Τα Χριστούγεννα της Όλγας-Σάκης Αθανασιάδης

                                               

            Τα Χριστούγεννα της Όλγας

Την είχα γνωρίσει παλιά σε ένα μεγάλο μου κύμα

Μετά το καράβι της ζωής μου με πήρε μακριά

Μπορεί να ήτανε αλήθεια μπορεί να ήτανε ψέμα

Μες τα χιλιάδες μου πρέπει η μνήμη με απατά

Κατόπιν περνούσε συχνά η βροχή μου έφερνε νέα

Μέχρι που έφτιαξα καράβι με άστρα μικρά

Να ταξιδεύει Χριστούγεννα νύχτα

Να μου γεμίζει τα μάτια βοριά

Τα Χριστούγεννα της Όλγας ίσως είναι μαγικά

Ίσως να μαζεύει άστρα να τα έχει αγκαλιά

Τα Χριστούγεννα της Όλγας ίσως μοιάζουν με πουλιά

Που πετάνε απ’ τα δέντρα και περνάνε τα βουνά

Αυτό που θυμάμαι τις μεγάλες γιορτές είναι οι ευχές

Που πέφτουν στο χώμα και οι αγάπες  τους λιώνουν σαν χιόνι

Κι αυτό το μικρό της ψυχής μια αφορμή να βγω πιο πέρα

Που τα όνειρα στα φώτα απλά μεγαλώνουν μια μέρα

Τα Χριστούγεννα της Όλγας, της Μαρίας, τα δικά μου

Ίσως να είχανε αξία αν μιλούσε η ψυχή

Αν πετούσε ο βαρδάρης το κορμί σε μια γωνία

Και χανόταν η αγωνία και τα πίναμε μαζί

Σάκης Αθανασιάδης
το γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων-2015

Ατέλειωτες Ανατολές-Σάκης Αθανασιάδης

 Ατέλειωτες Ανατολές

Λίγο πράσινο θα κλέβω
Με τα μάτια
Στο ποτάμι θα ψαρεύω μνήμες
Αρώματα απ’ το Πάικο θα μαζεύω
Θα ’χω στα χέρια μου
Ένα βοριά ελευθερίας
Με τον κούρο του Ευρωπού
Για σημαία-λαθραία
Θα απλώνω χρώματα στο δρόμο
Τα κρυμμένα στο φως
Κι όταν σε πόλεις έρημες
Θα φτάσω
Λίγα αρώματα απ’ τη γη μου
Θα μοιράσω και ιστορία
Σάκης Αθανασιάδης

• o μικρός ήλιος κι άλλα όνειρα του δρόμου, β΄ έκδοση (2014)

Γυμνή Περιοχή-Σάκης Αθανασιάδης

  Γυμνή Περιοχή
Τον έρωτα θα πληρώνεις
Στις νύχτες τους
Θα μιλάς σιγά
Τα μάτια θα κλείνεις
Θα φωνάζεις απών.
Κλειστά παράθυρα
Θα κλέβουν τα μεσημέρια
Σε μια οθόνη θα μιλάς
Στον εαυτό σου
Φιλιά από σένα σε σένα
Ήσυχες μέρες.
Σε πόλεις που έχουν αστυνόμους
Για τον έρωτα και τη μοναξιά
Σε πόλεις βαμμένες σαν εταίρες
Πόσες ανάσες σου ’χουν μείνει;
Σάκης Αθανασιάδης

• o μικρός ήλιος κι άλλα όνειρα του δρόμου, β΄ έκδοση (2014)

Βιοτεχνία Ονείρων-Σάκης Αθανασιάδης

  Βιοτεχνία Ονείρων
Κατασκευάζω τους έρωτες
Όταν δεν έρχεται αγάπη
Λαχταρώ τη φωνή της να αρπάξω
Αγία η δύναμη της αγάπης.
Στο μυστικό μου εργαστήρι
Μαζεύω στάλα-στάλα τις λέξεις
Μικραίνω τον θεό
Και φτιάχνω ποιήματα
Σάκης Αθανασιάδης 

• o μικρός ήλιος κι άλλα όνειρα του δρόμου, β΄ έκδοση (2014)

Κάποια Χριστούγεννα-Σάκης Αθανασιάδης

      Κάποια Χριστούγεννα

 

Για πάντα ξέρω θα γυρίζω πίσω

Την μάνα μου να δω με ένα φακό

Να σκαλίζει το χιόνι

Την νύχτα να τρέμει

Μέσα στο άσπρο μια φάτνη για να δω

 

Κάποια Χριστούγεννα βλέπω ένα φως

Ένα άσπρο φως στον ουρανό να χορεύει

Δεν ξέρω πως, μα ένα παιδί με γυρεύει

Να μου δείξει την φάτνη στο χιόνι

 

Κάποια Χριστούγεννα ένα αόρατο χέρι

Στον ουρανό με ταξιδεύει

Είναι ο πατέρας μου εκεί με γυρεύει

Να μου πάρει απ’ την ψυχή το θυμό

 

Για πάντα ξέρω θα γυρίζω πίσω

Μέσα στο άσπρο φως την φάτνη μου να βρω

Μα πρέπει πρώτα η νύχτα να αρχίσει να τρέμει

Να ’ναι Χριστούγεννα κι εγώ παιδί πάλι μικρό

Σάκης Αθανασιάδης 

οι ανάσες των εραστών (2014)

Στο δάσος του ονείρου-Σάκης Αθανασιάδης

                       

      Στο δάσος του ονείρου

Σφυρίζει ένα τρένο

Μα δεν υπάρχουν στις ράγες βαγόνια

Μονάχα ένα ματωμένο φεγγάρι στον ουρανό

Που θέλει στο μυαλό μου να μπει

Για να σπάσω αιώνια

Μα αφού έμαθα στον φόβο

Πρέπει από παντού να περάσω

Μόνος, μια αναπνοή πριν το τέλος

Στο δάσος του ονείρου να φτάσω

Στο δάσος του ονείρου

Να σε κρατάω αγκαλιά μες το χιόνι

Μες το άσπρο φως       

Να ακούω τι μου λένε τα μάτια σου

Να μην κρυώνω με τα πόδια γυμνά

Τα χέρια μου να απλώνω

Το φεγγάρι στα μαλλιά σου να πιάσω

Η ψυχή μου να μάθει την αγάπη

Κι αν όλα πάνε στραβά και δεν φτάσω

Θα έχει μείνει ο δρόμος

Και το τέλος θα γίνει η βροχή

Σε μια καινούργια διαδρομή

Γιατί θα πρέπει αυτή τη φορά να περάσω

Ποτάμια που σπάνε τις πόλεις

Τις μηχανές που τρώνε ανθρώπους

Στο δάσος του ονείρου να φτάσω

Να ακούσω τι μου λένε τα μάτια σου

Η ψυχή μου να μάθει την αγάπη

 Το δαχτυλίδι της ελευθερίας -Σάκης Αθανασιάδης (2020)