Όταν όλοι πέφτουν, μείνε όρθιος- Σάκης Αθανασιάδης

 Όταν όλοι πέφτουν, μείνε όρθιος 

Τα σπίτια που έζησα

είχανε πόρτες με διπλές κλειδαριές

να ονειρεύομαι αυτοκίνητα που τρέχουν

φρένα που σπάνε τα τζάμια

να μην περνάει η άνοιξη στα δωμάτια

κλειδωμένος όνειρα άλλων να ζω για δικά μου

Οι πόλεις της οθόνης

που έλαμπαν στο πανί

όταν τις γνώρισα είχαν χαλασμένα φώτα

την μοναξιά αράχνη στους τοίχους

δρόμους βρώμικους, ναυαγούς εργάτες

νηστικούς που διψούσαν για χρυσάφι

Κι αυτό που άκουγα στις σιωπές μου

«μείνε όρθιος...»

«…όλοι πέφτουν κι όλοι φωνάζουν

την άμμο της Κυψέλης θάλασσα»

με έκανε πιο δυνατό από τον φόβο μου

κι ήθελα να χάσω περισσότερα

αλλά να χάσω όρθιος

Μα κάποτε ελπίζω

τα ξυπόλυτα καλοκαίρια

θα με φωνάξουν στην θάλασσα

να αφήσω τον πόνο της αγάπης στα κύματα

κι έναν μου στίχο στο γαλάζιο φως
«μείνε όρθιος...»

   Σάκης Αθανασιάδης Η βροχή χορεύει στα κεραμίδια (2022)

 

Καλοκαίρι ’15: Αυτός ο χορός να γίνει μες το φως-Σάκης Αθανασιάδης

 Καλοκαίρι ’15: Αυτός ο χορός να γίνει μες το φως

Η Άννα έγινε παντοπωλείο

Πουλάει το κορμί της να φύγει η μοναξιά

Αφού τα πάντα έχει χάσει στη ζωής της

Μοιράζεται τον πόνο με άλλους μια βραδιά

Γενάρη η Άννα ψήφισε αριστερά

Η μάγισσα η δεξιά να φύγει

Στους δρόμους ήθελε να περπατήσει πριν γεράσει

Είχαν ανθίσει τα λουλούδια στην καρδιά που είχε ξεχάσει

Το καλοκαίρι η Άννα ψήφισε όχι στη βροχή

Ήρθε επιτέλους ο καιρός για να σωθεί ο ήλιος

Λίγο καρδιά και ο θεός θα βοηθούσαν

Αυτός ο χορός να γίνει μες το φως

Η Άννα έγινε παντοπωλείο

Πουλάει το κορμί της να φύγει η μοναξιά

Αφού τα πάντα έχει χάσει στη ζωής της

Μοιράζεται τον πόνο με άλλους μια βραδιά

Μα το όχι έγινε παράδοση άνευ όρων

Εμείς να ήμαστε καλά

Η Άννα πήγε στον καταυλισμό σαν πρόσφυγας

Εσείς χρωστάς της είπανε τα δανεικά

Έτρεξε ως τη θάλασσα το μίσος πριν τη φτάσει

Εκεί την είδα και μετά στο δρόμο, απέναντι στο νόμο

Χάθηκε ο καιρός για να σωθεί ο ήλιος

Αυτός ο χορός να γίνει μες το φως

Σάκης Αθανασιάδης

νυχτερινές πατρίδες (2016)

Tα μάτια του δρομέα-Σάκης Αθανασιάδης

Τα μάτια του δρομέα

Λένε τα μάτια μου πως βγάζουνε μια λάμψη

Μόλις η θάλασσα τον άνεμο ξυπνά

Με παρατούν στη γη για τιμωρία

Αύγουστο μήνα και τραβάνε μακριά

Μα είναι φορές που πιάνομαι στα δίχτυα

Σαν ψάρι στη συνήθεια σπαρταρώ

Κι άλλες φορές που τρέχω για να φτάσω

Εκεί που νόμιζε το χθες πως δεν μπορώ

Θέλω να αφήσεις τη ψυχή να ταξιδέψει

Μόλις τα χείλη σου διψάσουν για φιλί

Στα χίλια ψέματα αγάπη αφού δεν βρήκες

Και το κορμί σου είναι άμμος και γυαλί

Άδειες ζωές συνάντησα στους δρόμους

Άσπρα κοστούμια που είχαν μαύρη τη καρδιά

Είχα τα μάτια του δρομέα

Που έψαχνε φως στην ερημιά

Μα είναι φορές που λέω πως θα σπάσω

Πως θα ’ρθει ο άνεμος να σβήσει τα κεριά

Στη παγωνιά θα πέσω της συνήθειας

Να τρέμω γύρω απ’ τη φωτιά

Κι άλλες φορές που τρέχω για να φτάσω

Εκεί που νόμιζε το χθες πως δεν μπορώ 

Ότι έχασα στα χρόνια το έχω χάσει

Πλέον κερδίζω τα εμπόδια και περνώ

Σάκης Αθανασιάδης
το γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων-2015

