Η μέρα που μεγάλωσα
Πετάω μια πέτρα στο νερό
Ακούω τον ήχο
Τη πόρτα που κλείνει
Μετά τη σιωπή που μιλά
Κλείνω με χώμα τις πληγές
Κοιτάζω το τοίχο
Κανείς δεν γελά
Ούτε δακρύζω εγώ
Η μέρα που μεγάλωσα
Ήλιο είχε χρυσό
Που απότομα τον έκρυψαν
Τα ψεύτικα φιλιά
Κι όσες φορές παράτησα
Ψυχή για να ένα σώμα
Ήρθε σκοτάδι να μου πει
Ας μείνουμε αγκαλιά
Πέφτω κοιμάμαι αργά
Ξυπνάω νωρίς και δουλεύω
Παλεύω εντός μου καλά
Στο τέλος νικώ
Πετάω το χθες στο νερό
Καθαρίζω τη μέρα
Ανοίγω τo
βήμα
προχωρώ
Η μέρα που μεγάλωσα
Ήλιο είχε χρυσό
Που λίγο μόνο χάθηκε
Και τώρα είναι εδώ
Σάκης Αθανασιάδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου