Φύλλα του καλοκαιριού
Η πόλη άρπαζε φωτιά έκαιγε ο αέρας
τα μάτια μου και τα όνειρα που ’δωσα δανεικά
κι αφού δεν είχα ένα φιλί τον Αύγουστο να σώσω
να περπατήσω ήθελα στα σύννεφα κοντά
Ενώ είχα φτάσει στην κορυφή
τον ουρανό να πιάσω
βλέπω την θάλασσα μακριά
να μου χαμογελά
Έλα κοντά μου μην αργείς ακούω να μου λέει
το σώμα σου να δροσιστεί, καίει η αγάπη καίει
και τα φιλιά της δανεικά σε ’μένα να τα δώσεις
αλάτι έχω της ψυχής μια πληγή να κλείσεις
Χωρίς καλά να το σκεφτώ
στην άμμο περπατάω
βουτάω τα μάτια στο νερό
και φεύγει ο θυμός
καθώς ο αέρας ξενυχτά
σβήνει φιλιά με αλάτι
μα η διαδρομή ως το όνειρο
ποτέ δεν θα χαθεί
Σάκης Αθανασιάδης cop.2023
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου