Το νερό που καίει
Όταν θα περάσεις τις πύλες του Άδη
Κι όλοι οι φίλοι σου σταθούν προσοχή
Στα μάτια ένα χάδι αν καταλάβεις
Πάει να πει πως έχεις δώσει ψυχή
Πάει να πει πως τη νύχτα έχεις κόψει
Με το μαχαίρι της φωνής σου βαθιά
Και τώρα πια είσαι εντάξει
Μέσα στα σύννεφα να κάνεις βουτιά
Όλα αυτά που η ζωή σου χρωστούσε
Θα επιστρέφονται σαν δανεικά
Κι ένα φιλί που η βροχή σου πετούσε
Θα το κρατάς σφιχτά αγκαλιά
Πάει να πει πως η στάχτη του φόβου
Μέσα στη γη έχει κρυφτεί πιο βαθιά
Κι ένα φιλί που η βροχή σου πετούσε
Θα το κρατάς για πάντα κοντά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου