Μες τον ιδρώτα σου γεννιέμαι απ’ το χώμα-Σάκης Αθανασιάδης

                                      

Μες τον ιδρώτα σου γεννιέμαι απ’ το χώμα

Τρέχει ο άνεμος φιλιά μικρά τα παίρνει

Που να είσαι τώρα που η άνοιξη με δέρνει

Μόλις θα βγαίνει το φεγγάρι

Θέλω να ακούσω την ανάσα σου κοντά

Παίζει ο ήλιος ωραία χρώματα μου φέρνει

Όσο υπάρχεις απ’ τα μάτια σου θα βγαίνω

Να ζωγραφίσω την  ελπίδα

Μέσα στην πόλη που το φως της ξεψυχά

Όλοι μου λένε απ’ το καράβι τώρα πήδα

Έχει η θάλασσα αδειάσει από νερό

Τι περιμένεις κοίτα τον ήλιο χτυπημένο

Στις αγορές πουλιέται σαν ένα όνειρο σφαγμένο

Μα εγώ τον έρωτα γνωρίζω

Στα άγια χώματα φωνάζω το θεό

Τρέχουν οι άνθρωποι να βρουν την ευκαιρία

Μέσα στο φόβο μοιάζουν με άγρια θηρία

Μένω εδώ να μην αλλάξω

Ένας ξυπόλυτος κάτω απ’ τον έναστρο ουρανό

Μυρίζω πάλι το βρεγμένο σου το σώμα

Μες τον ιδρώτα σου γεννιέμαι απ’ το χώμα

Τι να φοβάμαι αφού γνωρίζω

Πως μες τον έρωτα έχω μάθει να πετώ

Ένα φεγγάρι κοιτάζει απ’ το παράθυρο - Σάκης Αθανασιαδης (2018)

Αν η αγάπη είναι θάλασσα -Σάκης Αθανασιάδης

                           

Αν η αγάπη είναι θάλασσα

  

Σε ένα κατάρτι το φιλί σου με έχει δέσει

Μα αν σε αρνηθώ μέσα στο ψέμα μου θα σβήσω

Αν η αγάπη είναι θάλασσα ας πέσω

Στα παγωμένα της νερά

Μέσα στο όνειρο αν ’ρθεις θα σου μιλήσω

Θα σου χαρίσω ένα αστέρι για ένα βράδυ

Μετά θα φύγεις και γυμνό θα με αφήσεις

Για να πετάξει το σκοτάδι η ψυχή

Αν η αγάπη είναι θάλασσα μωρό μου

Μες τα νερά της πως θα μπω να κολυμπήσω

Ποιος θα μου πει μέσα στα κύματα αν ζήσω

Ή αν θα χαθώ παντοτινά

Πέτρες οι μέρες που τα μάτια μου χτυπάνε

Μες τη σιωπή  αυτής της χώρας πως να αντέξω

Αν κι η αγάπη είναι θάλασσα ας πέσω

Στα παγωμένα της νερά 

Ένα φεγγάρι κοιτάζει απ’ το παράθυρο - Σάκης Αθανασιαδης (2018)

Κάποια Χριστούγεννα-Σάκης Αθανασιάδης

Κάποια Χριστούγεννα

Για πάντα ξέρω θα γυρίζω πίσω

Τη μάνα μου να δω με ένα φακό

Να σκαλίζει το χιόνι

Τη νύχτα να τρέμει

Μέσα στο άσπρο μια φάτνη για να δω

Κάποια Χριστούγεννα βλέπω ένα φως

Ένα άσπρο φως στον ουρανό να χορεύει

Δεν ξέρω πως, μα ένα παιδί με γυρεύει

Να μου δείξει τη φάτνη στο χιόνι

Κάποια Χριστούγεννα ένα αόρατο χέρι

Στον ουρανό με ταξιδεύει

Είναι ο πατέρας μου εκεί με γυρεύει

Να μου πάρει απ’ τη ψυχή το θυμό

Για πάντα ξέρω θα γυρίζω πίσω

Μέσα στο άσπρο φως τη φάτνη μου να βρω

Μα πρέπει πρώτα η νύχτα να αρχίσει να τρέμει

Να ’ναι Χριστούγεννα κι εγώ παιδί πάλι μικρό

 Σάκης Αθανασιάδης 

·     οι ανάσες των εραστών (2014)

Ο κήπος που χάθηκε στο δρόμο- Σάκης Αθανασιάδης

Ο κήπος που χάθηκε στο δρόμο

Μέσα στης δύσης το φως

Κουράστηκα μόνος και κάθισα

Μα είπα να τρέξω μακριά

Γιατί τη φωνή μου θα χάριζα

Τι να πιστέψω από αυτή

Αφού δεν ξυπνάει την άνοιξη

Ο κήπος μου χάθηκε στο δρόμο

Έγινε άγαλμα μαύρο απ’ τη μετάλλαξη

Σου στέλνω ξανά μια αγκαλιά

Γιατί μες τον ήλιο σου σκάλωσα

Που μου έμαθες  ελληνικά

Αιχμάλωτος που δεν μεγάλωσα

Γυρίζω τα χρόνια στο φως

Κοιτάζω της δύσης τα ονόματα

Αυτό με φοβίζει πολύ

Πως το άγριο θηρίο θα ’ρθει

Μονάχα με ανάσα μικρή

Γυρίσω και βλέπω τη θάλασσα

Η γλώσσα μου είχε κοπεί

Με άνωθεν εντολή

 Σάκης Αθανασιάδης
το γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων-2015