κλείνει

Μετά τη σιωπή που μιλά

Κλείνω με χώμα τις πληγές  

Κοιτάζω το τοίχο

Κανείς δεν γελά

Ούτε δακρύζω εγώ

Η μέρα που μεγάλωσα

Ήλιο είχε χρυσό

Που απότομα τον έκρυψαν

Τα ψεύτικα φιλιά

Κι όσες φορές παράτησα

Ψυχή για να ένα σώμα

Ήρθε σκοτάδι να μου πει

Ας μείνουμε αγκαλιά

Πέφτω κοιμάμαι αργά

Ξυπνάω νωρίς και δουλεύω

Παλεύω εντός μου καλά

Στο τέλος νικώ

Πετάω το χθες στο νερό

Καθαρίζω τη μέρα

Ανοίγω τo βήμα προχωρώ

Η μέρα που μεγάλωσα

Ήλιο είχε χρυσό

Που λίγο μόνο χάθηκε

Και τώρα είναι εδώ

Σάκης Αθανασιάδης 

το γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων-2015

Ανθισμένη θάλασσα- Σάκης Αθανασιάδης

                                 

              Ανθισμένη θάλασσα

Δεν είναι χειμώνας αυτός, δεν είναι χειμώνας

Γελάει η δύση λερώνει το φως

Δεν είναι χειμώνας αυτός, δεν είναι χειμώνας

Ο ουρανός μοιάζει με θάλασσας βυθός

Οι άνθρωποι μοιάζουν αράχνες

Φωτοτυπίες πεταμένες άδειες γλάστρες

Μα πάντα σου λέω υπάρχουν μεγάλες φωτιές στα μικρά ποτάμια

Που όσο περνάει ο καιρός πλησιάζουν τη θάλασσα

Μα αφού δεν μπορείς απ’ το σπιρτόκουτο να βγεις

Σου έχω ετοιμάσει εδώ κάτι κάλο

Μια ανθισμένη θάλασσα να κολυμπήσεις

Σίγουρα χρειάζεσαι μια άνοιξη να γνωρίσεις

Μη λες θα πνιγείς να προσπαθήσεις

Κι αν φοβάσαι πολύ εγώ φοβάμαι περισσότερο

Μα λέω ο φόβος είναι ήττα

Και τους ηττημένους μόνο οι άρχοντες αγαπάνε

Δεν είναι χειμώνας αυτός, δεν είναι χειμώνας

Μα όταν θα βγεις απ’ το σπιρτόκουτο θα δεις

Την ανθισμένη θάλασσα να περιμένει

Δεν θα είσαι ένα μυρμήγκι μες το φως

Η ηλεκτρονική σου μόλυνση θα έχει χαθεί

Ένα φεγγάρι κοιτάζει απ’ το παράθυρο - Σάκης Αθανασιαδης (2018)

Μα οι αγάπες μου ζούνε στο δρόμο-Σάκης Αθανασιάδης

Μα οι αγάπες μου ζούνε στο δρόμο

Μα εγώ που θέλω τα μάτια σου να βλέπω

Γιατί μου κρύβεσαι και κοιτάς χαμηλά

Απ’ τη φωνή σου αναγνωρίζω

Πως έχεις φύγει μίλια μακριά
 

Ήθελες λέει να με κρατάς απ’ το χέρι

Μήπως αλλάξω για σένα μυαλά

Μα εγώ μεγάλωσα με ένα μαχαίρι

Και δεν φοβάμαι τη μοναξιά
  

Μα εγώ που το κορμί σου γνωρίζω σαν το δρόμο

Σε κάθε ταξίδι μου έχω εσένα μαζί

Τις πόλεις που κλαίνε να συνηθίζω  

Το θαύμα πάντα που αργεί
 

Σε κάθε άγριο δίνω το χέρι

Το αγκαλιάζω για να πάρει φωνή

Και από λύκο στο κοπάδι με βρίσκεις

Να θεραπεύω μια ακόμη πληγή
 

Ήθελες λέει να αφήσω το δρόμο

Και με το νόμο να ζούμε μαζί

Μα οι αγάπες μου ζούνε στο δρόμο

Και πως φοβάμαι να φύγω από εκεί

Σάκης Αθανασιάδης
το γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων-2015