Γυάλινο Άστρο-Σάκης Αθανασιάδης

                                          

            Γυάλινο Άστρο

Τα μάτια που ψάχνω η πόλη τα κρύβει

Η μέρα μου πέφτει και με γύψο είναι εδώ

Ψυχή ζητάει να περπατήσει

Μα αυτή αν δώσω θα τελειώσω κι εγώ

Ψυχή  μου άγρια αιώνια στη γωνία

Σε  έχω πετάξει σαν χαρτί στον ουρανό

Σε έχω αφήσει σε αγωνία

Να βρω τα μάτια που ξυπνάνε το θεό

Μπήκα στο μαύρο να βρω το άστρο

Που φέρνει αιώνια  φώτα στη ζωή

Μου είπες όμως να το πετάξω

Γιατί η αλήθεια του ζαλίζει σαν κρασί

Μπήκα στο μαύρο να σε αλλάξω

Να το χτυπήσω και μακριά να σκορπιστεί

Βρήκα τα χρώματα για να το βάψω

Μα δεν βοήθησε κανείς ούτε κι εσύ

Δεν με πειράζει αν θα κοιτάζεις

Τη μοναξιά που έστειλε η ζωή

Θα ήθελα όμως να μου φωνάξεις

Το γυάλινο το άστρο να κρυφτεί

Έχω αφήσει σε μια γωνία

Φωτογραφία από την άλλη μου ζωή

Το σώμα μου ξένο με την ίδια αγωνία

Διψάει και πάλι για εκείνο το φιλί

Σάκης Αθανασιάδης 

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)