Ώσπου να φτιάξω μια θάλασσα να τραγουδάει το φεγγάρι
Από εσένα ακούω πως ο δρόμος μεγάλωσε
Μα εδώ πέρα κοιτάζω τα φώτα που τρέχουν
Κι αν στις λάσπες της μάχης τα πόδια μου αντέχουν
Είναι γιατί έχω κοντά μου την θάλασσα
Από εσένα περίμενα να είσαι διαφορετική
Ένα φιλί σου κάθε πρωί
Μα όσο περίμενα έμεινα μόνος
Μα τώρα ξέρω καλά η βιομηχανία σε θέλει ηλεκτρονική
Μια κούκλα αγκαλιά με τον καθρέπτη
Μέλος σε στρατό της μοναξιάς να πατάς ότι πέφτει
Με ένα τηλέφωνο στο χέρι να μιλάς για τον εαυτό σου
Με τον εαυτό σου
Κι έτσι τώρα σου λέω πως ο δρόμος σου χάλασε
Κι εγώ ο τελευταίος ψάχνω την χώρα
Που η βάρκα της αγάπης άραξε μετά την καταιγίδα
Κι αν δεν τη βρω θα έχει μείνει το ταξίδι
Έτσι ζωγραφίζω ένα σπίτι στα κύματα
Καρδιές στο σκοτάδι μέσα στην άμμο
Γιατί κουράστηκα με την αντιγραφή ζωής
Και θέλω μόνος μου να περπατήσω
Ώσπου να φτιάξω μια θάλασσα να τραγουδάει το φεγγάρι