Όσες γυναίκες φίλησα-Σάκης Αθανασιάδης

Όσες γυναίκες φίλησα

            

Όσες γυναίκες φίλησα

τις ερωτεύτηκα για ένα ψέμα

κι απ’ τον χορό τους έμαθα

τη νύχτα να αγαπάω

να κάθομαι στην θάλασσα και να μετράω

φώτα που φεύγουνε μακριά

και φώτα που επιστρέφουν

Τώρα που οι αγάπες μου γυμνές

στα σύννεφα κρυώνουν

και τα φιλιά ξεράθηκαν στα χείλη

αστέρια πέφτουνε βροχή

σπάνε τα μάτια μου καμιά φορά

να μην χαθούν στην λήθη

Κοιτάζω τα ταξίδια μου στους τοίχους

ονόματα  πνιγμένα στο αλκοόλ με χαιρετάνε

φοράνε μάσκες, κρατούν λουλούδια με χτυπάνε

είναι παράξενη καμιά φορά η νύχτα

Tώρα που απαγορεύεται ο δρόμος

παραμονεύουν ξωτικά σε κάθε τοίχο

ποτέ δεν είμαι μόνος

φώτα που φεύγουνε μακριά

φώτα που επιστρέφουν

Σάκης Αθανασιάδης Η βροχή χορεύει στα κεραμίδια (2022)

ΜΙΑ ΦΕΤΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ(Acoustic Version 2021) - ΑRPEGGIOSMP

Αστυνόμοι μοναξιάς-Σάκης Αθανασιάδης

 

Αστυνόμοι μοναξιάς

 Καπνίζει η ψυχή για μια καλημέρα

Για ένα αθώο φιλί

Αστυνόμοι μοναξιάς στο δρόμο

Με κοιτάζουν σαστισμένοι βουβοί

 

Μυρίζει ο άνεμος θυμό πιο πέρα

Κάπου κοντά πονάει η γη

Τα τόσα χρόνια σιωπής στα πάντα

Έχουν φέρει οργή

 

Αστυνόμοι μοναξιάς στο δρόμο άδεια μαγαζιά

Τον έρωτα δικάζουν μόνο σπάνε τη καρδιά

Πάλι σε έρημο θα φτάσω να διψώ ξανά

Αστυνόμοι μοναξιάς στο δρόμο και η ζωή περνά

 

Αστυνόμοι μοναξιάς στο δρόμο η σιωπή βοά

Ότι πια δεν το πληρώνω μίσος με κερνά

Αστυνόμοι μοναξιάς στο δρόμο όλα παν’ καλά

 

Βουλιάζω στο μυαλό μου μια άχαρη μέρα

Πριν δω ένα αστέρι μικρό

Ακούω τους ήχους του δρόμου

Το σώμα της πόλης κοιτώ

 

Ποτίζω με νερό το χώμα

Φυτρώνει η ζωή

Αυτό το μάταιο για σένα ταξίδι

Είναι για μένα μια ανάσα μικρή

Σάκης Αθανασιάδης 

• οι ανάσες των εραστών (2014)

Βλέποντας απ’ το τζάμι την άνοιξη να τρέχει-Σάκης Αθανασιαδης

 Βλέποντας απ’ το τζάμι την άνοιξη να τρέχει

Μια μέρα αποφάσισα να γίνω εγώ το πλοίο

Που ταξιδεύει μακριά

Γιατί εσύ περίμενες μια βροχή να φύγεις

Χωρίς να αφήσεις πίσω σου μια αγκαλιά

Να έχω ένα λόγο στη στεριά να μείνω

Κι απ’ τον κήπο του κορμιού σου

Μέσα στη λάσπη του καιρού

Βλέποντας απ’ το τζάμι την άνοιξη να τρέχει

Με ένα χέρι σπασμένο παλεύω να μη μολυνθώ

Πότε είσαι θάλασσα, πότε ουρανός

Πότε ομίχλη, πότε φως

Ένας λαβύρινθος τα μάτια σου

Που μέσα τους έχω χαθεί και θέλω εκεί να μείνω

Γιατί η αγάπη είναι παιδί που τρέχει

Τον ήλιο να πιάσει με τα χέρια

Μέσα στη λάσπη του καιρού να ζήσει καλοκαίρι

Αυτό θυμάμαι να μην μολυνθώ

Ένας λαβύρινθος τα μάτια σου

Που μέσα τους έχω χαθεί και θέλω εκεί να μείνω

Ένα φεγγάρι κοιτάζει απ’ το παράθυρο - Σάκης Αθανασιαδης (2018)

Οι συμμορίες του απογεύματος | ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΑΖΑΝΤΖΗΣ | live at Six Dogs

Κι ακόμα ψιθυρίζω να μη σας ενοχλώ- Σάκης Αθανασιαδης

Μεγάλωσα να αναγνωρίζω μόνο το μαύρο και λευκό

Έτσι έμαθα να με φοβίζουν τα άλλα χρώματα

Μεγάλωσα να ψιθυρίζω να μη σας ενοχλώ

Να μη χαλάω τον ύπνο σε άδεια σώματα

Μεγάλωσα για να γυρίζω στο σπίτι να κρυφτώ

Να κλείνω τα παράθυρα να μην καώ στον ήλιο

Συνήθισα να λέω κάνε υπομονή θα ’ρθει η αγάπη

Μεγάλωσα στα ψέματα με ψέματα

Μα τώρα πια αναγνωρίζω πως η ζωή είναι στιγμές

Που ανεβαίνεις πιο ψηλά αν θες η πέφτεις μια για πάντα

Γι’  αυτό άκουσέ με μια φορά

Η αγάπη αύριο δίχως τέλος

Κάποτε γίνεται αγκαλιά κάποτε βέλος

Πονάει πιο πολύ αν φύγει

Η αγάπη είναι δάκρυ είναι δρόμος

Είναι ένα σύννεφο που βρέχει ασταμάτητα ονόματα

Άλλοτε φέρνει φως άλλοτε φέρνει γκρίζα σύννεφα

Μεγάλωσα κι ακόμα ψιθυρίζω να μη σας ενοχλώ

Γι’ αυτό μαζεύω θάλασσα, ουρανό και χώμα

Ψάχνω να βρω ένα θεό

Που αγαπάει το μαύρο, το λευκό κι όλα τα χρώματα

Ένα φεγγάρι κοιτάζει απ’ το παράθυρο - Σάκης Αθανασιαδης (2018)

 

Λίστα διαγραφής-Σάκης Αθανασιάδης

             

Λίστα διαγραφής

Σβήνω το φως ανάβω ένα κερί

να δω καθαρά την ψυχή του πατέρα

που χορεύει στα κεραμίδια

να δω καθαρά τα κορίτσια που έτρεχαν μακριά

να γλιτώσουν απ’ τα όνειρα

γιατί φοβόταν να ρίξουν στη φωτιά το σκοτάδι

Κάθε μέρα που περνάει

γίνεται πιο μικρή η θάλασσα

στα μάτια σας

πολλές φορές μέσα τους αντί για ουρανό

βλέπω αεροπλάνα να ψεκάζουν

το εξαθλιωμένο πλήθος

που έχει δραπετεύσει από τα σπίτια του

Απαγορεύεται να βάζεις σφαίρες στους στίχους

γιατί θα χάσουν την ασυλία  

αστυνόμοι δημοσιογράφοι που φυλακίζουν 

σώματα στους υπολογιστές

τα πετάνε σαν άχρηστο αρχείο στον κάδο

πριν τα διαγράψουν οριστικά

Mα εσείς γελάτε πίσω απ’ τις οθόνες

αγνοώντας πως είστε οι επόμενοι στην λίστα διαγραφής

όμως τα μάτια της νύχτας γνωρίζουν πως

μια μικρή φωτιά είναι αρκετή

να κάψει τα παράθυρα της μοναξιάς

Σάκης Αθανασιάδης Η βροχή χορεύει στα κεραμίδια (2022)

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ (Acoustic Version 2021) – ARPEGGIOSMP

Μια μέρα σήκωσε απ’ το χώμα-Σάκης Αθανασιάδης

Μια μέρα σήκωσε απ’ το χώμα

Τρέχει η αγάπη μου μπροστά κι εγώ τη κυνηγάω

Λαχανιασμένος στη βροχή πάλι παραπατώ

Λάσπες γεμίζει το κορμί έμαθα να χαλάω

Στο πρώτο σώμα που θα βρω κι άλλο τη ψυχή

Κανείς δεν μου είπε στη ζωή πως το κορμί πονάει

Αν το μαχαίρι καρφωθεί στο βάθος της ψυχής

Πληγές γεμίζει η καρδιά και μόνιμα ζητάει

Να πέσει πάνω στη φωτιά να λυτρωθεί

Όλοι μου δίνουνε κρασί να καίγεται το αίμα

Μα κάθε μέρα που περνά κρυώνω πιο πολύ

Μια μέρα σήκωσε να δω μια μέρα σήκωσε απ’ το χώμα

Κάπου να βρω να κρατηθώ ο άνεμος πριν βγει

Φεύγουν τα σύννεφα μακριά μα εγώ τα ακολουθάω

Ώσπου τα μάτια κουραστούν γίνουνε πάλι υγρά

Φώτα γεμίζουν τη σιωπή μα φώτα δεν ζητάω

Βλέπω μονάχα τον καπνό που βγάζει η καρδιά

Σάκης Αθανασιάδης
το γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων-2015