Αλλά θα ήταν ωραία να ήμουν το αίμα το δικό σου-Σάκης Αθανασιάδης

                                                          

Αλλά θα ήταν ωραία να ήμουν το αίμα το δικό  σου

Κράτα με όσο μπορείς στο φως να σε κοιτάζω γυμνή

Για μια φορά να ζήσω τη μεγάλη εκδρομή

Μακριά από εδώ ψηλά στα βουνά

Ή σε ένα νησί που ο άνεμος μιλά

Κράτα όσο μπορείς στο φως να είμαι ο εαυτός  μου

Καθρέπτης που δεν σπάει στη μέση το όνειρό μου

Θέλω να με κοιτάς να μεγαλώνω τη ψυχή

Να πέφτω να σηκώνομαι να μη φοβάμαι το κακό πως θα ’ρθεί

Πολλά ζητάω ξέρω πολλά ζητούσα πάντα

Κι έτσι έμαθα να υποφέρω με λεπίδες ελπίδες

Θα ήταν ωραία όμως να ήμουν το αίμα το δικό  σου

Θα ήταν ωραία να άνθιζε μέσα στη κρίση η ψυχή

Πολλά ζητάω ξέρω πολλά ζητούσα πάντα

Μέσα στο στίχο να ακούς που αναπνέω

Θα ήταν ωραία όμως να ήμουν ο ήχος δικό  σου

Θα ήταν ωραία να έβαζες εσύ τη μουσική

Όταν τα μάτια μου είναι κλειστά

Να μου μιλάς για το δρόμο που βλέπεις

Θα ήταν ωραία να με αγκάλιαζες τα κρύα πρωινά

Μετά να πετούσες στο κορμί μου φωτιά

Πολλά ζητάω ξέρω πολλά ζητούσα πάντα

Έτσι έμαθα να υποφέρω με λεπίδες ελπίδες

Μα τις φωνές τις αντέχω τη σιωπή μου την είδες

Αλλά θα ήταν ωραία να ήμουν το αίμα το δικό  σου

Θα ήταν ωραία να άνθιζε μέσα στη κρίση μια καρδιά

Σάκης Αθανασιάδης 
το γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων-2015

Γιατί ο δρόμος σου είμαι εγώ-Σάκης Αθανασιάδης

                                       

Γιατί ο δρόμος σου είμαι εγώ

Βγαίνω στο δρόμο να μαζέψω  θλιμμένες  φωνές

Να τις φέρω στο σπίτι να μάθω το χθες

Να μάθω πως έχασαν στον  άγριο καιρό  το σακάτη

Και ζουν χωρίς αγάπη  με πέτρες  στη καρδιά

Ρίχνουν τα σύννεφα βρισιές η μοναξιά κοντά

Χίλια φιλιά με ενοχές πέτρωσαν τη καρδιά

Γι’ αυτό κι εγώ τραβήχτηκα μόνος κάπου μακριά

Ποτέ μου δεν κατάλαβα τι είναι η σιγουριά

Μα ακόμα τώρα μπορώ να σου πω πως αντέχω

Κι ας μη σε έχω εδώ να ερωτευτώ το φως

Γιατί στα σίγουρα ποντάρισες το μέλλον

Κι έχασες εμένα  και  μάλλον εσένα δυστυχώς

Πέφτουν θεοί μες τις φωτιές καίγονται τα μυαλά

Μα οι αγάπες οι παλιές χορεύουν στη φωτιά

Χορεύουν  πάλι σαν τρελές ξυπνάνε τη καρδιά

Αν ήταν όλα όπως χθες θα ήμασταν καλά

Μα τώρα μπορώ να σου πω πως αντέχω

Κι ας μη σε έχω

Γιατί ο δρόμος  σου όπου κι αν πας

Είμαι  απλά  εγώ

Σάκης Αθανασιάδης
το γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων-2015

Ο κήπος με το αλάτι-Σάκης Αθανασιάδης

                                      

  Ο κήπος με το αλάτι

Τη νύχτα που θα έβρεχε ο ουρανός αστέρια

Και το κορμί σου έλεγες θα ζήσει τη φωτιά

Τη νύχτα αυτή κατάλαβα πως πέρασε το πλοίο

Και η αγάπη έφυγε σε άγονα νησιά

Μακριά λοιπόν τραβήχτηκα μακριά με ένα αντίο

Γιατί η φωτιά σου έγινε αλάτι στο κορμί

Κι όταν η νύχτα πέρασε πήρα το πρώτο πλοίο

Διψούσε τόσο η ψυχή να δει ανατολή

Αν δεν είχες στα όνειρα σκουριασμένα φρένα

Θα γυρνούσα μαζί σου θα σε κρατούσα αγκαλιά

Αν δεν είχες στα όνειρα τα μάτια σου δεμένα

Ένα κήπο θα σου έδειχνα γεμάτο με  φιλιά

Όσο οι μέρες  πέρναγαν αναζητούσα εμένα

Πνιγμένος σε άγνωστα φιλιά σε ατέλειωτα ποτά

Με αυτά λοιπόν χτυπήθηκα και χάλασα το βλέμμα

Και τώρα ψάχνω θάλασσα να βάλω στη καρδιά

Σάκης Αθανασιάδης
το γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων-2015

Να μου μιλάς αν είσαι μόνη-Σάκης Αθανασιάδης

Να μου μιλάς αν είσαι μόνη

Τώρα μου λες αν σε θυμάμαι

Στα όνειρά μου αν σου μιλώ

Αν σε κρατώ σφιχτά απ’ το χέρι

Στα σύννεφά μου όταν πετώ

Τώρα μου λες  εγώ νομίζω

Πως το ταξίδι με ζητά

Να βγω απ’ την έρημο να ζήσω

Μια αγάπη σαν φωτιά

Σου είχα χαρίσει ένα σταυρό

Να τον φοράς αν είσαι μόνη

Να λες η αγάπη αν είναι χιόνι

Μέσα στο ψέμα δεν θα μπω

Σου είχα χαρίσει ένα σταυρό

Να μου μιλάς αν είσαι μόνη

Να λες η αγάπη δεν κρυώνει

Κι ας πέφτει πάντα στο νερό

Τώρα μου λες  εγώ νομίζω

Πως είμαι σύννεφο ψηλά

Που κάθε μέρα το τρυπάει

Ένα αστέρι την καρδιά

Μόλις αγγίζεις το σταυρό μου

Αρπάζω δυνατή φωτιά

Να ξέρεις γράφω αυτές τις λέξεις

Και κάθε μνήμη με πονά

Σάκης Αθανασιάδης 

·        οι ανάσες των εραστών (2014)

Τα πιο μεγάλα μου φιλιά-Σάκης Αθανασιάδης

                                     

      Τα πιο μεγάλα μου φιλιά

Τα πιο μεγάλα μου φιλιά στη θάλασσα χορεύουν

Έγιναν σπίτια με κουπιά γέννησαν και παιδιά

Πετάξανε σαν τα πουλιά τα όνειρά μου δέρνουν

Τα πιο μεγάλα μου φιλιά κάηκαν στη φωτιά

Έκοψα τα παπούτσια μου ξυπόλυτος δεν τρέχω

Έκαψα και τα μάτια μου μέσα στο λίγο φως

Δεν μπορώ να τρέχω πίσω από μια αγάπη

Δεν μπορώ να τρέχω να χάνω συνεχώς

Τους μεγάλους έρωτες τους παίρνει ο αέρας

Τους ρίχνει σε άγρια νερά πνίγονται στα βαθιά

Νερό παίρνει το αίμα τους καίγεται και η μνήμη

Καπνός φτάνει στα σύννεφα και πίσω δεν γυρνά

Δεν μπορώ να τρέχω πίσω από μια αγάπη

Δεν είναι αυτό αγάπη είναι υποταγή

Να είμαι το τασάκι της που σβήνει το τσιγάρο

Με ένα ρολόι στο μυαλό να ζω κάθε στιγμή
Σάκης Αθανασιάδης
το γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων-2015

ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ - ARPEGGIOSMP

Ζητούσες να με δεις-Σάκης Αθανασιάδης

                                     

          Ζητούσες να με δεις

Βρέχει να μυρίζω τη δική σου τη κολόνια

Βρέχει να νομίζω πως γυρνάς εδώ κοντά

Μέσα στη νύχτα σαν σταγόνα να με φτάσεις

Να μου χαρίσεις μια στιγμή λίγη δροσιά

Ζητούσες να με δεις μα εγώ τα όνειρα είχα σπάσει

Χίλια κομμάτια και τα πέταγα μακριά

Ζητούσες να με δεις μα εγώ από μένα είχα χάσει

Και περπατούσα κυνηγώντας μια σκιά

Πέρασαν τα χρόνια και η σκόνη σου έχει φτάσει

Μέσα στο αίμα, στη ψυχή μου πιο βαθιά

Χτυπάνε τα ρολόγια το κεφάλι μου θα σπάσει

Τρέχω ευθεία προς το δρόμο μοναξιά

Ζητούσες να με δεις μα εγώ τα μάτια μου είχα χάσει

Από του δάσους τα συρμάτινα κλαδιά

Ζητούσες να με δεις μα εγώ το σώμα είχα σκεπάσει

Κόκκινη λάσπη για να σβήνω τη φωτιά

 Σάκης Αθανασιάδης
το γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων-2015