Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2017

Ένα περιστέρι κοιτάζει τη βροχή που λιώνει το χιόνι-Σάκης Αθανασιάδης



                                          
Ένα περιστέρι κοιτάζει τη βροχή που λιώνει το χιόνι

Πάω πίσω τις μέρες βλέπω στη μνήμη μου φόβο
Μπροστά κοιτάζω δεν βλέπω το δρόμο
Μονάχα ένα άγριο ποταμό που μοιάζει να γελάει
Μόλις παρασύρει το φεγγάρι στα νερά του και το σπάει

Ιερόσυλες κότες προσκυνούν τον βεζίρη
Ποιά θα χτυπήσει ποιά για να σωθεί
Θα φταίει η λάσπη η πολύ
Κλείνω τα μάτια μη λερωθούν σε αυτό το πανηγύρι

Ένα περιστέρι κοιτάζει τη βροχή που λιώνει το χιόνι
Ακούω ένα μπαμ πάω να δω κόκκινο το λευκό
Το δυνατό μπορεί να σκοτώνει
Ιερόσυλες κότες προσκυνούν το θεό που πληρώνει

Ταξίδευε ο καπνός μακριά απ’ το αναμμένο τζάκι
Κράτησα την καρδιά έκαψα τα ξωτικά
Μικρό το βήμα στις πέτρες της ελευθερίας
Μα νοιώσω το αίμα να καίει την καρδιά

Πάω πίσω τις μέρες στη μνήμη βλέπω φόβο
Κοιτάζω μπροστά δεν βλέπω το δρόμο
Σε ένα αγόρι λέω τα χρώματα μη χάσεις
Οι θάλασσες των ποιητών μια μέρα θα σε βρουν

Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2017

Η κόκκινη θάλασσα-Σάκης Αθανασιάδης



Η κόκκινη θάλασσα

Κόκκινη θάλασσα στου ήλιου τα παιγνίδια
Κοιτάζω τα σύννεφα μήπως περνάς κι αν με θυμάσαι
Το πρώτο αστέρι έπεσε του Αυγούστου
Μα δεν μου άφησες καμιά ευχή να σε προδώσω
Κι όμως στα μάτια μου έχω την άμμο από τα ταξίδια

Γυρίζω πίσω στο ποτάμι για να πάρω
Λίγο νερό για τις πληγές μου στη ψυχή
Και να πληγώσω με τα μάτια μου το χάρο
Πριν ταξιδέψω στης πατρίδας τη σιωπή

Αυτό που σου έμαθαν να αγαπάς
Είναι μια φυλακή μέσα στους τοίχους
Να λες σε όλα ναι να μη μιλάς
Να μουτζουρώνεις τη φωνή σου μες τους ήχους

Αυτό που σου έμαθαν να αγαπάς
Είναι μια καρδιά χωρίς τους χτύπους
Μες τη σιωπή να ζεις και να γερνάς
Να κολυμπάς μέσα στα κύματα τους μίσους

Κοιτάζω τα σύννεφα να μουτζουρώνουν το φεγγάρι
Το λεωφορείο για το μέλλον στο γκρεμό
Άμα πονάς και αν με θυμάσαι
Το πρώτο αστέρι έπεσε και είμαι εδώ
Σάκης Αθανασιάδης 

Πέμπτη 19 Ιανουαρίου 2017

Χίλιες βροχές-Σάκης Αθανασιάδης



            Χίλιες βροχές

Δύσκολοι οι αποχαιρετισμοί όταν o ένας χάνει
Και πετά στα νερά το παρελθόν να πνιγεί
Γιατί δεν μπορεί να πιστέψει πως μια ήττα του φτάνει
Να ανέβει ψηλά στη κορυφή
Γιατί δεν μπορεί να πιστέψει πως μια ήττα του φτάνει
Να μιλήσει στον ήλιο
Να μυρίσει τη θάλασσα
Κι απ’ τα μάτια του να διώξει το φόβο

Μια ζωή με θυμάμαι να φεύγω
Απ’ τους τοίχους μακριά, απ’ τους φίλους μακριά
Μακριά απ’ τον εαυτό μου
Να ρωτάω τον άνεμο αν γελούν τα πουλιά
Κι αν τα σύννεφα έχουν επάνω τους
Ένα δάκρυ δικό μου

Γιατί οι κόρες απ’ τα μάτια μου έχουν θάλασσα
Γιατί η νύχτα αγαπάει τους εραστές
Γιατί είσαι αθώα για να κλέβεις τις στιγμές
Γιατί αντίο όταν φεύγω δεν μου λες
Παρά μονάχα σε αγαπώ

Γιατί να μην ακούς τι λένε οι βροχές
Το κάθε τέλος μόλις σπάνε οι καρδιές
Που είναι αρχή για να ανέβεις το βουνό
Να ξαναβρείς αναπνοές, καινούργιο δρόμο

Μια ζωή με θυμάμαι να φεύγω
Να ξυπνάω και να τρέχω μακριά
Πριν πνιγώ απ’ τα νερά της συνήθειας
Γιατί σε κάθε ταξίδι νοιώθω τόσο δυνατός
Που πατάω σε σπασμένα γυαλιά
Που περνάω τη σπηλιά του θανάτου
Που περνάω τον εαυτό μου
Και βουτάω στα νερά της αλήθειας
Σάκης Αθανασιάδης 

Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2017

Όλα είναι φως όλα είναι σκοτάδι-Σάκης Αθανασιάδης



                                
Όλα είναι φως όλα είναι σκοτάδι

Στο άγνωστο νησί στην άκρη του μυαλού μου
Mια θάλασσα μικρή όλο θυμώνει
Εκεί δεν κολυμπώ το κύμα έχει βγει
Αγάπη που ξενύχτησε  με τα θεριά μαλώνει

Όλα είναι φως όλα είναι σκοτάδι
Μέσα στο πλήθος όταν περπατώ
Στη λεωφόρο των αθώων κι αυτό το βράδυ
Χωρίς παπούτσια μέσα στο νερό

Μήπως ακούσω τη βροχή που κλαίει
Μόλις ο άνεμος φωνάξει δυνατά
Μήπως ακούσω μια φωνή να λέει
Ανέβα λίγο πιο ψηλά
  
Όλα είναι φως όλα είναι σκοτάδι
Αν αγαπάς ή αν μισείς δυνατά
Ότι κι αν λέω εσύ μη μου πεις
Ποιον δρόμο έχω πάρει

Ποιος θα με διώξει απ’ το σκοτάδι
Ποιος θα μου μάθει της γης την αγάπη
Γεμάτος χρώματα ο ουρανός
Αν μεθύσεις θα δεις φωτιά το φεγγάρι

Στο άγνωστο νησί στην άκρη του μυαλού μου
Ένα παιδί γυμνό κρυώνει
Εκεί μη το σκεφτείς να έρθεις να το δεις
Αγάπη που δεν χάθηκε  με τα θεριά μαλώνει