Ο
Μικρός Ψεύτης
Μακριά ρίχνω στη θάλασσα χάρτινα καραβάκια
Για να ρωτήσω τον μικρό και ψεύτη εαυτό μου
Πως γίνεται στις προσευχές να βρω τα μυστικά μου
Πως φεύγουνε οι ενοχές και κρύβονται στην άμμο
Σε ένα δωμάτιο προσπαθώ το χρόνο να κλειδώσω
Μα σαν δρομέας αόρατος χάνεται στον αέρα
Και είναι αδύνατο κανείς ποτέ να τον κλειδώσει
Αφού χτυπάει στα κρυφά και χάνεται σαν σφαίρα
Μακριά πετούν τα σύννεφα μακριά τα λίγα αστέρια
Γι’ αυτό πετάω στον ουρανό τα άσπρα περιστέρια
Γι’ αυτό χαρίζω όσα μπορώ και μένω με άδεια χέρια
Για να με γράψει ο θεός σε καθαρά τεφτέρια
Κάποιο κοχύλι ίσως βρω στην άμμο μεσημέρι
Να ακούω στο δρόμο κύματα από ένα καλοκαίρι
Κι έτσι στο σώμα μου ίσως βρω ένα φιλί το βράδυ
Που έφυγε απ’ τον ύπνο σου και με έβαλε σημάδι
Σάκης Αθανασιάδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου