Τον Αύγουστο τα καλοκαιρία αρπάζουν τις πόλεις
σαν μαξιλάρια τις μεταφέρουν πέρα απ’ τα διόδια
και τις παρατάνε σε καθαρές ακτές
το σώμα κι η ψυχή τους βιαστικά να αναστηθούν
στην μυρωδιά της νύχτας
αλλά ένα καλοκαίρι δεν φτάνει
στα παιδιά να σκεπάσουν τον φόβο τους με άμμο
Τον Σεπτέμβρη τρένα πηγαίνουν την μοναξιά ως τα σύνορα
άνθρωποι φεύγουν απ’ το φως
γιατί οι φτωχοί πάντα θα χάνουν απ’ τα όνειρα
κι εσύ που μου άφησες έναν μαύρο μαρκαδόρο
να ζωγραφίσω την θάλασσα
θα ψάχνεις ένα τραγούδι με τις ήττες μου
να γιορτάσεις την πρώτη βροχή
Ίσως γιατί δεν ζήτησες ποτέ σου να έρθει
το καλοκαίρι που θα αρπάζει το μαξιλάρι σου
να γεμίσεις με ουρανό τα μάτια σου
να μάθεις να δίνεις αυτό που δεν έχεις
γιατί ήξερες πως χωρίς αγάπη
ένα καλοκαίρι δεν φτάνει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου