Tα μάτια του δρομέα-Σάκης Αθανασιάδης

Tα μάτια του δρομέα

Λένε τα μάτια μου πως βγάζουνε μια λάμψη

Μόλις η θάλασσα τον άνεμο ξυπνά

Με παρατούν στη γη για τιμωρία

Αύγουστο μήνα και τραβάνε μακριά

Μα είναι φορές που πιάνομαι στα δίχτυα

Σαν ψάρι στη συνήθεια σπαρταρώ

Κι άλλες φορές που τρέχω για να φτάσω

Εκεί που νόμιζε το χθες πως δεν μπορώ

Θέλω να αφήσεις τη ψυχή να ταξιδέψει

Μόλις τα χείλη σου διψάσουν για φιλί

Στα χίλια ψέματα αγάπη αφού δεν βρήκες

Και το κορμί σου είναι άμμος και γυαλί

Άδειες ζωές συνάντησα στους δρόμους

Άσπρα κοστούμια που είχαν μαύρη τη καρδιά

Είχα τα μάτια του δρομέα

Που έψαχνε φως στην ερημιά

Μα είναι φορές που λέω πως θα σπάσω

Πως θα ’ρθει ο άνεμος να σβήσει τα κεριά

Στη παγωνιά θα πέσω της συνήθειας

Να τρέμω γύρω απ’ τη φωτιά

Κι άλλες φορές που τρέχω για να φτάσω

Εκεί που νόμιζε το χθες πως δεν μπορώ 

Ότι έχασα στα χρόνια το έχω χάσει

Πλέον κερδίζω τα εμπόδια και περνώ

Σάκης Αθανασιάδης
το γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων-2015