Κανένας δεν Φταίει -Σάκης Αθανασιάδης

                 

Κανένας δεν Φταίει

Μείνε εκεί σε μια όχθη χρυσή

Και μη περνάς τα σύνορα

Το όνειρο μη βγει

Για μίλα μου κι εσύ

Για πες την προσευχή

Πως θα φωτίσει ο κόσμος

Να βρω ο φτωχός ψωμί

Περίμενε λέει ένα κύμα θα λέει

Δεν είναι αστείο το όνειρο καίει

Κανείς δεν σου λέει

Πως το όνειρο καίει

Αφού είσαι εντάξει κανένας δεν φταίει

Κάπου μακριά

Ο άνεμος θα κλαίει

Η  αγάπη η μισή

Στα κύματα θα πλέει

Περίμενε λέει ένα κύμα θα λέει

Δεν είναι αστείο το όνειρο καίει

Περίμενε λέει

Ο άνεμος δεν φταίει

Η  αγάπη η μισή

Στη θάλασσα που πλέει

Αφού δεν μπορώ να ανεβώ στη σκηνή

Στα φώτα ενός φάρου θα παίξω μουσική

Κι ας μου φωνάξουν φύγε

Ο βράχος είναι εκεί

Σάκης Αθανασιάδης 

• οι ανάσες των εραστών (2014)

Το Βρεγμένο Χώμα-Σάκης Αθανασιάδης

             Το Βρεγμένο Χώμα

Χίλια μυστικά στα μάτια έκρυβες θαρρώ

Τα φιλιά μου όταν πετούσες άδεια στο γκρεμό

Και έτρεχαν μετά τα δάκρυα έτρεχα κι εγώ

Στη σιωπή θεό να φέρω δροσερό νερό

Ένα σου φιλί για αντίο για ευχαριστώ

Μου άφησες στα χείλη μόνο να κρατώ

Κι όσο το φιλί κρατούσε ήμουνα εγώ

Τώρα που έχει ξεθωριάσει χάνομαι με αυτό

         
Στη βροχή σαν περπατώ και σε ψάχνω ακόμα

Το άρωμά σου συναντώ στο βρεγμένο χώμα

Κι όταν πάλι θα βραχώ και πονάει το σώμα

Το φιλί σου αναζητώ στο στόμα

Στον κακό μου τον καιρό τι να πω πια τώρα

Αφού παίρνει αν κρατώ τα ακριβά του δώρα

Κι όταν πέφτω και χτυπώ και αρχίζει μπόρα

Το άρωμά σου συναντώ στο βρεγμένο χώμα

Ένα σου φιλί για αντίο είναι το μαχαίρι να κοπώ

Από το παράθυρό σου να ζητάς πίσω ουρανό

Και αν περνούν οι μέρες μένουν οι παλιές

Όλος σου ο κόσμος κόλλησε στο χθες

Σάκης Αθανασιάδης 

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

Ο Έλληνας Ξένος-Σάκης Αθανασιάδης

     Ο Έλληνας Ξένος

Ψεύτικα χαμόγελα και καλημέρες

Στο ασανσέρ για τη δουλειά κάθε πρωί

Απ’ την αγκαλιά σου ξανά στις άδειες μέρες

Ξανά σε αυτό τίποτα που μοιάζει με ζωή

Πέρασε η Δευτέρα  πάλι με φοβέρες

Πάλι με απουσία του ήλιου το πρωί

Γι’ αυτό ότι χτυπάει του δίνω κι άλλες σφαίρες

Μήπως το κουράσω κι έτσι εκτονωθεί

Πέρασαν οι μέρες λάσπες και φοβέρες

Μα η αφωνία δεν είναι η διαδρομή
Κάνω μια στάση το κόλπο αυτό θα πιάσει

Μες στην αγκαλιά σου στο άγνωστο νησί

Έκλεισα την πόρτα και είχα ήδη χάσει

Όλα τα λεφτά μου σε φόρους στη στιγμή

Κι έμεινα μονάχα ο Έλληνας ο ξένος

Σε μια ταινία που έχει διακοπή

Κάνω μια στάση το κόλπο αυτό θα πιάσει

Μες στην αγκαλιά σου στο άγνωστο νησί

Μόνο η αγάπη είναι αυτό το χάπι

Που γεννάει τα όνειρα σε μια μόνο στιγμή

Σάκης Αθανασιάδης

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

Όχι ίσως, Ιερισσός- Σάκης Αθανασιάδης

 Όχι ίσως, Ιερισσός

Κοιτάω τη θάλασσα

Και στην άμμο το βήμα με πάει

Τόση άνοιξη

Είναι κρίμα η ψυχή να πετά

Φυσάει ο άνεμος

Και σε σένα η σκέψη μου πάει

Τέτοια άνοιξη είναι κρίμα να κλαίει

Στο Μαύρο Αλώνι να προσκυνά

  

Πες το δυνατά να τ’ ακούσω

Έχω ανάγκη τον ύπνο μου να αφήσω

Όχι ίσως, Ιερισσός…

Πες το δυνατά να τ’ ακούσουν

Βλέπω πια την ανάγκη τα παιδιά τους να ζήσουν

Όχι ίσως, Ιερισσός…

Αλλάζω τις πόλεις μου

Μα το όνειρο ξωπίσω μου πάει

Σιγανά μου μιλά  στις στροφές

Και στη πλάτη φιλικά με χτυπάει

Σαν μου δείχνει τις πατρίδες γυμνές

Πάρε, πάρε μια αγκαλιά κι απόψε

Την ψυχή μου που πέφτει και σπάει

Πέφτουν τα κάστρα μα γίνονται άστρα

Και η ήττα να λες πως στη νίκη με πάει

  

Στείλε με μες τη νύχτα και απόψε

Να ανάψω στα αστέρια φωτιές

Κράτησε τη ψυχή μου ψηλά και απόψε

Αυτή την άνοιξη για να κάψω το χθες

Μίλα μου, μίλα μου με φιλιά και απόψε

Της καρδιάς μου η φωτιά να μη σβήσει ποτέ

Κράτησε τη ψυχή μου στο δάσος και απόψε

Αυτή η άνοιξη να έχει ρίζες  πολλές

Σάκης Αθανασιάδης

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

Σε μια Νύχτα που Καίει - Σάκης Αθανασιάδης

                  

Σε μια Νύχτα που Καίει

Αν  ήσουνα εκεί

Που η ψυχή μου καίει

Θα ήτανε νησί

Το σώμα μου να πλέει

Μα κάτι μου λέει

Πως ο κόσμος σου φταίει

Κάτι μου λέει..

Δεν φέρνει τη βροχή

Μονάχα μια ευχή

Να γίνω ουράνιος δρόμος

Να μείνω εδώ στη γη

Κοίτα εκεί στων αγγέλων τη γη

Παράθυρα στα σύννεφα

Μια αγκαλιά μαγική

Κανείς δεν μου λέει

Πως το όνειρο κλαίει

Χιλιόμετρα τρέχω

Σε μια νύχτα που καίει

Πώς να είμαι εδώ

Αν ρίχνεις γκρι στο φως

Πώς να είμαι εδώ

Αν το κεφάλι σου είναι άδειο από ταξίδια

Σάκης Αθανασιάδης 

• οι ανάσες των εραστών (2014)

Μάτια μου Μαύρα Φυλακή-Σάκης Αθανασιάδης

                         

Μάτια μου Μαύρα Φυλακή

Έβγαλα φτερά κι ένοιωσα καλά

Το όνειρο πριν κάψω πέταξα ψηλά

Κι ένοιωσα πουλί

Μύθος μια στιγμή

Πέρασα από εκεί τώρα που μπορώ

Την αύρα σου κρασί σε όνειρο να πιω

Πέρασα από εκεί μόνο να σε δω

Και να σε μυρίσω χωρίς να προδοθώ

  

Μάτια μου μαύρα φυλακή

Χωρίς φιλί στο σώμα

Θα είμαι το άψυχο κορμί

Μια πέτρα μες το χώμα

Μάτια μου μαύρα φυλακή

Χωρίς το χάδι νύχτα

Θα έχω σκλάβα τη ψυχή

Σαν ψάρι μες τα δίχτυα

  

Παίζω  το κρυφτό όσο το μπορώ

Να ξεγελώ το χρόνο

Βρήκα το όνειρο να μπω

Να δω εσένα μόνο

Σε κομπολόγια η μοναξιά

Βραχνά μου στέλνει λόγια

Χτυπάνε οι μέρες τη φωνή

Χτυπάνε τα ρολόγια

Σάκης Αθανασιάδης 

• οι ανάσες των εραστών (2014)

Το Μαύρο-Σάκης Αθανασιάδης

             Το Μαύρο

Έχει κρυφτεί απ’ την αστυνομία

Μια οικογένεια εργατών στην εκκλησία

Την κυνηγούν οι άνθρωποι

Και τη χτυπούν θέλουν να φύγει

Αυτοί που πάντοτε

Στα όνειρα χρωστούν δεν είναι λίγοι

Μα η αγάπη, αγάπη μου δεν σταματά σε ένα φιλί

Δεν είναι δύση – ανατολή δεν έχει αργία

Ξύπνησε ο ήλιος και μαζευτήκαν πιστοί

Πολλοί πιστοί  που έλεγα να φύγω

Κι έριχναν σφαίρες

Που είχαν κρύψει στην ψυχή εδώ και μέρες

  

Μα η αγάπη, αγάπη μου δεν σταματά σε ένα φιλί

Δεν έχει δύση – ανατολή δεν έχει φράχτη

Μα η αγάπη, αγάπη μου δεν σταματά σε Κυριακή

Δεν προσκυνά το δυνατό, είναι το φως, είναι αγία

Είναι αυτό που λένε οι ποιητές, ελευθερία

Κάποιοι φωνάζανε πολύ πάρα πολύ

Να φύγουνε οι ξένοι

Και οι αστυνόμοι μόνο ακούγαν του παπά μας τη φωνή:

Να εφαρμοστούν οι νόμοι

Σε μια εκκλησία ήταν γυμνή απ’ το πρωί η κοινωνία

Πόσο σκοτάδι μπορεί να πάρει η ψυχή σε ένα βράδυ

Μέσα στο φόβο ενός παιδιού να κάνει τάμα

Το σύστημα μην γκρεμιστεί από ένα κλάμα

Σάκης Αθανασιάδης

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

Το Πρώτο Αίμα του Φθινόπωρου -Σάκης Αθανασιάδης

                                    

Το Πρώτο Αίμα του Φθινόπωρου 

Στο κρύο μπήκε η ψυχή σου

Κι ήρθε το αίμα στη ματιά

Και το μαχαίρι αδερφός σου

Που το κοιμίζεις αγκαλιά

Πόσο μπορείς να δεις στο μαύρο

Πόσο μπορείς να περπατάς

Αφού τα φρένα έχουν σπάσει

Και δεν σε ακούνε όπου κι  αν πας

Μια νύχτα που έσταζε κόκκινο

Βγήκες να τη σκοτώσεις

Είπες το μαύρο μη προδώσεις

Κι όλα θα πάνε βολικά

Μια νύχτα που έσταζε κόκκινο

Θεός μου έγινες που ζει με δόσεις

Στο μαύρο είπες πως θα δώσεις

Το πρώτο αίμα του φθινόπωρου

Ήσουν οπλισμένος

Μα ήταν ενταγμένος

Μες το καράβι λευτεριά

Γι’ αυτό η αθανασία

Θα πει η ιστορία τον πήρε αγκαλιά

Κι ύστερα έγιναν τα μάτια σου  πιο άσπρα

Κι ύστερα έμεινες απλά γυμνός

Γιατί η ψυχή σαν ανεβαίνει

Θα καίει το μαύρο με το φως

Σάκης Αθανασιάδης 

• οι ανάσες των εραστών (2014)

Για το Σώμα μου δεν Ξέρω-Σάκης Αθανασιάδης

Για το Σώμα μου δεν Ξέρω

Μες τα χρόνια έχω σκάψει

Χώμα άγριο σκληρό

Και αυτό πάντα θυμάμαι

Δρόμο για να βρω

Να περάσω απ’ το μαύρο σε φώτα δυνατά

Και ο άνεμος να φέρνει θάλασσα κοντά

Στις πλατείες αν βρισκόμουν της ελευθερίας

Στη Τουρκία θα ήμουν τώρα ένας τραυματίας

Η ψυχή θα είχε σωθεί για το σώμα μου δεν ξέρω

Λίγο περισσότερο μαύρο

Λίγο περισσότερο απο χθες

Η ψυχή πάει να χαθεί για το σώμα μου δεν ξέρω

Μα αυτό που ξέρω είναι πως στα μάτια μου έχω πληγές

Γιατί ο άνεμος φέρνει οσμές

Από καμένες ψυχές και δρόμο δε βλέπω

Μα αυτό που ξέρω είναι πως στα μάτια μου έχω πληγές

Γιατί το μίσος βγάζει γύρω μου ρίζες

Και δεν μπορώ να δω πέρα απ’ το μαύρο

Δεν μπορώ να ακούσω της θάλασσάς  μου τις φωνές

Χτίζει πάλι η μοναξιά μου το δικό της κάστρο

Μα καπνό έχει ακόμα της ψυχής το άστρο

Να περάσει απ’ το μαύρο σε σύννεφα χρυσά

Και ο άνεμος να φέρνει θάλασσα κοντά

Σάκης Αθανασιάδης

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

Για ένα Όνειρο-Σάκης Αθανασιάδης

            

  Για ένα Όνειρο

Τρέχω στους δρόμους

Περνάω στο λάθος

Πέφτω χτυπάω

Ακούω τα λόγια σου πριν να χαθείς:

Σε ένα όνειρο τη ζωή μου χαλάω

Επάνω στο βουνό

Θα κρέμεται η ψυχή μου

Άμα θα τη βρεις κάθισε μαζί μου

Μέσα σε μια θάλασσα

Θα πλέει το κορμί μου

Άμα θυμηθείς γίνε το νησί μου

Πιάνω ένα σύννεφο

Στο χωράφι αδύναμο

Το καβαλάω

Ακούω τον άνεμο

Πάνω απ’ τη θάλασσα

Ακούω τη φωνή σου

Για ένα όνειρο τη ζωή μου χαλάω

Σάκης Αθανασιάδης 

• οι ανάσες των εραστών (2014)

ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΑ - ARPEGGIOSMP(DEMO)

  Τα Κόκκινα Περιστέρια

Σύνθεση-Ερμηνεία: Γιάννης Βελίκης

Στίχοι: Σάκης Αθανασιάδης

Βρεγμένο χώμα όταν μυρίζω

Έχω αρώματα στο νου

Από της μάνας γης το σώμα

Απ’ τα παιγνίδια του γυμνού

Μικρές ψιχάλες όταν πέφτουν

Φέρνουν μεγάλες αγκαλιές

Μα τώρα  έστειλαν την κρίση

Και μας τις έκλεψαν κι αυτές

Ριγμένο σώμα σε χαρτόνια

Είναι το κρεβάτι του καιρού

Φέρανε αυτοί που το σπουδάσαν

Σε σεμινάρια Δ.Ν.Τ.

Ριγμένο σώμα σε χαρτόνια

Βλέπω στο δρόμο μου παντού

Στην αγκαλιά της γης της μάνας

Και στην παράγκα του θεού               

Πες όχι, όχι σε ότι σε τρελαίνει

Πες όχι, όχι όταν στην ψυχή

Φωνή δεν βγαίνει

Όχι, όχι το μπορείς

Σε ένα υπόγειο στη σιωπή

Να μη κλειστείς

Πες όχι, όχι σε ότι σε πεθαίνει

Πες όχι, όχι σε ότι σε τρελαίνει

Πες όχι το μπορείς

Στην παγίδα πάψε να είσαι λογιστής

Απ’ το χώμα μαζεύω λέξεις

Δεν έχω μάτια μου καιρό

Για να ξεφύγω απ’ τη μπόρα

Στον ουρανό θα κρατηθώ

Στην άδεια πλατεία όταν φύγει η πορεία

Και το φως καεί απ’ τη φωτιά

Θα κοιτάζω ξένα πλοία

Τα ναυάγια της νύχτας τα κορμιά

Πνίγομαι στους καπνούς ακόμα

Πίνει η νύχτα μου φωνές

Είναι αλήθεια όλα κόκκινα

Τα περιστέρια στις σκεπές

Πνίγομαι στους καπνούς ακόμα

Μα σε φωνάζω είμαι εδώ

Τρέξε και πιάσε μου το χέρι

Μες τη φωτιά μη ξεχαστώ

Τα Συρμάτινα Αστέρια- Σάκης Αθανασιάδης

            Τα  Συρμάτινα Αστέρια

Τα κόκκινα τα σύννεφα ο άνεμος τα παίρνει

Και τα πετάει στο βουνό σαν άχρηστα χαλιά

Τα όμορφα τα όνειρα ο ποταμός τα δέρνει

Και τα πετάει στη θάλασσα να σβήσει η φωτιά

Συρμάτινο το  σώμα μου κι αυτό μαζί τους πάει

Κι όλο γυρίζει μοναχό τις νύχτες σαν σκιά

Κάπου μαζί θα ειν’  κι ψυχή χαμένη μες το δάσος

Να κυνηγάει τον έρωτα σαν τα άγρια πουλιά

Ξημέρωσε νωρίς  κι απ’ την αγρύπνια

Φαντάστηκα τον ήλιο στην καρδιά

Να μου μαζεύεις πάλι τα λουλούδια

Να τα ανταλλάξεις με αγκαλιά

Το άγριο που είχα στη ψυχή αέρας θα είχε πάρει

Και  αγγέλους θα αντάμωνα στον ύπνο μου καλούς

Αν δε με άφηνες εδώ για ένα ακόμη βράδυ

Να κυνηγάω τα όνειρα στους άγριους ποταμούς

Συρμάτινα τα αστέρια μου συρμάτινες και οι μέρες

Ανάβουνε τις νύχτες μου μα σβήνουνε πρωί

Πέφτουν και χάνονται ξανά σταγόνες μες το δρόμο

Συρμάτινο το σώμα μου χωρίς ένα φιλί

Σάκης Αθανασιάδης

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

Ο Λαγός της Πόλης-Σάκης Αθανασιάδης

                               

        Ο Λαγός της Πόλης

Πηγαίνω στα στενά

Λίγο βιαστικά

Μη με πετύχει ο κυνηγός στο δρόμο

Τρέχω να κρυφτώ πάνω στο βουνό

Κι αν ακούσω βήματα θα είναι απ’ το νόμο

Κοιτάζω το παιδί κι εσύ είσαι στη δουλειά

Τι να του πω δεν ξέρω μη θυμώνεις

Δεν έχω πια λεφτά σε λίγο και δουλειά

Το ξέρω σου θυμίζω το λαγό της πόλης 

Τα τρύπια μου παπούτσια που πάω στη δουλειά

Που τα είχες πάρεις στις εκπτώσεις

Ο φόβος μου τα γέμισε κι αυτά χίλια καρφιά

Με βρίζει η τράπεζα για λίγες δόσεις

Πηγαίνω  στο γραφείο

Κοιτάζω τα χαρτιά

Αν με απολύσανε ή ακόμα θα υποφέρω

Γιατί αν καεί η ψυχή σωστή θα είναι η δουλειά

Το ξέρεις πλέον φίλε και το ξέρω

 Σάκης Αθανασιάδης 

• οι ανάσες των εραστών (2014)

Νυχτερίδες-Σάκης Αθανασιάδης

                     Νυχτερίδες

Δεν ζητώ μαξιλάρι για ύπνους γλυκούς

Μα φωτιά να σου ανάψω τα μάτια

Δεν ζητώ ένα αστέρι με κρυμμένους θεούς

Μα εσένα με του αγγέλου τα μάτια

Νυχτερίδες που τις μέρες μου ακούν

Σε ηλεκτρονικά αρχεία

Νυχτερίδες που τα βήματά μου ακούν

Όταν βγαίνω με τραγούδια και βιβλία

Νυχτερίδες που όλο ψάχνουν για να βρουν

Μυστική  στα λόγια μου τελεία

Νυχτερίδες που στο μαύρο μόνο ζουν

Και μοιράζουνε στα δέντρα εξουσία

Δεν ζητώ να μου πεις λέξεις πάλι σοφές

Να μου φέρεις στο όνειρο φωτισμένα παλάτια

Ο δραπέτης θα μείνω απ' τους άγριους καιρούς

Να ζητώ ένα αέρα να μου πλένει τα μάτια

Νυχτερίδες που το αίμα κυνηγούν

Τα όνειρά μου νύχτα

Νυχτερίδες που σαν φίλες με κοιτούν

Μα μου ρίχνουν δίχτυα

Νυχτερίδες που στο φως αιμορραγούν

Στου ήλιου την  αλήθεια

Νυχτερίδες στη φωλιά τους θα κλειστούν

Με του χρόνου τη βοήθεια

Σάκης Αθανασιάδης

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΟΧΘΗ - ARPEGGIOSMP(DEMO)

            Στην Άλλη Όχθη 

Σύνθεση - Ερμηνεία: Γιάννης Βελίκης

Στίχοι: Σάκης Αθανασιάδης

Ακούω ένα γέλιο στη νύχτα ξανά

Πέφτω στο χώμα κι αυτό δυναμώνει

Βάζω φωτιά σε χόρτα ξερά

Κι έτσι ο φόβος μου για απόψε τελειώνει

Κι αν ταξιδεύω συχνά  μοναχός

Φοβάμαι τις σκιές στο σκοτάδι

Πληρώνω τις μνήμες τι φόρος κι αυτός

Να είσαι λαβύρινθος στη χώρα του Άδη

Κι όμως παράτησα το δρόμο

Να ακολουθήσω το αστέρι μου παντού

Για να κερδίσω ένα βήμα μόνο

Μήπως γλυτώσω απ’ τα χαστούκια του ουρανού

Είναι μικρή ξέρω η φωνή μου

Τόσο μικρή που τη φοβίζει η ησυχία

Παίρνει μια πέτρα σπάει το τζάμι

Κι όλο ζητάει να ξυπνήσει η ενορία

Πρώτη φορά που δεν φοβάμαι πως θα χάσω

Γιατί γνωρίζω πως η αγάπη είναι βροχή

Πρώτη φορά που δεν φοβάμαι να φωνάξω

Αν και οι γείτονες λατρεύουν τη σιωπή

Πρώτη φορά που λέω τώρα θα περάσω

Απέναντι στην άλλη όχθη και ότι βγει

Δεν έχω τίποτε πολύτιμο να χάσω

Και μου αρέσει που έχει τρέλα η εποχή   

Ακούω μουσική στη νύχτα ξανά
Τρέχω στο δρόμο μα αυτή δυναμώνει

Αρπάζω ένα αστέρι το βάζω φωτιά

Κι έτσι ο φόβος μου για απόψε τελειώνει

Δεν περιμένω να έρθει το φως

Γιατί το ψάχνω εγώ στα κρυμμένα

Κι αν στο σκοτάδι φαντάζω γυμνός

Απλά με όλα αυτά τα έχω χαμένα

Κι όμως παράτησα το δρόμο

Να ακολουθήσω το αστέρι μου παντού

Για να κερδίσω ένα βήμα μόνο

Μήπως γλυτώσω απ’ τα χαστούκια του ουρανού

Είναι μικρή ξέρω η φωνή μου

Τόσο μικρή που τη φοβίζει η ησυχία

Παίρνει μια πέτρα σπάει το τζάμι

Κι όλο ζητάει να ξυπνήσει η ενορία

Πρώτη φορά που δεν φοβάμαι πως θα χάσω

Γιατί γνωρίζω πως η αγάπη είναι βροχή

Πρώτη φορά που δεν φοβάμαι να φωνάξω

Αν και οι γείτονες λατρεύουν τη σιωπή

Πρώτη φορά που λέω τώρα θα περάσω

Απέναντι στην άλλη όχθη και ότι βγει

Δεν έχω τίποτε πολύτιμο να χάσω

Και μου αρέσει που έχει τρέλα η εποχή    

Είναι μικρή ξέρω η φωνή μου

Τόσο μικρή που τη φοβίζει η ησυχία

Παίρνει μια πέτρα σπάει το τζάμι

Κι όλο ζητάει να ξυπνήσει η ενορία 

Είναι μικρή ξέρω η φωνή μου

Είναι μια ψεύτρα που όλο λέει την αλήθεια

Έχει από χρόνια πάρει δώρο το κορμί μου

Μικρή που αφήνει τα μεγάλα στη συνήθεια 

Κάπου στη Μέση Κάπου στο Πουθενά-Σάκης Αθανασιάδης

Κάπου στη Μέση Κάπου στο Πουθενά

Σε πόλεις που έχουν αστυνόμο για τον έρωτα

Θεά  γυμνή η μοναξιά θα έρχεται δίχως  χέρια

Σε πόλεις που έχουνε  ουλές στο σώμα από μαχαίρια

Θεά  γυμνή η μοναξιά θα σβήνει όλα τα σχέδια

Άγιος ο δρόμος  μου στις ήσυχες τις  μέρες

Θα με  φωνάζει να κρυφτώ στις καλησπέρες

Στο σώμα μου αντί φιλί θα στέλνει σφαίρες

Άγιος ο δρόμος  μου στις ξένες μόνο μέρες

Κάπου στη μέση κάπου στο πουθενά

Θα πέφτει μια βροχή μια αλήθεια θα ξυπνά

Κάπου στη μέση κάπου στο πουθενά

Δεν θα είναι αυταπάτη μα ανάγκη η αγκαλιά

Κάπου στη μέση κάπου στο πουθενά

Θα υπάρχει μια πηγή να πιω νερό που ξεδιψά

Κάπου στη μέση κάπου στο πουθενά

Το φόβο μου μπορώ να τον πετάξω στη φωτιά

Σε πόλεις που έχουν αστυνόμο για τον έρωτα

Θεά  γυμνή η μοναξιά θα έρχεται δίχως χέρια

Ψυχές θα λιώνουν σε παγκάκια καλοκαίρια

Άδεια θα μένουν τα χαρτιά σε όλα μου τα σχέδια

Μη με διατάζεις να κρυφτώ να μη ξυπνάω τις μέρες

Θεά  γυμνή μου μοναξιά τον τόκο έχεις πάρει

Μη με ζυγώνεις δεν μπορώ να δώσω άλλες μέρες

Θεά  γυμνή μου μοναξιά σκληρό μου μαξιλάρι

Σάκης Αθανασιάδης 

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

Τα Ψέματα-Σάκης Αθανασιάδης

           Τα Ψέματα

Σε μια αργία του μυαλού

Άνοιξα το καλάθι με τα ψέματα

Έτρεχαν οι καπνοί να ’ρθουν κι εδώ

Τα όνειρα να ρίξουνε στα αίματα

Κόκκινες έβλεπα κεραίες

Οθόνες έβλεπα να με κοιτάνε

Κόκκινες έβλεπα τις μέρες

Και πόρτες άκουγα να μου μιλάνε

Σε μια αργία του μυαλού
Άνοιξα το καλάθι με τα ψέματα

Κοίταζες όμως πάλι αλλού

Γιατί φοβόσουν τις πατρίδας σου τα αίματα

Φώναζαν τα βήματα στους δρόμους
Ο πόνος των σωμάτων φώναζε

Μα χάνονταν οι Έλληνες για πάντα
Όπως για πάντα χάνονται οι φοβισμένοι

Τυλιγμένος με λίγο ουρανό

Λαχτάρισα των πουλιών το τραγούδι
Μα πέθαιναν οι Έλληνες με νόμους

Που έλεγαν τα πάντα ξεπουλάμε

Σε μια αργία του μυαλού
Άνοιξα το καλάθι με τα ψέματα
Φοβόμουν τη φωτιά μα βρήκα ορμή

Να κάψω τα δικά μου όλα τα ψέματα

Σάκης Αθανασιάδης 

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

Η Άμμος του Ονείρου -Σάκης Αθανασιάδης

                                 

     Η Άμμος του Ονείρου

Γυρνάω στις πόλεις της ερήμου

Κοιτάζω την άμμο του ονείρου

Καμιά ζωή

Γυρνάω στις πόλεις της ερήμου

Ψάχνω τα χνάρια απ’ τη ζωή μου

Σκόνη πολύ

Λέω να πάω εκεί που έχω γεννηθεί

Να κυνηγώ τον άνεμο τα μεσημέρια

Να είσαι κι εσύ μαζί

Και ο ήλιος να έρχεται απ’ τα δικά σου χέρια

Τα μάτια σου κι αυτό το βράδυ

Αν με χτυπήσουν θα τα αφήσω

Για να πληγώσουν το σκοτάδι

Που έχουν τα μάτια μου, με φως

Το χάδι σου κι αυτό το βράδυ

Θα βάλει φλόγα στη ψυχή μου

Και θα ακυρώσει το σκοτάδι

Που έχει ρίξει ο καιρός

 Σάκης Αθανασιάδης 

• οι ανάσες των εραστών (2014)

Ποιήματα από τη συλλογή: Ο Μικρός Ήλιος (2009)- Σάκης Αθανασιάδης

Ποιήματα από τη συλλογή: Ο Μικρός Ήλιος (2009)- Σάκης Αθανασιάδης

ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΠΡΩΙΝΟ

Τώρα που δεν απαγορεύεται ο ήλιος
Θα βγω στον δρόμο
Πετώντας τη θλίψη
Σε κάδους απορριμμάτων
Περνώντας μικρούς ή μεγάλους ίσκιους
Παρατημένες φωνές, σώματα..
Θα σπάσω με τα δόντια τη σιωπή
Διαβάζοντας ξανά και ξανά
Όλα μου τα ποιήματα
Που έχω σκορπίσει
Στο δρόμο.
cop.Σάκης Αθανασιάδης 

 ΟΙ ΠΕΤΡΙΝΟΙ ΚΗΠΟΙ

Κοιτάζω απ’ το λόφο
Τις ρυτίδες της πόλης
Μυρίζω την αναπνοή
Της ανάγκης.
Κατηφορίζω
Στενοί δρόμοι
Βραδιάζει
Μπλε φώτα
Κλειστά παράθυρα
Ερημιά.
Σταματάω στην άκρη του δρόμου
Μαζεύω βιαστικά λέξεις
Και συνεχίζω την περιπλάνηση.
cop.Σάκης Αθανασιάδης 


 ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ

Δρόμος στρωμένος με ζωές
Η ελευθερία
Και η ιστορία κόκκινη στους αιώνες
Στη γη μου.
Στην ησυχία του βουνού
Πιάνουν κουβέντα για το χθες
Πλατάνια και βελανιδιές
Σε χαϊδεύει ο ουρανός
Το δέρμα βάφεται πράσινο.
Από εκεί έρχομαι
Εδώ ανάμεσά σας
Με λίγο βαρδάρη στα μάτια
Με ποιήματα.
cop.Σάκης Αθανασιάδης 

ΜΕΡΕΣ ΒΑΜΕΝΕΣ ΠΡΑΣΙΝΟ

Έβαλα λίγο πράσινο στη μνήμη
Και βάδισα στο δρόμο
Οι μέρες μου όλες
Ακολουθούν βήματα
Μα εσύ τρέχεις
Σε κρύβει η πόλη στο κορμί της.
Γεμίζω τις σελίδες μου
Ελπίδα, οργή, λουλούδια
Κι άλλα σύνεργα των ποιητών
Σε ψάχνω
Σαν μάνα
Σαν ερωμένη
Σαν…
cop.Σάκης Αθανασιάδης 

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

Κυνηγούσες πολύ πρωί στην Πεδιάδα
Πουλιά και ήλιο
Και αντί για προσευχή
Έπινες τσίπουρο
Παίρνοντας δύναμη
Απ΄ τα μάτια του μαύρου σέτερ
Που έλεγες πως τα βράδια σου Μιλούσε
Της ΄Ιρμας.
Οι άνθρωποι τελειώνουν
Και τα τσιγάρα μουρμούριζες
Τους χειμώνες
Γι΄ αυτό πλούσιος δεν έγινες ποτέ
Δεν μάζεψες τον ιδρώτα σου
Σε πιθάρια
Ούτε τις αϋπνίες σου επένδυσες
Σε μετοχές.
Ξαφνικά τυλίχτηκες στη σιωπή
Σεντόνι ο χρόνος σε σκέπασε
Καλό το ταξίδι στον μεγάλο δρόμο
Πατέρα;
Σάκης Αθανασιάδης cop.

Η ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΟΣ
Φωτογραφίες
Πέτρες που διώχνουν το φόβο
Φωνάζουν τα παιδιά
Να γεμίσουν το δωμάτιο.
Σε συμμορίες του απογεύματος
Θα πάω πάλι
Παγίδες στο δρόμο για να στήσω
Παγίδες στα παντελόνια της μοναξιάς σας
Τα ατσαλάκωτα

 cop.Σάκης Αθανασιάδης 

ΤΟ ΦΟΡΕΜΑ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ

Άδεια σκηνή
Χάρτινοι έρωτες
Χειμώνας που μένει
Του ονείρου το φόρεμα
Από ένα ποίημα ας βγαίνει.
Με την πλάτη στον τοίχο
Τον καιρό κυνηγάω
Με τα χέρια στις τσέπες
Και φωνή δίχως ήχο
Μια βραδιά θα κλειστώ σ’ έναν στίχο.
Πότε φτάνω σχεδόν να τελειώσω
Πότε λέω βουβά:Προσεχώς
Πότε παίρνω το φόρεμα πίσω
Και ζητάω δυο μάτια με φως.
Σάκης Αθανασιάδης cop.

ΑΓΙΕΣ ΝΥΧΤΕΣ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΠΕΤΡΟ

Έρχομαι να μαζέψω χρώματα στη γη μου
Κομμάτια έρωτες
Χώμα.
Τα δέντρα της γειτονιάς μου
Τα έκαψε ο χειμώνας των ανθρώπων
Ο φόβος τους πια μουτζουρώνει
Το μικρό άσπρο σπίτι του πατέρα.
Βράχηκαν οι φωνές των φίλων
Απότομα μεγαλώνω
Μαζεύω σκόρπιο εαυτό
Και ταξιδεύω ξανά στη σιωπή της πόλης.
Σάκης Αθανασιάδης cop.

ΕΝΑ ΒΡΑΔΥ ΣΕ ΜΠΑΡ

Ο καπνός σαν πρωινή ομίχλη
Τα τσιγάρα με τα κόκκινα μάτια τους
Χαϊδεύουν το κορμί του σκοταδιού
Κουρσάροι στο καράβι της μοναξιάς.
Ζητάς σαν μετανάστης μια ταυτότητα
Κι όλο προσεύχεσαι να κρυφτεί
Η μακριά νύχτα.
Σάκης Αθανασιάδης cop.

ΣΤΗ ΝΥΧΤΑ

Αστεράκια που ξεκόλλησαν
Απ’ τον ουρανό
Λάμπουν στα μάτια σου
Η σβησμένη φωνή μου σε ακολουθεί
Τη διώχνεις κλείνοντας τα βλέφαρα.
Τα χείλη σου
Ένα πηγάδι υποσχέσεις
Θέλω να τραβήξω όνειρα
Να πλυθώ.
Στο τέλος της συναυλίας
Μόνο η μεγάλη νύχτα χόρευε
Και η ψυχή μου.
Καθώς με κυνηγούν
Τα φώτα των αυτοκινήτων
Κρύβομαι στο σκοτάδι.
cop.Σάκης Αθανασιάδης 

ΜΕ ΤΑ ΜΑΥΡΑ ΡΟΥΧΑ ΤΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ

Ας μου έκρυψαν
Τα μαύρα ρούχα την ψυχή
Δεν τρόμαξα το δρόμο
Τη στάση φοβήθηκα
Εσένα
Που έπιασες στα χέρια σου
Τα όνειρα και κοιμήθηκες.
Στα μαύρα μου ρούχα
Λευκή ψυχή περπατάει
Καινούρια φώτα με πλησιάζουν
Πάντα αγαπούσα
Τα άσπρα χρώματα, τα άστρα.
cop.Σάκης Αθανασιάδης 

         ΠΑΙΟΝΙΑ

Απ’ τη σιωπή με λίγες λέξεις
Θα σκαρφαλώσω στο λόφο Άνοιξη
Πίνοντας με το βλέμμα πράσινο
Ατέλειωτο φως.
Θα μαζέψω λίγο κόκκινο χώμα
Το αίμα της ιστορίας
Και άνεμο.
Απ’ τα μυστικά του Αξιού
Στην πλάτη ενός κορμού
Θα φτάσω στη θάλασσα
Μες στο Αιγαίο να σκορπίζω
Τις μυρωδιές της πατρίδας μου.
cop.Σάκης Αθανασιάδης 

ΣΑΝ ΝΑ ΚΟΙΜΟΤΑΝΕ ΤΟ ΦΩΣ

Το μπλε κολυμπούσε στα μάτια
Τον αγκάλιαζε σαν μητέρα
Καθώς άκουγε τις φωνές των γλάρων
Που μιλούσαν για ταξίδια.
Έπινε με τα μάτια θάλασσα
Με το σώμα ήλιο
Κι έψαχνε χρώματα στην αμμουδιά
Να ντύσει την πατρίδα.
Όταν κοιμήθηκε το φως
Άναψε ένα σπίρτο
Λιώνοντας το σκοτάδι
Ο άνεμος άρχιζε να μυρίζει
Ελευθερία
Καθώς κοίταζε τα φώτα ενός φάρου
Να παίζουν με τα αστέρια.
cop.Σάκης Αθανασιάδης 

ΕΣΥ ΚΙ ΕΓΩ

Μια ζεστή Κυριακή
Μοναξιά θα πλημμυρίσει
Την πόλη
Σιωπή χιλιάδων ψυχών.
Θα ’ναι παιδιά βρεγμένα
Απ’ τα νερά της απόλυσης
Αγκαλιασμένα με δώρα
Των κατασκευαστών τους
Και πολύ χειμώνα στις τσέπες.
Εσύ θα μαζεύεις ονόματα
Εγώ χαλασμένα μάτια
Το φθηνότερο υλικό
Του «πολιτισμού».
Εσύ κι εγώ
Σε γλώσσες άγνωστες
Σε πόλεις κόκκινες
Στα όνειρα.
cop.Σάκης Αθανασιάδης 

ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ

Νοσταλγώ έναν ήλιο
Το ποτάμι
Εσένα
Λαχταρώ ένα σύννεφο να στύψω
Να αρχίσω πάλι.
Βλέπω κόκκινο να γεμίζει τις σελίδες
Λέξεις που γέννησε η σιωπή
Τις έντυσε σαν ποιήματα
Μα δε φοβάμαι
Γιατί ακόμη λαχταρώ
Με γυμνά πόδια
Να χορέψω στη βροχή.
cop.Σάκης Αθανασιάδης 

ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΑΓΓΕΛΟΥ

Ανοίγω όλες τις πόρτες
Φυσάει αλμυρός άνεμος
Άδεια αγκαλιά-κακή εποχή
Ένα τρένο φεύγει
Παίρνει μαζί του όλες τις ήττες
Μουτζουρώνει ο καπνός τις σελίδες μου.
Καθώς ο θόρυβος της μηχανής σβήνει
Σκέφτομαι τα φώτα που έχεις
Στο πρόσωπό σου
Αυτά που οι άνθρωποι ονομάζουν μάτια.
Μερικές φορές αναρωτιέμαι
Γιατί οι άγγελοι έμειναν στη γη
Ποιος ξέρει;
Ίσως για να βυζαίνουν
Ελευθερία οι ποιητές
Κι ακούραστοι να σκορπίζουν όνειρα
Έτσι δεν φύτρωσαν οι επαναστάσεις;
cop.Σάκης Αθανασιάδης 

ΣΤΗ ΓΙΑΓΙΑ ΜΑΡΙΚΑ

Θυμάμαι τα κόκκινα μάγουλα
Τα μαύρα ρούχα πόνου
Τα λαθραία τσιγάρα που κάπνιζες
Διώχνοντας τη μνήμη μακριά.
Με τις χαμένες πατρίδες
Κοιμήθηκες αγκαλιά
Με αυτές που κι εγώ μεγάλωσα
Έχοντας πάντα στραμμένα τα μάτια
Στην ανατολή.
Θα καπνίσω ως αργά τις ώρες
Και θα πιω όλες τις αναμνήσεις
Σε μια νύχτα.
Σε βλέπω ήδη καθώς ξημερώνει
Πάλι προσφυγάκι
Να ψάχνεις γόνιμο έδαφος
Στα χωράφια του θεού.
cop.Σάκης Αθανασιάδης 

ΣΤΗΝ ΕΦΗ

Καθώς περπατάω με τα χείλη μου
Στο κορμί σου
Τα στήθη μου γεμίζουν
Χρώματα, μυρωδιές, ταξίδια.
Μεταμορφώνομαι σε παιδί.
Η ομορφιά σου
Έχει το χαμόγελο των λουλουδιών.
Στα πράσινά σου μάτια
Περπατούν οι ώρες
Ντυμένες γιορτή
Μέσα στην αγκαλιά σου
Θέλω να πέφτω
Κι αν δεν πνιγώ
Θα βαπτιστώ ποιητής
Απ’ το μακρύ ταξίδι.
cop.Σάκης Αθανασιάδης 

ΤΑΞΙΔΙΩΤΕΣ

Να περπατήσουμε στον χρόνο
Με μάτια ζεστά
Κορμί και ψυχή να μυρίζουν έρωτα
Είναι ατέλειωτο το ταξίδι της αγάπης
Όπως λένε…
Διαβάζω τις φωνές του ανέμου
Το χαμόγελο του ήλιου
Τις γραμμές των ασημένιων αεροπλάνων
Που χαράζουν στον ουρανό
Το όνομά σου
Τότε είναι που η ψυχή μου
Κολυμπάει σε μια θάλασσα
Που τη λούζουν χρυσά φώτα.
Είναι ατέλειωτο το ταξίδι της αγάπης
Όπως λένε…
cop.Σάκης Αθανασιάδης 

ΝΕΑ ΖΩΗ

Απλώνω τις ρίζες μου
Βαθιά στη γη
Γίνομαι δέντρο
Οι άνεμοι των ευκαιριών
Να μη με ρίξουν
Λευκό περιστέρι, αγόρι μου.
Τα χέρια μου κλαδιά μοιάζουν
Γεμάτα φύλλα
Όλα γύρω μου μιλούν
Για τον ζεστό ήλιο που γεννιέται
Για την γλυκιά μητέρα
Που σε νανουρίζει.
cop.Σάκης Αθανασιάδης 

ΣΤΟ ΜΙΚΡΟ ΜΟΥ ΑΓΟΡΙ

Τα μάτια μου γέμισαν χρώματα
Στη φωτιά της αγάπης καθώς βγήκα
Και ταξιδεύω.
Ποιος ήλιος σε γέννησε δεν ξέρω
Ή από ποιο παλάτι θεών ξέφυγες
Δυνατά φώτα που λιώνουν το σκοτάδι
Τα μάτια σου
Θάλασσα, ουρανός
Οι καλημέρες μου.
cop.Σάκης Αθανασιάδης 

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΗΛΙΟΣ

Όταν στα χέρια σου κρατάς
Έναν μικρό ήλιο
Να μη φοβάσαι τα μικρά σύννεφα
Μάζεψε χούφτες φως
Μοίρασέ το σε καρδιές που δεν άνθισαν.
Πλήρωσε τις άδειες μέρες με σιωπή
Στείλε ξανά και ξανά
Μια προσευχή στον ουρανό
Όταν στα χέρια σου κρατάς
Έναν μικρό ήλιο
Τίποτα δεν υπάρχει πιο μεγάλο.
cop.Σάκης Αθανασιάδης 

ΣΤΟ ΜΙΚΡΟ ΜΟΥ ΦΕΓΓΑΡΑΚΙ

Στις μικρές νύχτες που εσύ κοιμάσαι
Τα μάτια μας στάζουν προσευχές
Σε αυτό το ταξίδι της αγάπης
Να είσαι εσύ το λουλούδι της ανατολής μας.
Καθώς κοιμάσαι στη ζεστή αγκαλιά
Κι ακούς τους ψιθύρους μας
Θα ’θελα να ’ξερες πως σου ετοιμάζω
Λίγο ήλιο για να παίζεις
Άνοιξαν οι πόρτες τις καρδιάς
Θα περπατήσουμε τον δρόμο
Με τις πεταλούδες;
cop.Σάκης Αθανασιάδης 

ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΚΕΡΔΙΖΕΙΣ

Στο χαμόγελο της νύχτας
Όλα είναι χθες
Στις όχθες του ποταμού
Καινούριες μυρωδιές
Θα φέρει στη ράχη του ο άνεμος.
Σκάβεις την ψιλή άμμο με τα χέρια
Θάβεις τις ήττες
Όσες μπορείς
Άλλες, τις πνίγεις στον Αξιό
Μουρμουρίζοντας κάθε τόσο
Για να το πιστέψεις:
«Είναι καλύτερα να κερδίζεις».
Φωνές έρχονται και σε βρίσκουν
Γυναίκες, κάνουν παρέλαση
Μπροστά σου
Πριν βαπτιστούν απόλυση
Στα ορμητικά νερά.
Σάκης Αθανασιάδης cop.

ΛΙΓΕΣ ΣΤΑΓΟΝΕΣ ΑΝΟΙΞΗ

Πέταξα μνήμες στο πάτωμα
Φωνάζοντας κάθε τόσο:
«Πάρε ελπίδα και πιες
πιες το σώμα μου
κι αν ακόμη διψάς
βρέξε τα χείλη σου
με τη φωνή μου».
Κι ο θεός σου
Ο θεός τους
Ο δικός μου θεός
Μου έπλυνε την ψυχή
Μου δώρισε αρώματα
Και μια εντολή:«Μοίρασέ τα».
Παρατημένος μπροστά σου
Ελεύθερος
Άνοιγα τα δώρα
Μα εσύ δε τα έβλεπες
Κι έτσι τα κράτησα δικά μου
Να τα μοιράσω αλλού
Σε μια ψυχή που κρυώνει
Μετά τον Χειμώνα λένε
Πως έρχεται πάντα η Άνοιξη.
Σάκης Αθανασιάδης cop.

ΒΙΟΤΕΧΝΙΑ ΟΝΕΙΡΩΝ

Κατασκευάζω τους έρωτες
Όταν δεν έρχεται αγάπη
Λαχταρώ τη φωνή της να αρπάξω
Αγία η δύναμη της αγάπης.
Στο μυστικό μου εργαστήρι
Μαζεύω στάλα-στάλα τις λέξεις
Μικραίνω τον θεό
Και φτιάχνω ποιήματα.
Σάκης Αθανασιάδης cop.

Η ΒΑΠΤΙΣΗ

Οι Κυριακές της μοναξιάς
Στις όχθες της νιότης σου
Σε οδηγούν
Ταξιδεύεις με τα μάτια στον ορίζοντα
Μιλάς στα ψαροπούλια
Που ελεύθερα τον έρωτα υμνούν.
Και πάλι βρέχεσαι
Στα ορμητικά νερά του Αξιού
Και πάλι έρχεσαι
Σε μια ανθρώπων θάλασσα
Και βουτάς.
Σαν προσευχή
Σηκώνεις τα μάτια ψηλά
Ταξιδεύεις
Και απ΄ τη διαδρομή στο χθες
Βγαίνεις νέος
Ξυπνάς με γλυκόλογα το ποίημα
Που κοιμάται στο κρύο νερό
Του Αξιού
Ζητάς χρώματα να μιλήσεις.
Σάκης Αθανασιάδης cop.

ΠΡΟΣ ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΕ ΛΕΥΚΟ ΔΕΡΜΑ

Μέσα από νύχτες, ήχους, χρώματα
Θα περάσω στο σώμα σου
Βράδια που θα ζητάς απόλυση
Κόκκινα τα λευκά σου όνειρα.
Θα κολλήσω σύμφωνα και φωνήεντα
Στο μυαλό σου
Λέξεις νεκρές στα χείλη σου
Παλιές στα μάτια σου αγάπες.
Με την σημαία του έρωτα στο χέρι
Ξανά στο δρόμο με τις μαργαρίτες
θα σε στείλω
Να βρεις τον εαυτό σου
Κι εμένα, τον ποιητή.
Σάκης Αθανασιάδης cop.

ΓΥΜΝΗ ΠΕΡΙΟΧΗ

Τον έρωτα θα πληρώνεις
Στις νύχτες τους
Θα μιλάς σιγά
Τα μάτια θα κλείνεις
Θα φωνάζεις απών.
Κλειστά παράθυρα
Θα κλέβουν τα μεσημέρια
Σε μια οθόνη θα μιλάς
Στον εαυτό σου
Φιλιά από σένα σε σένα
Ήσυχες μέρες.
Σε πόλεις που έχουν αστυνόμους
Για τον έρωτα και τη μοναξιά
Σε πόλεις βαμμένες σαν εταίρες
Πόσες ανάσες σου ’χουν μείνει;
cop.Σάκης Αθανασιάδης 

ΚΑΙ ΜΕ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΕΚΔΡΟΜΗΣ

Γλιστρούσαν ποιήματα
Απ’ τα μάτια στο πάτωμα
Ζεστά μάτια
Που κρύβονταν.
Πάντα θα υπάρχει ένας δρόμος
Να ταξιδεύεις
Να προσπερνάς τη θλίψη
Με ήλιο, με γαλάζιο ουρανό
Να λες έφτασα εδώ
Να βαπτιστώ δρόμος
Στην καινούρια θάλασσα
Να γίνω καράβι
Κλείνοντας τις πληγές μου
Με ήλιο, αλάτι , έρωτα.
cop.Σάκης Αθανασιάδης 

ΣΥΛΛΟΓΕΣ

Θα βάλω την εικόνα σου
Στο καλάθι με τα σπάνια ευρήματα
Να σε παρατηρώ
Όταν κλείνω τα μάτια
Ανάμεσα σε πολεμίστρες κι ασφοδέλους
Να φωνάζεις κοντά τον έρωτα.
Έτσι ίσως σε αναγνωρίσω
Όταν θα χαστουκίζεις τον θάνατο
Ή όταν τινάζοντας μακριά
Την σκόνη των δογμάτων
Θα σκίζεις τα μαύρα ρούχα της διαφοράς.
cop.Σάκης Αθανασιάδης 

ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ

Η γυναίκα:
Λέξεις που αστόχησαν
Πληγές στο δέρμα
Σκουπίζω τη σκόνη του έρωτα
Ναυαγώ.
Μορφές χάσκουν ειρωνικά
Χορεύουν στο σκοτάδι
Ανοίγω το φως
Διώχνω τα πνεύματα.
Η σάρκα καίει
Είμαι γυναίκα φωνάζω
Απ’ το ανοιχτό παράθυρο
Ο άνεμος φέρνει ένα χέρι
Στα μαλλιά μου, το χάδι σου.
Σβήνω το φως κι ονειρεύομαι…
Ο άντρας:
Σε είδα ριγμένη στην ανάγκη
Οι πτώσεις
Πότισαν φόβο τα μάτια μου.
Γινόμουν παιδί για να σε συναντήσω
Έβρεχα τις λέξεις
Τρύπωνα μέσα σε δέσμες φωτός
Και γλιστρούσα στο σώμα σου
Μα εσύ δεν το ήξερες
Ή δεν το έμαθες ποτέ.
Σάκης Αθανασιάδης cop.

ΝΑΥΑΓΟΙ

Κοιτάζω το ξύλινο πάτωμα
Ένα τσαμπί μάτια
Γέρνει γυμνό στη νύχτα
Τα πρόσωπα έχουν την ηλικία
Καμένων τσιγάρων
Στους τοίχους βλέπω τον χρόνο
Να πεθαίνει κίτρινος
Καμιά μουσική δεν θα φέρει
Τον έρωτα.
Είπα να φωνάξω
Φάτε ποιήματα
Ακούστε τη μουσική των ματιών
Πλυθείτε με γέλια.
Είπα…

cop.Σάκης Αθανασιάδης 
Επιτρέπεται η δημοσίευση μόνο σε ηλεκτρονικά μέσα  για μη κερδοσκοπικούς λόγους με υποχρεωτική την αναφορά του ονόματος του  δημιουργού. Οποιαδήποτε άλλη εκμετάλλευση του έργου ή μέρος αυτού απαγορεύεται άνευ γραπτής αδείας του δημιουργού {Ν.2121/1993, άρθρο 51, Ν100/1975 }