Η θάλασσα του Αυγούστου
Χιλιόμετρα τα χρόνια μες τους
δρόμους
χωριά που καίγονται κουράστηκα
να βλέπω
όσο κι αν ψάχνω για νερό να
ξεδιψάσω
μόνο αλάτι στην πληγή θα ρίξω
λίγο
Παρατημένες άγκυρες στον δρόμο
μια αυταπάτη μες την έρημο
αντικρίζω
τρελά φυσάει ο αέρας
και μου πετάει στα μάτια σκόνη
Δακρύζει απόψε ένα κορίτσι
καθώς στην θάλασσα του Αυγούστου
περπατάω
ένα Σεπτέμβρη βροχερό έχει η
φωνή του
το πρώτο αστέρι έπεσε για
εκείνη το φυλάω
Πλησιάζουν αυτοκίνητα και τρέχω
απ’ τα παιγνίδια του μυαλού
μου να ξεφύγω
δεν σβήνει η αγάπη μόνο καίει
είναι το φως ξυπόλητος απ’ το σκοτάδι
να γυρίζω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου