Είναι Ωραία η Ζωή έξω απ’ τους Τοίχους-Σάκης Αθανασιάδης

Είναι Ωραία η Ζωή έξω απ’ τους Τοίχους

Θέλω τα μάτια μου να έχουν ασυλία

Να μη τα ανοίγω για να κλαίω

Είναι ωραία η ζωή έξω απ’ τους τοίχους

Να ακούς την άνοιξη, αυτό σου λέω

Εμπόδια μη μου βάζεις

Τη πόρτα μου να κλείνω

Γιατί θα μείνω μόνος

Και θα πνιγώ στο λίγο

Ποτέ μη με μοιράζεις

Για σώμα δεν αξίζω

Είναι ωραία όταν βρέχει

Τον κόσμο να γνωρίζω

Ξανά μη με διατάζεις

Τα μάτια μου να κλείνω

Είναι ωραία η ζωή έξω απ’ τους τοίχους

Να ακούς τα κύματα, αυτό σου λέω

Σάκης Αθανασιάδης 

• οι ανάσες των εραστών (2014)

Χάσε όσα μπορείς στην Αγάπη-Σάκης Αθανασιάδης

                                       

Χάσε όσα μπορείς στην Αγάπη

Σαν διψασμένος μες τον έρωτα ορμάω

Για να γεμίσω το μυαλό με τη φωτιά

Να βάλω καύσιμο πάλι να περπατήσω

Σε ένα δρόμο που αέρας τον χτυπά

Εγώ το λέω αυτό αρχή

Να φαίνεται ο δρόμος καθαρά

Άλλη μια μάχη θα έχει κερδηθεί

Κι εγώ θα ανέβω λίγο πιο ψηλά

Χάσε όσα μπορείς

Όσα περισσότερα μπορείς στην αγάπη

Για να μάθεις αν κάποιος σε αγάπησε αληθινά

Ή αν έζησες στη σκόνη μόνος

Για πάντα μόνος

Χάσε όσα μπορείς

Όσα περισσότερα μπορείς στην αγάπη

Οι αμαρτίες που στα μάτια μου χορεύουν

Χάνονται σβήνουν μόλις πάλι ξημερώσει

Είναι ο φόβος απ’ το βλέμμα των αγγέλων

Που με κρατά πάντα μακριά από κάθε πτώση

Εγώ το λέω αυτό ζωή

Που με κρατάει εκτός  του κύκλου σταθερά

Χάνω κερδίσω μένει η στιγμή

Να πω προσπάθησα να πάω πιο μπροστά

 Σάκης Αθανασιάδης

• οι ανάσες των εραστών (2014)

Ζόρικη Εποχή-Σάκης Αθανασιάδης

                                     

                 Ζόρικη Εποχή

Ζόρικη εποχή με κλείνει μες τους τοίχους

Γυρίζω να με δω μα χάνομαι στους ήχους

Θα αφήσω εδώ να βρεις τη σκόνη με τους στίχους

Αν είναι για να δεις στους τέσσερις τους τοίχους

Στα βρώμικα νερά η εποχή με πάει

Μόνο να προσκυνώ, μόνο αυτό ζητάει

Κάπου θα κρατηθώ αυτό το καλοκαίρι

Στο φως όταν βρεθώ στον ήλιο που με ξέρει

Κάπου θα κρατηθώ απ’ του ουρανού το χέρι

Τη θάλασσα όταν βρω που ο άνεμος με ξέρει

Ζόρικη εποχή ζητάει την ενοχή μου

Να μάθω να μισώ να έχω τη σιωπή μου

Μα εγώ θέλω μακριά να φύγω απ’ το μαύρο

Να βρω ένα θεό που δεν μιλά για το αύριο

Θα αφήσω εδώ να βρεις σιωπή που ξενυχτάει

Τη νύχτα όταν διψάς και το κορμί ζητάει

 Σάκης Αθανασιάδης 

• οι ανάσες των εραστών (2014)

Κάπου στη Μέση Κάπου στο Πουθενά-Σάκης Αθανασιάδης

Κάπου στη Μέση Κάπου στο Πουθενά

Σε πόλεις που έχουν αστυνόμο για τον έρωτα

Θεά  γυμνή η μοναξιά θα έρχεται δίχως  χέρια

Σε πόλεις που έχουνε  ουλές στο σώμα από μαχαίρια

Θεά  γυμνή η μοναξιά θα σβήνει όλα τα σχέδια

Άγιος ο δρόμος  μου στις ήσυχες τις  μέρες

Θα με  φωνάζει να κρυφτώ στις καλησπέρες

Στο σώμα μου αντί φιλί θα στέλνει σφαίρες

Άγιος ο δρόμος  μου στις ξένες μόνο μέρες

Κάπου στη μέση κάπου στο πουθενά

Θα πέφτει μια βροχή μια αλήθεια θα ξυπνά

Κάπου στη μέση κάπου στο πουθενά

Δεν θα είναι αυταπάτη μα ανάγκη η αγκαλιά

Κάπου στη μέση κάπου στο πουθενά

Θα υπάρχει μια πηγή να πιω νερό που ξεδιψά

Κάπου στη μέση κάπου στο πουθενά

Το φόβο μου μπορώ να τον πετάξω στη φωτιά

Σε πόλεις που έχουν αστυνόμο για τον έρωτα

Θεά  γυμνή η μοναξιά θα έρχεται δίχως χέρια

Ψυχές θα λιώνουν σε παγκάκια καλοκαίρια

Άδεια θα μένουν τα χαρτιά σε όλα μου τα σχέδια

Μη με διατάζεις να κρυφτώ να μη ξυπνάω τις μέρες

Θεά  γυμνή μου μοναξιά τον τόκο έχεις πάρει

Μη με ζυγώνεις δεν μπορώ να δώσω άλλες μέρες

Θεά  γυμνή μου μοναξιά σκληρό μου μαξιλάρι

Σάκης Αθανασιάδης

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

Ένας Ψεύτης Ουρανός- Σάκης Αθανασιάδης

Ένας Ψεύτης Ουρανός

Σε έχει κουράσει ξέρω η συνταγή

Να είσαι μια μύγα στον παράδεισο

Ο μυστικός σου δείπνος να έχει βρώμικο ψωμί

Και όλο να βλέπεις κλειδωμένο το παράθυρο

Φίλα με φως φίλα με αγάπη

Έξω είναι ο ψεύτης ουρανός

Και το άγγιγμά του μια μεγάλη αυταπάτη

Φίλα με φως φίλα με αγάπη

Τα αεροπλάνα σαν κοιτάς στον ουρανό

Να κόβουνε στη μέση μαύρα σύννεφα

Θα κουβαλάνε τα όνειρά σου τα καλά

Να τα πετάνε στον αέρα σαν ασήμαντα

Φίλα με φως  φίλα με αγάπη

Έξω είναι ο κλέφτης ο καιρός

Και η φωνή του που ακούς μια απάτη

Φίλα με φως φίλα με αγάπη

Το χρυσαφένια ρούχα που κοιτάζεις στη σκηνή

Σε έχουν φωνάξει στη γιορτή τους σαν κατάδικο

Να τους πετάξεις χειροκρότημα για αμοιβή

Και οι οθόνες να μιλούν για το αθάνατο

Πως θα κερδίσω αγάπη μου τη νύχτα αυτή

Και θα σκοτώσω με το σώμα σου το θάνατο

Ο μυστικός μου δείπνος έχει βρώμικο ψωμί

Και  μόνο ελεύθερος να σιωπώ είμαι στο άδικο

Φίλα με φως  φίλα με αγάπη

Έξω είναι ο ψεύτης ουρανός

Μα το αντίδοτο στα ψεύτικα μόνο η αγάπη

Φίλα με φως  φίλα με αγάπη

Σάκης Αθανασιάδης

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

Το Σύννεφο της Θάλασσας -Σάκης Αθανασιάδης

                                

  Το Σύννεφο της Θάλασσας

Ένα καράβι σου μοιάζει πολύ

Φεύγει και χάνεται μακριά απ’ την ακτή

Μα αφήνει τον άνεμο να δω τη γιορτή

Που ο ήλιος χορεύει στο χαλάζιο χαλί

Το σύννεφο της θάλασσας με ακολουθεί

Το μάτι μου κλείνει πριν ο ήλιος φανεί

Μα εγώ περιμένω μοναχός στο νησί

Να γίνεις το σύννεφο να έρθεις βροχή

Στις ανηφόρες της Σκοπέλου

Θάλασσα λέω τον ουρανό

Από το κάστρο των αγγέλων

Ψάχνω στο κύμα να σε δω

Στις ανηφόρες της Σκοπέλου

Θάλασσα λέω τον ουρανό

Όλα γαλάζια εδώ θεέ μου

Και πως εγώ να μη χαθώ

Το σύννεφο της θάλασσας το ξέρεις κι εσύ

Όταν μένεις μονάχη σε μια πόλη βουβή

Αφού δεν ακούς τη φωνή μου

Κρύβεις τα κύματα μες τη καρδιά ψυχή μου

Τα χρώματα που μάζεψα καλά δεν τα γνωρίζω

Έχει πάρει γαλάζιο πολύ η καρδιά νομίζω

Και πράσινο τα μάτια μου ξανά να τα γνωρίσεις

Όπως παλιά... Όπως παλιά...

Σάκης Αθανασιάδης

• οι ανάσες των εραστών (2014)

Μπορεί να Ήσουνα κι Εσύ δεν Ξέρω-Σάκης Αθανασιάδης

Μπορεί να Ήσουνα κι Εσύ δεν Ξέρω

Είδα μια φωτιά στη θάλασσα

Άκουσα μια κραυγή

Μπορεί να ήσουνα κι εσύ δεν ξέρω

Μπορεί να ήτανε μονάχα μια ψυχή

Που ήθελε απλά να δροσιστεί

Πήρα μια χούφτα άμμο

Tη πέταξα μακριά στο νερό

Νόμιζα πως ήτανε ψέμα μα ήτανε αλήθεια

Όλες μου οι μνήμες είχαν σβήσει

Θα κάνω αυτό που θέλω

Αυτό που αγαπώ

Αυτό που μεγαλώνει τη ψυχή μου

Μπορεί να μείνω μόνος, μπορεί άδειος στο φως

Μπορεί και κάποιος να με βρίσει

Βρήκα ένα δρόμο ανέβηκα ψηλά

Είδα μια σπηλιά, ένα φως μικρό

Κάπου εκεί κοντά στεκόταν μια ψυχή

Μπορεί να ήσουνα κι εσύ δεν ξέρω

 Σάκης Αθανασιάδης 

• οι ανάσες των εραστών (2014)

Το Ποτήρι με τις Κόκκινες Μέρες-Σάκης Αθανασιάδης

Το Ποτήρι με τις Κόκκινες Μέρες

Ανοίγει ο φόβος το καλάθι του για σένα

Μια οθόνη σε διατάζει: Σιωπή

Και ο χρόνος πίνει το ποτήρι μου για μένα

Και η φωνή του είναι όλο απειλή

Αν θα πετάξω μια πέτρα μες το κύμα

Πολλοί θα πούνε ο δειλός χτυπά νερά

Τον ύπνο όμως έβαλα όπως παλιά σημάδι

Ένα ποτήρι με τις κόκκινές μου μέρες που γελά

Ένα φιλί σου άφησα στην πέτρα

Για να το πάρεις για συγνώμη ή ενοχή

Να το φοράς σε κάποια βράδια αντί για μπέρτα

Να μη σε αγγίζουν οι σταγόνες στη βροχή

Ένα κρασί σου άφησα στην πόρτα

Για να το πιεις μέχρι να κάψεις το κορμί

Να μου μιλάς ως το πρωί με  άγρια χάδια

Να μου ζεστάνεις έστω λίγο την ψυχή

Αν θα κρυφτώ σε μια σκιά και γίνω βράχος

Πριν με αρπάξουνε τα μαύρα τα πουλιά

Πάρε τα χρώματα που άφησα στην πέτρα

Βάψε έναν ήλιο και άφησέ τον να πετά

Σάκης Αθανασιάδης 

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

Χίλιες Βροχές- Σάκης Αθανασιάδης

           Χίλιες Βροχές

Δύσκολοι οι αποχαιρετισμοί όταν o  ένας  χάνει

Και πετά στα νερά  το παρελθόν να πνιγεί

Γιατί δεν μπορεί να πιστέψει πως μια ήττα του φτάνει

Να ανέβει ψηλά στη κορυφή

Γιατί δεν μπορεί να πιστέψει πως μια ήττα του φτάνει

Να μιλήσει στον ήλιο

Να μυρίσει τη θάλασσα

Και απ’ τα μάτια του να διώξει το φόβο

Μια ζωή με θυμάμαι να φεύγω

Απ’ τους τοίχους μακριά, απ’ τους φίλους μακριά

Μακριά απ’ τον εαυτό μου

Να ρωτάω τον άνεμο αν γελούν τα πουλιά

Κι αν τα σύννεφα έχουν επάνω τους

Ένα δάκρυ δικό μου

Γιατί οι κόρες  απ’ τα μάτια μου έχουν θάλασσα

Γιατί η νύχτα αγαπάει τους εραστές

Γιατί είσαι αθώα για να κλέβεις τις στιγμές

Γιατί αντίο όταν φεύγω δεν μου λες

Παρά μονάχα σε αγαπώ

Γιατί να μην ακούς τι λένε οι βροχές

Το κάθε τέλος μόλις σπάνε οι καρδιές

Που είναι  αρχή  για να ανέβεις  το βουνό

Να ξαναβρείς αναπνοές, καινούργιο δρόμο

Μια ζωή με θυμάμαι να φεύγω

Να ξυπνάω και να τρέχω μακριά

Πριν πνιγώ απ’ τα νερά της συνήθειας

Γιατί σε κάθε ταξίδι νοιώθω τόσο δυνατός

Που πατάω σε σπασμένα γυαλιά

Που περνάω τη σπηλιά του θανάτου

Που περνάω τον εαυτό μου

Και βουτάω στα νερά της αλήθειας

Σάκης Αθανασιάδης

• οι ανάσες των εραστών (2014)

Και πεις μέσα στη Πάρο σε Αγαπώ- Σάκης Αθανασιάδης

Και πεις μέσα στη Πάρο σε Αγαπώ

Το πλοίο στο λιμάνι ξεκίνησε και πάλι

Να κάνει τα παιγνίδια στο νερό

Αυτό λέω να πάρω να φτάσω ως τη Πάρο

Να ρίξω όλο το μαύρο στο λευκό

Ανοίγω για ειδήσεις πέφτω σε διαφημίσεις

Ο ήλιος βασιλεύει στο βουνό

Το πλοίο στο λιμάνι ξεκίνησε και πάλι

Μα τώρα είμαι επάνω του κι εγώ

Στης θάλασσας το δρόμο θα ρίξω ένα χρόνο

Και άδειος από μνήμη θα σε βρω

Να είσαι στο Μαρτσέλο με ψάθινο καπέλο

Κι ο ήλιος να σου λέει σε αγαπώ

Τη νύχτα απ’ το κάστρο θα βλέπεις κι άλλο άστρο

Στη θάλασσα να πέφτει μαγικό

Θα παίζεις με το φάρο το σώμα σου πριν πάρω

Και πεις μέσα στη Πάρο σε αγαπώ

Σάκης Αθανασιάδης

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)