Καλοκαίρι ’15: Αυτός ο χορός να γίνει μες το φως-Σάκης Αθανασιάδης

Καλοκαίρι ’15: Αυτός ο χορός να γίνει μες το φως

 Η Άννα έγινε παντοπωλείο 

Πουλάει το κορμί της να φύγει η μοναξιά 

Αφού τα πάντα έχει χάσει στη ζωής της

Μοιράζεται τον πόνο με άλλους μια βραδιά 

Γενάρη η Άννα ψήφισε αριστερά 

Η μάγισσα η δεξιά να φύγει 

Στους δρόμους ήθελε να περπατήσει πριν γεράσει 

Είχαν ανθίσει τα λουλούδια στην καρδιά που είχε ξεχάσει 

Το καλοκαίρι η Άννα ψήφισε όχι στη βροχή 

Ήρθε επιτέλους ο καιρός για να σωθεί ο ήλιος 

Λίγο καρδιά και ο θεός θα βοηθούσαν

Αυτός ο χορός να γίνει μες το φως 

 Η Άννα έγινε παντοπωλείο

 Πουλάει το κορμί της να φύγει η μοναξιά 

Αφού τα πάντα έχει χάσει στη ζωής της 

Μοιράζεται τον πόνο με άλλους μια βραδιά 

 Μα το όχι έγινε παράδοση άνευ όρων 

Εμείς να ήμαστε καλά

 Η Άννα πήγε στον καταυλισμό σαν πρόσφυγας 

Εσείς χρωστάς της είπανε τα δανεικά 

 Έτρεξε ως τη θάλασσα το μίσος πριν τη φτάσει 

Εκεί την είδα και μετά στο δρόμο, απέναντι στο νόμο 

Χάθηκε ο καιρός για να σωθεί ο ήλιος 

Αυτός ο χορός να γίνει μες το φως

Σάκης Αθανασιάδηςνυχτερινές πατρίδες (2016)

Την άνοιξη ανθίζει η καρδιά-Σάκης Αθανασιάδης

Την άνοιξη ανθίζει η καρδιά

Τρέχει ο χειμώνας μου μακριά, σχεδόν με βρίζει

Σαν κατεβαίνω στη καρδιά και μεγαλώνω

Αφού η αγάπη, αγάπη μου τον κόσμο μας ορίζει

Στείλε την άνοιξη να ανθίσει η καρδιά

Ανάβει ο άνεμος φωτιά η άνοιξη ζυγώνει

Τα ψεύτικα ιδανικά σκεπάζει με τα χρώματα

Έρχεται  αγάπη μου ο ήλιος και ενώνει

Ανοίγει πόρτες για να μπούμε στη φωτιά

Την άνοιξη ανθίζει η καρδιά, την άνοιξη...

Την άνοιξη ανάβει η φωτιά, την άνοιξη...

Ανάβει ο άνεμος φωτιά και η ψυχή αχνίζει

Πάλι η άνοιξη καράβια φέρνει χρώματα

Νερό που πέφτει στην καρδιά και η καρδιά δροσίζει

Ανάβει ο άνεμος φωτιά ο έρωτας να ζει

Έβρεχε ατέλειωτα με άδειες μέρες

Μα ένα βράδυ που σταμάτησε η βροχή

Πέταξα απ’ τα μάτια μου τις ξέρες

Και τη σκουριά που είχε φέρει η εποχή

Σάκης Αθανασιάδης

·        τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

Να λέω ακόμη σε αγαπώ -Σάκης Αθανασιάδης

 Να λέω ακόμη σε αγαπώ 

Ο δρόμος που σχεδίασες
Σε ένα χαρτί να τρέξω
Έχει επάνω
Μια πυξίδα μη χαθώ

Να βρω ένα κόλπο
Πως να σβήνω το θυμό μου
Να θυμηθώ μου λες πως έπαιζα
Μικρός πάλι κρυφτό

Τα κόκκινα τα σύννεφα
Να σβήσω απ’ το μυαλό μου
Πριν βγάλω απ’ τα μάτια μου
Φωτιά με αυτή καώ κι εγώ

Πριν ρίξω βάρος στα φτερά
Ενός παιδιού μέσα του πόνο
Τώρα που σπάει το αυγό
Και βγαίνει το ερπετό

Ρίχνω τον φράχτη καθαρίζω
Όλα τα μαύρα απ’ την καρδιά
Οι λάσπες που έπεσαν στα μάτια
Να φύγουν σαν πλυθούν ξανά

Κι έτσι θυμώνω και τις πέτρες βγάζω
Από τον κόσμο μου μακριά
Σπίτι δουλειά κι αφωνία
Χέρια που χτίζουν τη καρδιά

Μη λες πως χάνω αφού όλο δίνω
Ενώ μαζεύουν χρήματα οι πολλοί
Στη ανηφόρα μου σκοτώνω
Το άγριο που έχω στη ψυχή

Και βρίσκω άστρα πάλι μόνο
Το μαύρο μου έχει κρυφτεί
Να δίνω δύναμη και ρόλο
Στο αδύναμο λίγη φωνή

Μη λες θυμώνεις που όλο χάνω
Ενώ κερδίζω ένα κομμάτι εαυτό
Για να μπορώ να σε κοιτάζω
Να λέω ακόμη σε αγαπώ
Σάκης Αθανασιάδης τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

Οι άγγελοι της απάτης(Πρώτη δημοσίευση)Σάκης Αθανασιάδης

 

                (Πρώτη δημοσίευση)

Οι άγγελοι της απάτης

Εγώ που έχω κουραστεί

άδειες θέσεις να κοιτάζω

φαντάζομαι τα κρύα μάτια που θα σου χτυπάνε

την πλάτη σαν μητέρα

και θα σου υπόσχονται καλύτερη ζωή για τα παιδιά σου

στην εποχή των χάρτινων σταυρών

μπορούν να σταυρωθούν έστω για λίγο οι αθάνατοι

πριν ξεπλυθούν απ’ την  βρωμιά των λαϊκών

μες τον χρυσό και το ξεχάσουν

και το ξεχάσουν πως έπρεπε κάτι να πουν

σε αυτούς που δεν έβλεπαν δρόμο

μπροστά τους απ’ την φυλακή τους

ή σε αυτούς που έχουν μίσος κληρονομικό

γιατί τους έχει πετάξει ο έρωτας αλάτι

τους πρόθυμους χειροκροτητές

για έναν χάρτινο σταυρό

να υποσχεθούν τον θεό τους σε είδος

ενώ στο μυαλό τους ετοιμάζουν τον χάρτη

της ευθανασίας  σε κάποιο μεγάλο ποτάμι

Εγώ που βλέπω τώρα την θάλασσα ακίνητη να μυρίζει

ακούω να μιλάνε για καινούριες μέρες

σε μεγάλα ξενοδοχεία

διαβάζοντας  λόγους που τους έγραψαν

οι άγγελοι της απάτης

ακούω να μιλάνε για όνειρα που θα δώσουν στους φτωχούς

οι λίγες σφαίρες  για την δημοκρατία

Κάτω απ’ τα σκουριασμένα σύννεφα

μεθυσμένοι βρικόλακες για χρήματα χειροκροτούν

το καλύτερο δόλωμα για κάμερες

ηχογραφούν και μοιράζουν ήχο και εικόνες

σε όποιο μέσο μπορεί να πληρωθεί

Μα εγώ που έχω κουραστεί

να κοιτάζω άδειες θέσεις στην πόλη των ιδεών

βλέπω τώρα την θάλασσα ακίνητη να μυρίζει

βλέπω τώρα τα μάτια του ποταμού

δακρυσμένα λίγο πριν την ευθανασία

αλλά είμαι μόνο αυτός που βλέπει

πίσω απ’ τον ματωμένο σταυρό

ένα όπλο να τον σημαδεύει 

Σάκης Αθανασιάδης cop.2023

ΤΑ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ ΤΟΥ ΜΑΓΟΥ ΧΡΟΝΟΥ - ΣΑΚΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ/ARPEGGIOSMP

Στίχοι:

Στη αγκαλιά μιας θάλασσας σαν βάρκα η ζωή μου
Υγρά σεντόνια κύματα την πέταξαν μακριά
Αφού δεν ήξερα καλά πως άνεμος χτυπάει
Αυτούς που νιώθουν δυνατοί και αφήνουν τα κουπιά

Ανάσα για ένα άντρα είναι ο δρόμος
Μου έλεγες πατέρα αν ήσουν μόνος
Τα σύννεφα αν θυμώνουν να γελάς
Στον έρωτα να τρέχεις κι ας χτυπάς

Την νύχτα απ’ το παράθυρο να ρίχνεις
Τα ψεύτικα κι όλα τα στημένα
Στο φως τώρα γυρνάς σαν ταξιδιώτης
Ψηλά με τα παπούτσια μαγεμένα

Αγρότης ο πατέρας μου ποτέ δεν είδε κύμα
Μόνο ποτάμια ορμητικά που έριχναν βουνά
Κοιτώντας το ποτήρι του έλεγε με `να βλέμμα
Πρόσεχε το ταξίδι σου κι αγάπα το γλυκά

Ψωμί δε φτάνει να έχεις για να φας
Το δρόμο αν δεν βλέπεις να πατάς
Κλωστή να αφήνεις να γυρίζεις πίσω
Τον άγνωστό σου κόσμο να γνωρίσω

Να κλείνεις το παράθυρο βοριάς
Σε βλέπω με τα μάτια νυσταγμένα
Στο φως τώρα γυρνάς σαν ταξιδιώτης
Ψηλά με τα παπούτσια μαγεμένα

Σφιχτά κρατώντας αγκαλιά ένα μικρό φεγγάρι
Ένα φεγγάρι κόκκινο που `μοιαζε ζωγραφιά
Κατάλαβα η βάρκα μου πως βγήκε στο λιμάνι
Τον γιό μου όταν κράτησα σφιχτά στην αγκαλιά

Φεύγει η ζωή μα εδώ είναι για πάντα
Ένα παιδί τα χρόνια φέρνει πάλι πίσω
Πατρίδα έχω τα άγρια τα ποτάμια
Στο ρεύμα τους τις μνήμες θα δροσίσω

Εγώ μεγάλωσα στα μαύρα της γιαγιάς
Τον φόρο τους μικρό θα στον αφήσω
Τον φόβο είπες μέσα σου θα σβήσω
Φωνή να αφήνεις και να μένει πάντα πίσω

Την νύχτα απ’ το παράθυρο να ρίχνεις
Τα ψεύτικα κι όλα τα στημένα
Στο φως τώρα γυρνάς σαν ταξιδιώτης
Ψηλά με τα παπούτσια μαγεμένα

Να κλείνεις το παράθυρο βοριάς
Σε βλέπω με τα μάτια νυσταγμένα
Στο φως τώρα γυρνάς σαν ταξιδιώτης
Ψηλά με τα παπούτσια μαγεμένα

Τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα Β΄ έκδοση-Σάκης Αθανασιάδης (2014)24grammata.com

Ήθελα να βάψω ένα ποτάμι(Πρώτη δημοσίευση)Σάκης Αθανασιάδης

 
                             (Πρώτη δημοσίευση)    

Ήθελα να βάψω ένα ποτάμι 

 

Ήθελα να βάψω ένα ποτάμι μια φορά

να έμοιαζε με θάλασσα

στου Αυγούστου την φωτιά

ίσως και να ερχόσουν μες τα φώτα να με βρεις

πάλι με τις βέρες αν δεν έμαθες να ζεις

 

Μόνος ξημερώματα ξυπνάω για να δω

έναν χειμωνιάτικο και γκρίζο ουρανό

δρόμοι προς το μέλλον με κομμάτια πλαστικό

έμποροι προφήτες να πουλάνε τον θεό

 

Πέταξα τις πόλεις κοστούμια στη φωτιά

έκαψα τα όνειρα που είχα δανεικά

μύρισα οινόπνευμα σε άγονα χωριά

μέσα από τις στάχτες να βρω μια αγκαλιά

 

Ήθελαν να αφήσω το ποτάμι μου μακριά

για να μην με πνίξει του χειμώνα η μοναξιά

έβαλαν τα μαύρα μου τα ρούχα στα κλαδιά

μα άνοιξη δεν έφτασε ποτέ της στη καρδιά

 

Πέτρες στους δρόμους

μια Ελλάδα που φιλάει υπονόμους

νόμοι και τάξη

στο χρήμα αν παραδοθείς θα είσαι εντάξει

Σάκης Αθανασιάδης cop.2023