Το παραμύθι της μεγάλης ζωής-Σάκης Αθανασιάδης

                                 

Το παραμύθι της μεγάλης ζωής

Πίνω το τελευταίο ποτήρι κρασί αλλάζει ο χρόνος

Το 2015 πλησιάζει για εβδομήντα μου μοιάζει

Είναι αλήθεια πως περίμενες χρόνια

Μια ζαριά για να ρίξεις

Μα έχεις γίνει για μια τράπεζα πτώμα

Και χρωστάς και σε άλλους το χώμα

Στο παραμύθι της μεγάλης ζωής

Μα σε ξέχασε τώρα η συμμορία

Που τελείωσε πρόωρα η ευφορία

Και τα μάτια σου κάηκαν

Στο παραμύθι της μεγάλης ζωής

Πίνω το τελευταίο ποτήρι κρασί αλλάζει ο χρόνος

Το 2015 πλησιάζει για εβδομήντα μου μοιάζει

Χιονίζει απόψε δειλά το λευκό πλησιάζει

Ο τελευταίος μεγάλος χειμώνας είναι εδώ

Μα η αγάπη είναι εδώ κι αυτή που δίνει το φως

Μπροστά μου να δω

Οι μάγοι δεν φάνηκαν με τόσα κρύα

Που τα δίχτυα σε έπιασαν με τη πρώτη ευκαιρία  

Κάπου εδώ κοντά σε μια εφορία

Και σου σφίγγουν πολύ το λαιμό

Είναι αλήθεια πως μεγάλωσες τώρα

Πως μεγάλωσες μέσα σε τέσσερα χρόνια

Που ελπίζω να έχεις προλάβει να δεις

Το μαύρο το αίμα που κρύβει

Το παραμύθι της μεγάλης ζωής

Χιονίζει απόψε δειλά το λευκό με πλησιάζει

Ο τελευταίος μεγάλος χειμώνας είναι εδώ

Σάκης Αθανασιάδης
το γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων-2015

Το δικό σου αιώνιο ψέμα-Σάκης Αθανασιάδης

                                      

  Το δικό σου αιώνιο ψέμα

Πετούσε η ψυχή, κοιτούσε τη θάλασσα

Με φως του φεγγαριού τα μάτια μου τα χάλασα

Μα κάθε άνθρωπος στη γη που ξέρει από αυτά

Γνωρίζει της αγάπης του το αίμα

Που όταν τρέχει πονά

Χτυπάει τα μάτια, το κορμί και τον αέρα

Και δεν γνωρίζει πια που πάει ο δρόμος

Και μια μέρα ζει το δικό του αιώνιο ψέμα

Έτσι κοιτάνε τις φωτιές οι εραστές

Να καίνε τη ψυχή τους στο σκοτάδι

Που τριγυρνάει γυμνή και ξένη με το σώμα

Και δεν γνωρίζουν γιατρειά με ένα χάδι

Έτσι μιλάνε οι εποχές στους εραστές

Που αφήσουν το κορμί τους στο χαλάζι

Να το χτυπάει ο άνεμος, ο ήλιος, οι βροχές

Και τίποτα πια να μη τους νοιάζει

Πετούσε η ψυχή, κοιτούσε τις στάχτες

Το φως του φεγγαριού εκεί, τα μάτια μου κλειστά

Μα κάθε άνθρωπος στη γη που ξέρει από αυτά

Γνωρίζει την αγάπη απ' το τέρμα

Σάκης Αθανασιάδης
το γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων-2015

Την άνοιξη να βρω αριστερά -Σάκης Αθανασιάδης

                        

Την άνοιξη να βρω αριστερά

Πετάω τη μέρα απ’ το παράθυρο

Διώχνω το χειμώνα

Τα μαύρα τα πουλιά φωνάζουν δυνατά:

Ποτέ δεν έχασε κανείς

Με τα λεφτά στα χέρια

Καλύτερα χωρίς ψυχή παρά χωρίς αυτά

                              

Στη μέση της ερήμου

Μου λένε εδώ να μείνω

Να μη τραβήξω αριστερά

Γιατί πολύ χρυσός θα βγει

Κι αν το βουνό θα κλαίει γκρίζο

Απλά να αδιαφορήσω

Γιατί είναι η ζωή εδώ πολύ σκληρή

Μα εγώ μεγάλωσα σε πέτρες

Με αίμα απ’ το χρυσάφι της ερήμου

Που άφησαν στα χέρια μου φωτιά

Και είναι λίγα τα λεφτά

Για να πουλήσω τη ψυχή μου

Για μια εφήμερη ζωή χωρίς καρδιά

Μα εγώ αγκάλιασα τις λεύκες

Και πήρα τη ψυχή μαζί μου

Και τόσο φως θα είναι κρίμα να χυθεί

Με τα νερά του Αξιού στης θάλασσας τη μοναξιά

Ρωτάω η άνοιξη που τρέχει

Κανένας δεν γνωρίζει

Χειμώνιασε βαριά στις γειτονιές

Ποτέ δεν έχασε κανείς ακούω

Με τα λεφτά στα χέρια του όταν τρέχει

Καλύτερα να σώζεις το κορμί παρά ψυχές

Μα εγώ μεγάλωσα στον ήλιο 

Με ασπίδες από χιόνι

Να έρχεται δροσιά μες τη ψυχή

Γι’ αυτό καλύτερα να στρίψω

H ευθεία πριν τελειώσει

Την άνοιξη να βρω αριστερά

Σάκης Αθανασιάδης
το γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων-2015

Βαγόνι αθανασία-Σάκης Αθανασιάδης

    Βαγόνι αθανασία 

Νοσταλγώ ένα σύννεφο πάλι να στύψω

Στη βροχή μου να χορέψω να βραχώ

Λαχταρώ με έναν ήλιο στο ποτάμι να παίξω

Τη ψυχή μου να δω μες  το νερό

Νοσταλγώ ένα άνεμο να αφήσω

Τον ήλιο να κρεμάσω σε σπιτάκι μικρό

Δεν θέλω πλέον τίποτε να χτίσω

Θέλω να βλέπω τα πουλιά στον ουρανό

Σπάω τον καθρέπτη μου ξανά, ξανά μες το μυαλό μου

Μήπως μπορέσω έναν άνεμο να βρω

Να βγω από το σήμερα και να γυρίσω πίσω

Σε όλα τα βαγόνια μου που με έφεραν εδώ

Στο δάσος μου που έκαψαν κι έχτισαν το κορμί του

Που η αγάπη για το φως το έκανε εχθρό

Κι έζησε η θλίψη χωρίς την αναπνοή του

Και η αθανασία γυμνή στον ουρανό

Σάκης Αθανασιάδης

τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

Στο Δρόμο της Αγάπης

Σε  ένα φάρο…

Τα μάτια μου ταξίδευαν

Το πλοίο πριν να πάρω

Κι όταν θα φύγω…

Δεν θα υπάρχει πια ζωή

Τα ίχνη  θα ’χουνε σβηστεί

Θα ζω στο λίγο

Τρέξε…στο δρόμο της αγάπης πάλι τρέξε

Τη νύχτα με βιολιά κι αστέρια παίξε

Να ακούω μιας νεράιδας τη φωνή

Είναι μεγάλο το ταξίδι της αγάπης

Έχει πολλές και δύσκολες στροφές

Μα όταν θα βγεις στο δρόμο της διαβάτης

Έχει στιγμές μοναδικές

Το μόνο της ζωή μου καλοκαίρι

Αυτό που με κρατούσες απ’ το χέρι

Αυτό που με ξυπνούσες μεσημέρι

Το μόνο της ζωή μου καλοκαίρι

Τρέξε… στον ύπνο μου με  να  φακό και φέξε

Στο όνειρο βάλε φωνή και παίξε

Θα μάθεις  αν σε αγάπησα πολύ

                     

Είναι μεγάλο το ταξίδι της αγάπης

Έχει πολλές και δύσκολες στροφές

Μα όταν θα βγεις στο δρόμο της διαβάτης

Έχει στιγμές μοναδικές 

Κι όταν σαλπάρω…

Το Φως από τα μάτια σου

Να δώσεις σε ’να φάρο

Για να με πάρει αγκαλιά

Τη νύχτα πριν σαλτάρω

Δώρα…δεν χάνεται η αγάπη σε μια μπόρα

Δεν σβήνει  όταν βρεις την ανηφόρα

Αντέχει όταν είναι αληθινή

Είναι μεγάλο το ταξίδι της αγάπης

Έχει πολλές και δύσκολες στροφές

Μα όταν θα βγεις στο δρόμο της διαβάτης

Έχει στιγμές μοναδικές

Να μου μιλάς αν είσαι μόνη-Σάκης Αθανασιάδης

Να μου μιλάς αν είσαι μόνη

Τώρα μου λες αν σε θυμάμαι

Στα όνειρά μου αν σου μιλώ

Αν σε κρατώ σφιχτά απ’ το χέρι

Στα σύννεφά μου όταν πετώ

Τώρα μου λες  εγώ νομίζω

Πως το ταξίδι με ζητά

Να βγω απ’ την έρημο να ζήσω

Μια αγάπη σαν φωτιά

Σου είχα χαρίσει ένα σταυρό

Να τον φοράς αν είσαι μόνη

Να λες η αγάπη αν είναι χιόνι

Μέσα στο ψέμα δεν θα μπω

Σου είχα χαρίσει ένα σταυρό

Να μου μιλάς αν είσαι μόνη

Να λες η αγάπη δεν κρυώνει

Κι ας πέφτει πάντα στο νερό

Τώρα μου λες  εγώ νομίζω

Πως είμαι σύννεφο ψηλά

Που κάθε μέρα το τρυπάει

Ένα αστέρι την καρδιά

Μόλις αγγίζεις το σταυρό μου

Αρπάζω δυνατή φωτιά

Να ξέρεις γράφω αυτές τις λέξεις

Και κάθε μνήμη με πονά

Σάκης Αθανασιάδης 

·        οι ανάσες των εραστών (2014)