Μέλισσα της νύχτας
Τρέχω να φύγω απ’ τις μικρές ελευθερίες
Τα άδεια κόμματα, την άγρια ζωή
Με αγκαλιά να ξεδιψάσω
Μια μέλισσα της νύχτας στη βροχή
Έχουν χειμώνα οι παλιές μου οι σελίδες
Μεγάλους έρωτες που χτίσαν στο κορμί
Ένα ποτάμι η ψυχή μου μα εκείνοι
Μέχρι το θάνατο θα ζουν για το ψωμί
Φεύγει η θάλασσα μακριά τρέχει ο δρόμος
Τόσο μακριά που έχει αέρα η ψυχή
Κάπου πετάει να αφήσει τη φωνή μου
Μια αυταπάτη πως θα πέσει με βροχή
Βρίζει ο κόσμος μαζεμένος σε πλατείες
Θέλει να ζήσει από κοντά την εποχή
Τους αστυνόμους όταν δέρνουν
Τα δακρυγόνα όταν καίνε τη ψυχή
Κάποιοι για άνοιξη στο μέλλον να μιλάνε
Με μια μεγάλη πινακίδα αγωνιστή
Το παραμύθι όμως παλιώνει στο μπαλκόνι
Απ’ την σκουριά που έχει περάσει στη ψυχή
Σάκης Αθανασιάδης
νυχτερινές πατρίδες (2016)
νυχτερινές πατρίδες (2016)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου