Το Πρώτο Αίμα του
Φθινόπωρου
Στο κρύο μπήκε η ψυχή σου
Κι ήρθε το αίμα στη ματιά
Και το μαχαίρι αδερφός σου
Που το κοιμίζεις αγκαλιά
Πόσο μπορείς να δεις στο μαύρο
Πόσο μπορείς να περπατάς
Αφού τα φρένα έχουν σπάσει
Και δεν σε ακούνε όπου κι
αν πας
Μια νύχτα που έσταζε κόκκινο
Βγήκες να τη σκοτώσεις
Είπες το μαύρο μη προδώσεις
Κι όλα θα πάνε βολικά
Μια νύχτα που έσταζε κόκκινο
Θεός μου έγινες που ζει με δόσεις
Στο μαύρο είπες πως θα δώσεις
Το πρώτο αίμα του φθινόπωρου
Ήσουν οπλισμένος
Μα ήταν ενταγμένος
Μες το καράβι λευτεριά
Γι’ αυτό η αθανασία
Θα πει η ιστορία τον πήρε αγκαλιά
Κι ύστερα έγιναν τα μάτια σου πιο άσπρα
Κι ύστερα έμεινες απλά γυμνός
Γιατί η ψυχή σαν ανεβαίνει
Θα καίει το μαύρο με το φως
Σάκης Αθανασιάδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου