Στο χώμα μόνο μου έγραφες
Πως λύνονται τα μάγια
Κι ύστερα πάλι με έριχνες
Στα άγρια τα νερά
Να περπατήσω φώναζες
Στης θάλασσας τα αστέρια
Σε ανθρώπινα ποτάμια
Που κρύβουν μυστικά
Μα εγώ ποτέ δεν γνώρισα
Το φως των νικημένων
Μα στην αγρύπνια αντάμωσα
Το φόβο νικητών
Κι αν είμαι εδώ και στέκομαι
Πάντα μακριά πετάω
Μες τα ταξίδια βρέχομαι
Για λίγη λευτεριά
Στο χάρτη μόνο μου έδειξες
Το δρόμο πώς να πάω
Μα δεν υπήρχε κι έσβησε
Στις νύχτες των θεών
Πατέρα εσύ κι αν έφυγες
Για δρόμους θα μιλάω
Τα αστέρια όπου ζυγώνουν
Κι αφήνουνε φωτιά
Σάκης Αθανασιάδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου